deze week de ultieme vrouwvriendelijke column van VON: ‘Of als je op het punt staat naar binnen te gaan en je krijgt in een Jordanees accent te horen dat het ‘daar sauw gesellig is’. Dan wil je zo snel mogelijk weer de trein naar Rotterdam pakken.’
Op de Gordelweg komt in de vroege ochtend van de andere kant een jonge vrouw aanfietsen. Van een afstandje heeft ze een zweem van potentie. Ze heeft waarschijnlijk haar kind in de elektrische bakfiets naar de quasi-elite-basisschool gebracht aan de Noorderhavenkade. Ze is nu op weg naar huis. Hoe dichter ze bij komt, hoe groter de belofte, op een glimp van opwindende schoonheid. Op een afstand van tien meter is duidelijk dat ze een zinnelijke mond, blote schouders en mooie manen heeft. Ze is met kleine tandenborstels in haar oren aan het bellen. Op vier meter afstand hoor ik haar stem. Ze klinkt pedant en nasaal. De stem doet me afvragen hoe ze zou klinken als ze gedaan wordt. Het is geen aantrekkelijke gedachte.
Ooit heb ik eens een paar ervaringen gehad met een meisje in het Zuiden van het land. Zo snel ik tijdens het liefdesspel mijn gereedschap tevoorschijn haalde, begon ze zeer onregelmatige gilletjes te slaken, afgewisseld met hoge uithalen. De eerste keer raakte ik hier danig van in de war. Daarna beschouwde ik het als een teken van opwinding. Hetgeen mijzelf uiteraard ook weer aanspoorde tot grotere daden. Mijn ervaring is intussen, dat de vocale kracht van een vrouw tijdens de daad, absoluut bijdraagt aan een spetterende totaalervaring.
De stem kan echter ook de vlaggenmast op halfstok laten gaan, of de keihard opgepompte binnenband laten verschrompelen tot een slap ventieltje. Dat kunnen bepaalde accenten zijn. Stel u het volgende voor. Een meisje uit Tukkerland zegt u met klem ‘haar keihard te paalen’. Romantiek is dan ver te zoeken. Of als je op het punt staat naar binnen te gaan en je krijgt in een Jordanees accent te horen dat het ‘daar sauw gesellig is’. Dan wil je zo snel mogelijk weer de trein naar Rotterdam pakken.
Ik stel me voor dat het Montessori-moedertje van vanmorgen zich ontkleedt. Haar slap gesabbelde melkfabriekjes worden getooid door bruine boontjes. Ze kijkt zo zelfverzekerd, dat ik gewoon weet, dat het een pose is. Onhandig reikt ze naar mijn lid. Het is duidelijk, dat ze daar geen kaas van gegeten heeft, al langere tijd. Het is of ze het handvat van haar Bugaboo kinderwagen vastpakt. Ik ruik de weeë geur van Chanel en havermout. Dan gebiedt ze me met een irritante, gemaakte stem, die geen enkel warmte uitstraalt en elke hint van timbre en vibrato mist ‘dat ik hem inplug alsof ze mijn Tesla is’. Op dat moment weet ik zeker dat er geen vonk is. Het blijft stil. En dat is beter zo.
VON SOLO DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
