VON SOLO tussen de gekken: ‘Achter de voordeuren in dit land gaat een hel van normaliteit schuil, waar de reddingsboeien bestaan uit antidepressiva, pijnstillers, alcohol, voetbal, yoga, avonden Netflix bingen,…’
Mijn hele leven al ga ik gebukt onder het juk, de vreemde vogel te zijn. Bijna alles dat ik lijk te doen wijkt af. Het begint al met mijn lengte. Mijn lichaamslengte bedoel ik dan uiteraard. Die ligt onder het gemiddelde. Mijn bouw is van nature tenger. Als je kind bent resulteert dat erin, dat je toch al snel als kabouter wordt beschouwd. Als je dan ook nog eens van metal muziek houdt en een hekel aan mensen hebt, dan zijn de rapen gaar. Dan zit je daar met je metal shirt en je lange haar in een vwo-klas afwijkend te zijn. ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Dat zeggen je ouders dan, die zich er ook geen raad mee weten, omdat het een beetje raar is.
Je gaat in je zogenaamde reis naar de volwassenheid allerlei stadia door. Eerst word je opstandig. Dan weer probeer je geaccepteerd te worden. Je probeert ‘jezelf’ te vinden. Wordt weer rebels. Zoekt weer acceptatie. Alles gaat mis. En dan probeer je weer wat anders en dat gaat dan weer beter en zo gaat het maar door. Veranderen, hetzelfde blijven, alles duurt maar even. Na mijn veertigste neemt mijn leven de gelukkige wending, dat het mee steeds minder kan schelen, wat ‘de wereld’ nog van mij vindt. Te meer, omdat ik het gevoel heb, op orde met mezelf te zijn. Ik ‘hoef niet meer zo nodig’.
Vanochtend had ik het met mijn dochter over gewone mensen. Ik nam de tijd om eens wat vrienden langs te lopen in mijn hoofd. De conclusie was ontluisterend. Al mijn vrienden mankeren psychisch wel wat. Maar gezien ze daar hun directe omgeving niet fysiek mee in gevaar brengen, wordt dat nauwelijks opgemerkt. De één heeft nooit een normale vader gehad en neukt daarom alles wat los en vast zit en kan geen relatie houden, de ander blijft hopeloos hangen in een doodgebloede relatie. De derde wil niets meer met de maatschappij te maken hebben en leeft daar ook naar. Dan heb je nog de mannen, die uit wanhoop maar meegaan in de ellende van hun partner of in een doodlopende baan en hun leven daardoor tot stilstand brengen. Dan heb ik ook nog een paar vriendinnen, die ook hun losse steken hebben, maar die ontzie ik hier. Al mijn ‘normale’ vrienden zijn gewoon gek! En dan heb ik het nog niet eens over de dichters of kunstenaars.
Het zou uiteraard zo kunnen zijn dat soort, soort zoekt. Maar dat kan ik zo ontkrachten. Het is misschien een leven lang afwijken, dat je ogen opent voor de vreemde hypocrisie van het ‘normaal zijn’. Achter de voordeuren in dit land gaat een hel van normaliteit schuil, waar de reddingsboeien bestaan uit antidepressiva, pijnstillers, alcohol, voetbal, yoga, avonden Netflix bingen, de ziekelijke neiging tot zelfontkenning via een dodelijk sportregime of gewoon een leegte van nullen en enen. Maar er is weinig erger, dan hordes mensen, die zich een leven lang voor de gek houden, door te denken dat alles maar normaal moet zijn. Van crisis naar crisis zwalken of het de normaalste zaak van de wereld is. Armoede, ongelijkheid en ellende nemen zoals het is en ‘er toch niets aan kunnen doen’, om vervolgens het vliegtuig naar Thailand of een all-in resort te nemen, omdat het kan. En zo elke dag weer doorgaan. Deze mensen zijn zo geestdodend saai, dat je ze wat aan zou willen doen.
Nee. Doe dan maar gewoon gek. Dan doe je genoeg.
VON SOLO DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
