Afgelopen weken heb ik me met veel plezier weer eens door het boek ‘Vrouwen’ van Charles Bukowski heen gelezen. Het las weg als een koude literpul pils op een zonnige zomerdag. De inzichten die deze man ten toon spreidde waren op het nihilistische af, maar een stuk realistischer, dan de hele virtuele realiteit waar we tegenwoordig in terecht gekomen zijn. Naast alle vrouwen, die op zijn pad komen en waar hij met meer of minder succes seks mee heeft, blijft het fijne aan het boek toch vooral de rust die er van de hoofdpersoon uit gaat. Hij maakt zich nergens zorgen om. Doet niks, wil niks en hoeft schijnbaar ook gewoon niks. Fantastisch. Het enige dat hij wel doet is keihard zuipen. De hele tijd. Heerlijk.
Zelf denk ik ook, dat dat eigenlijk de oplossing is voor het grootste deel van de moderne problemen. Gewoon zodanig in het verleden blijven hangen, dat ze geen vat meer op je kunnen krijgen, omdat je te ver achtergebleven bent. De vaart der volkeren kan dan al niet meer keren. Alles moet namelijk in een rattenrace zo snel mogelijk verder richting de afgrond. Terwijl jij je de tering in zuipt, rennen zij zich rot als een bende lemmings op amfetamine. Toen de pandemie uitbrak, ben ik ook gewoon gaan zuipen. Pas toen de kroegen dicht gingen, kreeg ik voor het eerst een beetje last. Het sentiment van zuipen in de kroeg werd me ontnomen. Dat moet je niet doen met iemand die wel van een drankje houdt.
In mijn jongere jaren was ik psychisch gestoord. Dat merkte je niet, want van vrijdag tot zondag was ik aan de zuip, of had ik een kater. En ik was niet de enige. Ook mensen die een gezonde geest hadden, zopen net zo hard mee. Dat schiep een soort verbroedering. Niet de verdeling zoals men tegenwoordig aantreft. Mensen die zuipen nemen geen aanstoot aan het drinkgedrag van anderen. Ze raken er eerder door geïnspireerd. Ik ken meerdere collega- dichters, die therapeutisch altijd flink aan de drank zaten. Het schijnt het beste medicijn te zijn voor concentratiestoornissen en autistisch spectrum afwijkingen. Als je zuipt, liggen je rare gedragingen namelijk daaraan, en vallen ze dus minder op. Ook valt het jezelf minder op.
Uiteraard kun je je ook laten helpen door de geestelijke gezondheidszorg, maar dan zit je je leven lang verder aan de pillen, die uiteindelijk verder ook weinig lol opleveren. Keihard zuipen is een oplossing voor de gewone man, die geen zin in heeft in medicalisering.
Het is jammer, dat er een tijdperk voorbijgaat. Zuipen wordt steeds verder gemarginaliseerd. Zogenaamd onder de vlag van gezondheid en fatsoen. Maar de echte vlag is gehoorzaamheid. Een nuchter iemand luistert beter. En dat is precies de reden dat ik zuip. Het is een daad van verzet. Het is een uiting van ongehoorzaamheid. Het is de kuur die ik mezelf geef, als alles in mijn kop me te veel wordt. Het is wat ik doe, als ik me wil gedragen als een idioot, maar net niet over die drempel durf. Ik wil godverdomme niet fatsoenlijk zijn. Het is het enige, dat altijd bewezen heeft te leveren is alcohol. Altijd weer die uitdaging aan te gaan. Ben ik sterker, of de drank? Dat is vechten voor je leven. Maar geeft zo veel voldoening. Zelfs als je verliest.
VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
