welkom ISAAC in het leven hier – Jeanine Hoedemakers wint de enige echte virtuele – ‘wonderlijke man’ – trofee op pomgedichten – Ton huizer en Jako Fennek eervolle vermeldingen

prachtige inzendingen deze week en hele bijzondere. dank aan de dichters! 2 eervolle vermeldingen – Ton Huizer met zijn ode aan de wonderlijke man jules deelder de best geklede dichter rotterdammer 020 hater en spartaliefhebber en het gedicht ISAAC van Jako Fennek – deze wonderlijke overgrootvader die vandaag jarig en in euforie bij de geboorte van zijn achterkleinzoon (wie bereikt die status nog tegenwoordig) nog steeds de poëzie erkent als een van zijn beste maatjes – 2x heerlijke poëzie. gaat het goud in de zondagochtendwedstrijd naar jeanine hoedemakers – die op dichterlijke wijze de wonderlijke visboer op een troon heeft gehesen door hem een vragend vermogen toe te dichten dat weinig visboeren in den lande zullen bezitten. in ieder geval niet beschreven in enig gedicht. van harte Jeanine en dank voor de visboerregel en natuurlijk het gedicht.


Ik danste met de visboer

als je danst, vroeg hij
denk je dan dat je over de zee loopt
of door een korenveld
dans je alleen of dans je met mij
en ik zei

als ik dans
dan waan ik me op een plein 
in een dorpje
een jongen zingt een liefdeslied
en een meisje hoopt dat het voor haar is

Jeanine Hoedemakers

Ik danste met de visboer – zij wel – hahaha – inderdaad een wonderlijk beroep en een wonderlijke man. een man die lieve indringende en toch zeer bijzondere vragen stelt. de antwoorden zijn gewoner – dat krijg je ervan als je danst met wonderlijke mannen die boeren in vis.

4.2.24
mijn waarde pom,
 één keer in het jaar ben je jarig, één keer in je leven heb je de kans 84 te worden. dat is vandaag en ik schreeuw het van de daken, want gisteren is mijn eerste achterkleinzoon, met de naam isaac, geboren. daarom mijn gedicht gewijd aan isaac. dit alles erg ik-betrokken, er is niets aan te doen. het is een wondercadeau, waarmee je ineens overgrootvader bent.

 
  
petje af, mutsje op
 
we blijven steeds  een beetje wonderlijk
dansen zolang de benen willen
vannacht zal ik springen
op de dekens van mijn bed
als overgrootvader nu, kersvers
want de komst van isaac
heeft mijn status opgekrikt
 
we blijven steeds een beetje wonderlijk
ik heb voor hem een konijn gekocht
van extra zachte stof
waarover in de winkel
mijn vingers maar bleven strelen
 
het is een beetje wonderlijk
ik kreeg een isaac als cadeau
voor dit keer wel uitzonderlijk
 
jako fennek – 03.02.2024

allereerst wensen wij overgrootvader Jako een mooi nieuw levensjaar toe en dat zal lukken met de nieuwe en levenslustige baby ISAAC – zijn gisteren geboren achterkleinzoon! van harte voor de hele familie – en natuurlijk gaat alles voor ISAAC aan de kant – een speciale vermelding voor overgrootvader Jako hier in 020 (amsterdam feest mee) en vandaag op de pom – en ISAAC wel later ook gedichten gaan schrijven hoor!!! en feliciteer hem maar vandaag met de speciale vermelding voor zijn ISAAC gedicht.

Dag Pom
 Kon het even niet laten. Jules, een man apart. Een Rotterdammer.
Dat wel natuurlijk… Iemand moet het doen, en ook hij deed zijn
best.
Ger Sax was zijn vaste maatje op de sax. Ook al dood. Morsdood.
Zelfs zijn stamkroeg, café Ari, vernoemd naar de dochter van Jules
is inmiddels op de fles. Het gaat fijn met de gezelligheid en de
horeca in ons dorp. 
Tramlijn 8 van de RET spoort naar een kasteel. Het kasteel van
Sparta. Zijn Sparta. Staat er gelukkig nog.
 Dikke groet,

 

Jules

Zag Jules vannacht
in lijn acht
richting Spangen
zwartrijdend
in een lege tram

ik liep naar hem toe
maar het gangpad
werd langer en langer
ik schoot geen meter
op

de tram wel
voor de poort van het
kasteel stond Ger Sax
van Voorden
zijn saxofonist

ze liepen naar binnen
zonder op of om te
kijken
de verlichting was aan
er klonk muziek

John Coltrane  ‘A Love
Supreme’
uit de wekkerradio

Ton Huizer

prachtige bijdrage dank je wel Ton – we kunnen Deelder natuurlijk niet aandoen de zondagochtendwedstrijd in 020 te winnen – zullen we ook niet doen. uit respekt voor de meester, voor sparta en Ger. een echte huizer mogen we hier lezen – en wat er allemaal op een zaterdagavond in zijn hoofd huist, speelt & rondspookt. laten we zeggen geen goud maar wel een speciale vermelding. en dat AZ vandaag van feijenoord mag winnen.
  • overgrootvader JAKO FENNEK – ISAAC
  • Ton Huizer – Jules & Ger Sax van Voorden & Coltrane
  • Rik van Boeckel – De man is altijd een kind
  • Rob Mientjes – Alles mag
  • Frans Terken – dat wonderen bestaan
  • Ingrid E. Noppen – je zit zo stil op dat terras
  • Jeanine Hoedemakers – een jongen zingt een liefdeslied
  • Erika De Stercke – je bent de man die gromt als een hond 
  • Cartouche – ver-wonde-ring

het meisje in het geel
 
wat is dat toch met die in beeld
door tijd gestolde meisjes
die zo mooi kunnen bewegen
 
wat is dat toch met dichters
die in een gedicht aan zich zelf
vragen stellen
 
is het dan toch de moeite

met de winter meer dan ik vermoedde
of weten wilde
 
de kou die begint door te werken
het gebrek aan licht
en de loterij die maar niet vallen wil
 
pw

 
wie wint de enige echte virtuele – ‘wonderlijke man’ – trofee op pomgedichten? ach u kent ze wel die wonderlijke tiepjes – man of vrouw maakt niet uit – herman bezingt hier een wonderlijke man – een man of een vrouw een gedicht waard – en dat gedicht en over dat wonder – dat wonderlijke – lezen we dit weekend graag. (wat kan het meisje int geel wonderlijk mooi dansen – maar dat terzijde) – u kent zo langzamerhand wel de regels vermoed ik: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
‘Gisteren heb ik met de visboer gedanst.’
 

als ik tijd heb
maak ik voor ons vandaag
met deze regel een gedicht voor morgen
dat morgen toch weer iets van poëzie zal krijgen

dan moet er wel gedanst
zoals alleen geliefden dansen
 
en weet maar dan
hoe wij morgen samen wij
én ik er altijd naar heb verlangd
dat het nooit voorbij zou zijn
 
pom wolff
Hallo Pom
Mooi om dat filmpje van Herman van Veen te zien. Ik heb hem ooit gezien in de Haagse Schouwburg. Hij kwam op met een trommel op zijn rug. Wellicht heeft dat mij toen onbewust geïnspireerd om zelf te gaan trommelen. En nu tot dit gedicht!

Met dichterlijke groet
Rik van Boeckel 




Van kind tot vader

De man is altijd een kind
in zijn wonderlijke leven
rond meisjes in vele kleuren
met sexy geuren en dansende genen

het kind dat zich ook in ouderdom bevindt
is de wonderlijke man met oude benen
wandelend door de vliegende tijd
die hem naar de toekomst lijdt

hij zingt het lied dat het verleden verliet
zijn stem klinkt luid in de natuur
in de nabije straten vol herinnering
in de stad van zijn herkenbare hart

hij deelt woorden met geliefde vrouwen
hun tijd zal komen na echte dromen
de ringvinger wijst naar de eerste baby
het kind dat later een vader zal zijn.


Rik van Boeckel
2 februari 2024

we gaan op zoek naar een wonderlijk mens – maar dan een  in poëzie gekleed persoon. rik beperkt zich niet in zijn min of meer filosofisch exposé tot een wonderlijke man maar neemt voor het gemak alle mannen tegelijk maar even mee de poëzie in – haha – als kinderen zijn ze leren we van de dichter – om weer vader te worden van kinderen. wellicht wordt hier de waarheid aangeraakt.

Dag wonderlijke man
Man man man
Nam nam nam
Mij bij de lurven
Met zijn grimas
Zijn kinderlijke lach

Dat ik het vermag
U clown te noemen
Met biggels over mijn wang
De triestheid van een clown
Op zijn Ben Cramers

O was hij die clown
Die stoute dingen doet
Omdat het mag
Mag mag mag

Alles mag
Zolang het maar in beeld is
Beeldig dus
Wat verbeeldt hij zich
Wonderlijke man

Rob Mientjes

rob mogelijk geïnspireerd door het vaak clowneske optreden van herman van veen bedient zich van clowneske taal om de clown in een aantal hoedanigheden te beschrijven – de nog net niet overleden ben cramer kruipt ook nog op zijn laatste benen het gedicht in – zo wordt het gedicht bijna een hospice tehuis. man man man. ach er zijn slechtere plaatsen om te sterven dan in een gedicht.
Goedemorgen Pom,
Ja, een wonderlijke wereld, al die mannen,
geef mij maar de dichters en zangers.
Weekendgroet,
Frans


Wonderman

Een wereld vol wonderlijke mannen
macho’s die hun ego doen gelden
over jou en mij de baas willen spelen
zoals geleerd in de kinderkamer

maar dan de mannen die kind gebleven
het dansen niet hebben verleerd
en verhalen blijven vertellen als
over een fakir op een vliegend tapijt

zij stijgen boven de mannenmeute uit
weten van wonderen werk te maken
zingen van en schrijven het wonderlijkste
op muren en ramen of op papier

laten ze je in hun woorden zien
en geven het op een briefje
dat wonderen bestaan


© FT 03.02.2024 

frans neemt snel zijn toevlucht in een wereld van vreselijke mannen tot de mannen die schrijven van wonderen of van wonderen zingen. een sympathieke gedachte – strelend ook voor dichters en zangers.


BESPIEDING

Je zit zo stil op dat terras
waarschijnlijk in een peinzen
een leeggedronken bierglas in je hand
en op je tafeltje een uitgevouwen krant

alsof in ouderwetse brilcream
je haarkuif kleefvast opgestijfd 
gelijk die van een nozem uit verleden tijd

pensioenrijp omsluiten laarzen je voeten
je leren jack toont zelfs bejaard
en eigenlijk lijk je ver overjarig
voor de outfit die je draagt

vanaf de halte van de tram
bespied ik je als tijdverdrijf
toch fascineert mij ergens ook
dat uitgedoste van jouw lijf

je zit zo stil op dat terras

Ingrid E. Noppen

dat leren jackie dat doet het hem. veruit de leukste passage in het gedicht en mooi uitgeschreven in de slotstrofen. die laatste regel lazen we toch al in de eerste? een gedicht is geen liedje noppie! en de titel hoeft ook niet –  dat bespieden lezen we ook al in het gedicht – (bespieding en het woord rijp – vreselijke woorden in de poëzie!!!) maar dat gezegd hebbende – houd ik op met zeuren en is de conclusie toch – een erg aardig gedichtje – leuk om te lezen hoe de dichter deze wonderlijke man langzaam maar zeker uitkleedt – je kunt ook zeggen tot het bot ontleedt. het had ook alleen het jackie mogen zijn dan krijg je een gouden gedicht:

Je zit zo stil op dat terras
waarschijnlijk in een peinzen
een leeggedronken bierglas in je hand
en op je tafeltje een uitgevouwen krant

je leren jack toont zelfs bejaard
en eigenlijk lijk je ver overjarig
voor de outfit die je draagt

vanaf de halte van de tram
bespied ik je als tijdverdrijf
toch fascineert mij ergens ook
dat uitgedoste van jouw lijf
 

bloemen 

het vroege opstaan bijt in jouw humeur 
gelukkig staan de deuren open 

je bent de man die gromt als een hond 
bij huiselijke karweien

rommel blijft doelloos achter in de keuken
badkamer om van de living te zwijgen 

één opmerking en het kookpunt is bereikt
de kaken slaan van drift rood uit  

je bent de man die grenzen overschrijdt 
neerploft net een leeggezogen ballon

met spiegels van zelfkennis in de armen 
knijp je in jouw tijd van spijt

een ruiker bloemen en gebak zeggen wat
woorden kunnen verknallen 

het verleden duw je in een vuilniszak weg
de dag krijgt vergevende vleugels 

Erika De Stercke

 ja is dit wel een wonderlijke man of meer een gewone man die op zijn vrije zaterdag liever niks aan zijn hoofd heeft. dat verleden dat in een vuilniszak wordt weggeduwd – is meer een wonderlijke en prachtige regel van een dichter die toch nog wonderlijk mooie regels weet te plakken op zo een uitgebluste gromhond.

 

Verwondering

welk een weelde van een woord
bij ontleding kom je tot een drie-
of vierendeling, ver-wonde-ring
wat een wonder een en al- hij

de ring die over je wezen schuift
pleister die over wonden glijdt, zo
dat ze toegedekt en uit het zicht
het raadsel dat in de verte ligt
naar je toe kan halen

de oorsprong van al
het leven, een begin van poëzie
gong en grondslag van de kunst
hetgeen je van diep vanonder
de grens naar boven haalt

heft en aanzet tot een vorm
van een wonderbaarlijk iets, ja
een man een man – al weet hij
als ik maar half wat hij is, vermag
een woord een woord

en het is alleen – de ander
jij, de vrouw in ons in mij
die hem schatten kan
doorziet al wat hij niet

Cartouche / 03-02-‘24

Cartouche analyseert voor ons vandaag het titel woord raak in verwondering en komt uiteindelijk aan de kern van het woord toe – het wonder van de liefde prachtig beschreven in de laatste strofe. ook Cartouche schroomt niet om alle mannen op een hoop te gooien en beperkt zich niet tot één wonderlijk tiepje.

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter