
pomgedichten een weekendje stil -als een eerbetoon aan gerrit van schuppen van SAGE – gerrit en saskia bijzondere mensen – zoals ook te lezen is hieronder – de woorden die saskia aan gerrit meegaf. altijd bijzondere dingen, bijzondere uitingen, bijzondere kunstuitingen in woord en beeld – voor beginnende en voor gearriveerde dichters ook – het was een feest om SAGE mee te mogen maken – door de jaren heen.
SA&GE het was Mooi&Mooi

Lieve Gerrit
We wisten dat het een keer zou gebeuren,
maar dat het al zover was daar hadden we geen van beide rekening mee gehouden.
Oké de laatste maanden was het weer eens afzien, maar we begonnen langzaam weer onze weg te vinden om er mee om te gaan en zagen uit naar de zomer we zouden weer op stap gaan.
Want verdomme wat hebben we een avonturen beleefd.
Nee we maakten geen verre reizen, maar deden Nederland en omstreken.
Avonturen op de vierkante cm
en oh wat hadden we een lol.
Samen konden we de wereld aan.
Onderweg en thuis in het atelier.
Heel serieus aan het werk, maar ook grote onzin bedenken.
Ik bladerde van de week in de vakantieboeken die we maakten,
de ideeën die ontstonden,
de dingen die we zagen,
jou uitvindingen en trucs, die mij nooit lukte
en al jouw grappen waar ik serieus op inging
ze staan er allemaal in.
In woord en beeld ons medium.
We voegden onze kennis en kunde samen en werden SAGE,
ja als taal een groot deel van je werk is dan is zo’n naam een cadeautje.
Hij staat vereeuwigd op mijn schouder.
En nu???
Wat moet ik zonder jou?
Jij had daar zo je ideeën over, maar ik weet het nog zo niet.
Voorlopig zit ik in een doe modus en sta ik nog redelijk op mijn benen
wel vol tegenstrijdige gevoelens.
We zullen zien.
Het is KUT enorm KUT dat je er niet meer bent.
Dat was niet de afspraak,
je zou wakker worden en het zou een van onze verhalen worden;
Hoe ik je op alle mogelijk manieren geprobeerd had wakker te maken en jij maar slapen, slapen, slapen
totdat…
Maar nee, je werd niet wakker,
het huis stroomde vol vreemde mensen, burgerhulpverleners, brandweer, politie, ambulancemensen.
En het duurde en het duurde en het duurde
En jij werd niet wakker.
En hoe ROT ook, het is goed.
Dat had je ook niet gewild en dat begrijp ik lieverd.
Zondagavond een week later heb ik je voor het allerlaatst omarmd,
mijn hoofd als gewoonlijk op je schouder gelegd,
je gekust en tegen je gepraat.
Gisteren met de gordijnen en alle ramen weer open schreef ik deze tekst.
Vandaag sloten we je kist en spreek ik voor al deze mensen,
je had eens moeten weten wat een reacties jij en ik de afgelopen dagen hebben gekregen.
Zelfs Kor schreef een In Memoriam voor de krant.
Dat had je niet gedacht hè.
Zoveel aandacht, zoveel liefde.
Dag lieverd, dag jongetje, dag rotzak
Het was fijn,
het was goed,
het was mooi met jou.
Dag, Kus