VON SOLO in de bocht: ‘Vroeger mocht je over vrouwen praten als waren het ‘lekkere wijven’ of ‘geile sletten’. Daar bedoelde je dan niets verkeerds mee,…’
Wat begon met feminisme is uitgegroeid tot een cultus van inclusie, die zich stevig verankerd heeft in Westerse wetgeving en arbeidsrecht. Als man kom je niet meer aan de bak. Al helemaal niet als je de dertig gepasseerd bent en blank. Je bent een dinosaurussoort die op uitsterven staat. En misschien is dat ook maar goed zo. Als je ziet wat ‘ons soort’ veroorzaakt heeft, dan is dat wellicht gerechtvaardigd. Een nieuwe generatie heeft geen ouderwetse mannen meer nodig.
Vroeger mocht je over vrouwen praten als waren het ‘lekkere wijven’ of ‘geile sletten’. Daar bedoelde je dan niets verkeerds mee, behalve wellicht, dat je je piemel er wel in wilde stoppen. En als die wil latent was, dan floot je haar na of gaf je haar een test op haar bil. Als de wil sterk was, probeerde je het. En als je psychopaat was, deed je het gewoon. De wereld was simpel. Dat dat niet altijd in goede aarde viel is wel te begrijpen. Waar bij een vrouw vertrouwen en dat wat voor liefde door moet gaan, de wil tot coitus bepaalt, daar zijn dat bij een man wat platte hormonen en visuele stimuli, zoals grote tieten, een lekkere kont en collageen lippen. Het kan ook gewoon een gebrek aan bevrediging zijn, wat een man ertoe brengt zijn lid zelfs bij de wat minder goed in de markt liggende exemplaren in te brengen. Hoe dan ook, simpel en altijd aanwezige lust.
Stel nou dat dat omgekeerd zou zijn. Dat vrouwen de baas zouden zijn. En je als man verkracht zou worden. Dat er een vrouw op je toekomt en je aan je piemel pakt en haar natte schede er overheen schuift, zonder dat je daarom gevraagd had. Dat zou best erg zijn. Nog even afgezien van wat je vriendin er mogelijk van zou vinden. Maar aan de andere kant, zouden de vrouwen dat laatste dan onderling ook maar op moeten lossen. En ja, wat verlies je erop. Een kwakje zaad? Zo weer bijgemaakt. Dat vrouwen jagen op schuchtere mannen, die ’s avonds alleen over straat lopen en ze dan een steegje in trekken en aftrekken of dwingen tot cunnilingus? En dat dat sociaal geaccepteerd zou zijn, zoals dat in het omgekeerde geval ook altijd is geweest. ‘Hij vroeg er om!’, zullen ze zeggen. En natuurlijk deed hij dat niet, maar toch overkwam het hem. Over Anouk hoor je nu ook al niemand meer bij the Voice.
Ik weet zeker, dat ik op mijn zestiende wel in zo’n wereld had willen leven. Op mijn vijfentwintigste ook nog wel. Maar ik denk niet dat het zo gegaan was. Wat ik al zei, vrouwen hebben intrinsiek een andere motivatie voor seks. En dat zorgt ervoor, dat de behoefte ook minder is en beter te reguleren. Vrouwen zijn veel kieskeuriger, waar het op de daad aankomt. En natuurlijk zullen er vrouwen zijn, die in het studentencorps zo zijn opgevoed, dat ze in de Van Bommels van hun mannelijke voorgangers zullen treden, maar dat zal de elitaire minderheid zijn. Net als de mannen nu, die uit traditie vrouwen beschouwen als sperma emmers. Onder de streep zal het echter in werkelijkheid een wereld worden waar structureel minder geneukt gaat worden. Inclusiviteit zal voor impulsiviteit gaan, waar het ketsen betreft.
Voor mij is het om het even. Ik ben tevreden in dit interbellum. Of het nu over het klimaat gaat of over de manier waarop we man en vrouw in de toekomst gaan zien. We zitten in de overgang naar de grote droogte, maar het zal mijn tijd wel duren. Ik hoop dat ze mij als laatste man in een dierentuin stoppen voor vrouwen en non-binairen. Samen met Johan Derksen.
VON SOLO DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
