

lieve liva mijn
lieve liva je bent er
ik zit nacht na nacht nog bij te komen van je
en luister naar de mooiste liedjes van liesbeth, alex en wende
list, roeka en snijders zeggen grote mensen
wat ben je klein
ik smelt in je handjes
opa’s moeten eigenlijk geen gedichten schrijven
opa’s moeten stil zijn en smelten tot ze op zijn
heb het leven lief zingt liesbeth
het lijkt of ze het lied voor jou heeft gezongen
dat je nooit bang hoeft te zijn
en dat je ook mag huilen hoor
karin de dichter van texel wenst jou ook mooie dingen
een plaats in de wereld waar je van de liefde weet
om ‘op eigen benen’ te ‘houden van’ schrijft frans
en opa – opa zingt stil: dochter van mijn dochter liva lief
pom wolff

(-)
jij die van je kruin tot in je kleine tenen
het mooiste gedicht bent
dat een opa zou willen
nee nooit zal kunnen schrijven
laat hij jou in zijn armen wiegen
in jouw handjes weg smelten
liever nog liedjes voor je zingen
van ‘heb het leven lief’
laaf jij je aan de liefde van je moeder
zoals je de melk naar binnen slokt
dat gulzige van vers leefvocht drinken
zo teder geborgen bij haar
(-)
het wezenlijke van moeders
een opa als vader van een dochter
die zelf een dochter baart
en jij liva met je lach in alle talen
hoe het het gulzige van wennen is
dat verwennen voor zich spreekt
denk niet dat opa’s dat niet zullen doen
het is opa en oma op het lijf geschreven
als een gedicht dat je steeds weer leest
zo mag ik hier als afwachtende vader
de zoon omarmen die vader in spe
nu hij met haar de tijd nog in weken telt
© FT 07.08.2023