VON SOLO: ‘In de spiegel zie ik mijn kaaklijn langzaam verdwijnen. Mijn buik valt over mijn broek. Waar is die jonge god gebleven,…’

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op VON SOLO: ‘In de spiegel zie ik mijn kaaklijn langzaam verdwijnen. Mijn buik valt over mijn broek. Waar is die jonge god gebleven,…’


In de spiegel zie ik mijn kaaklijn langzaam verdwijnen. Mijn buik valt over mijn broek. Waar is die jonge god gebleven, die ik acht jaar geleden van onder al dat vet wist te toveren? Hij is waarschijnlijk achter gebleven tussen de lege zaken chips en de lege glazen bier ergens. Het stoort me en ik mis hem. Dat gevoel wordt gedurende de dag onderdrukt door werk en drukte. In de avond ben ik het al weer vergeten. Ik heb zin in een grote schotel vlees en een koude halve liter bier erbij. Ik voel me goed en rustig. Iedereen om me heen is blij. Ik slaap de slaap van de onschuldigen. In de ochtend sta ik langzaam op. Terwijl ik mijn enige broek dichtknoop die nog past, bekruipt me het gevoel. Het is helemaal terug als ik me met moeite plooi om mijn veters te strikken. Dit wil ik niet. 

Na een dag rennen en vliegen kom ik thuis en schakel van werknemer naar vader en partner. Als ik mijn sociale taak heb volbracht, trek ik mij terug in mijn bibliotheekje met een boek en een iPad. Eerst kijk ik wat filmpjes van Turkse foodbloggers, die me met de sappigste beelden erbij uitleggen waar in Berlijn de lekkerste döner te vinden is. Prompt pak ik mijn telefoon om de Balkan Houtskoolgrill te boeken. Pas als mijn eerste trek is gaan liggen na een bakje paprika chips, pak ik een boek. Ik leg het na tien minuten weer neer en ga naar bed. De volgende ochtend om zeven uur gaat de wekker weer. Het is weekend en ik heb er zin in. In het leven. 

Toch liegt de spiegel niet. De weegschaal ook niet. En ik weet, dat ik me niet te veel kan veroorloven in relatie tot de familiaire lijn van hart- en vaatziekten. Mijn sportregime is in orde. Drie keer in de week zwemmen. Twee keer in de week fietsen met fitness. Op de fiets naar het werk en vaak de hond uitlaten. Maar daar val je niet van af. Dat zit hem puur in het eten en het drinken. Dat zou ik moeten minderen. Ik neem me voor na volgende week mezelf een streng regiem op te leggen. Vaste sobere maaltijden. Niet drinken door de week en in het weekend max twee biertjes per dag. Ik weet dat ik dat kan. De ochtend beginnen met twee crackers kaas, een klein bakje yoghurt met appel en muesli en een bak thee. Later in de ochtend een kop koffie. Tussen de middag 4 crackers met kaas en twee met jam. In de avond een kop soep. In het weekend met de pot mee eten. Dat een maand volhouden en enkel op zondag op de weegschaal gaan staan en na een maand op regime met calorieën tellen. Ik garandeer je, dat ik binnen twee of drie maanden week op een gezond gewicht zit. Er zal een andere man voor je staan.

Deze man zal in de spiegel kijken en trots op zichzelf zijn. Zijn hoofd is helder en hij is in staat om bergen te verzetten. Hij is op het scherpst van de snede. Maar wat hij van zichzelf eist, zal hij onbewust ook van zijn omgeving gaan eisen. Hij moet weer leren leven met zijn nieuwe ik. Daarbij is hij angstig. Hij herinnert zich elke dag en denkt aan de toekomst. Hij is zo nuchter, dat zelfs schrijven niet meer gaat. En hij is bang om dood te gaan. Terwijl hij niet eerder zo gezond was. Hij is eenzaam in de wereld van zijn oude ik. Wat om hem heen is, past hem niet meer. Dan gebeurt er iets, dat hem van zijn stuk brengt. Het kan een pandemie zijn, maar ook een persoonlijk ongeluk. En hij begint weer te drinken. Hij vergeet de vorige dag. Hij eet erbij om te genieten. En niet veel later is de nieuwe man verdwenen. Hij is weer de oude en vreest de dood niet meer en leeft met de dag. Hij is gelukkig zo. 


VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl 

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter