Peter Berger: ‘Zijn blonde popje draagt een strak jurkje dat uitstappen schier onmogelijk maakt. Maar niet voor haar. Ze is de elegantie zelve. Maar haar blik dondert bliksem. Haar glimlach diepgevroren in een kille grimas…’
Een kwartiertje nog tot de drukte. Rondom Reims lijkt het Teletubbieland wel. Met van die zware trage windmolens die hemelhoog in heuvelachtig idyllisch groen rondspoken. Witter dan wit zijn ze. Kalmte en rust. Orde en regelmaat. The sky is blue. Even later is het raak. Bingo! Daar gaan we. Ik raak er steeds de weg weer kwijt. Zoals het hoort in Reims. Rechtsomkeert? Mooi niet! Gewoon verder. Straight ahead. Blik op oneindig. Lost in space.
Ik volg de borden Champagne-Ardenne want dat klinkt als onvervalst avontuur. Een half uur later trekt een hobbelig landschap voorbij. Met druiven, druiven en nog eens druiven. De wegjes smaller dan smal. Soms steiler dan steil. Dat leidt nergens naar. Het pad loopt uiteindelijk dood. Toch achteruit dan maar. En bij de splitsing beneden links deze keer. In de verte een kerkje.
Het is een gehucht uit een prentenboek. Lieflijker dan lief. Rijkdom alom. Te keurig om Frans te zijn. Dommage! Op elke deur prijkt een imposant naambord waarachter meestal een proeverij schuil gaat. Want elke dorpeling bezit een zelfbenoemd Chateau. Verleiding? Welnee, ik ben het gezuip even zat. Op het plein voor de Mairie staat een glimmend zwarte VIP bus: Tour De Champagne. Met sierlijk gekrulde letters in goud. Zo ́n onnozel toeristentreintje op veel te grote rubber wielen ernaast. Volgepakt met licht beschonken dagjeslieden. Daarachter een parelwitte Porsche waarvan de deuren geluidloos openzwaaien.
Een grote gouden klok bungelt zwaar aan z’n pols. Zijn blonde popje draagt een strak jurkje dat uitstappen schier onmogelijk maakt. Maar niet voor haar. Ze is de elegantie zelve. Maar haar blik dondert bliksem. Haar glimlach diepgevroren in een kille grimas. Nowhere to run. Nowhere to hide. Ik druk het gaspedaal nog maar eens in want het voelt alsof ze met mij samenvloeit. Vluchten kan niet meer.
Peter Berger
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
