dank aan de dichters die instuurden in deze onrustige wereld – vol van oorlog, ontploffingen, dictators al dan niet op de vlucht en van de gewone mensen die de poëzie genieten. een erika de stercke die arm moedertje moederziel alleen gelaten beschrijft. een anke labrie en een cartouche die een heel gedicht schreven om een regel te laten uitblinken, een frans terken die een niet geplaatst standbeeld memoreert, een rik van boeckel die de hele youtube in één gedicht overbodig maakt. de commentaren onder de gedichten kies ik toch voor de opsomming van Cartouche – die boekenkast van de geliefde met alle helden op alfabetische volgorde en dan die hoop op een stoffig plekje voor de dichter zelf in haar zo eloquent gepresenteerde boekenkast. nou Cartouche hier heb je goud – en dat stoffige tiepje van je lees je in het commentaar daar hebben we het minder op. van harte!

Legendarisch
worden als benjamin – wie wil dat niet? –
of a. franklin, grondlegger, zingende legende
een huig of hugo in een grote kast, een kist
een zelf gekozen dood als claus, of een
j.c. die de wereld openspeelt, als bloem
niet slapen maar vaste plek op aarde
eerlijk zeemansgraf als dat van jacob s.
en wederopstaan uit de onderwereld om
op en om te zien naar je geliefde – euridice
homerus en hercules de hand reiken
te hoog gegrepen, hoe vergeefs
al dat gestreef toch naar heldendom
laat mij maar – wat niet na te laten valt
dag en nacht lippen blijven balsemen
met mijn stift tot bloed in inkt verbleekt
het enige wat ik wil is opgenomen worden
in een stoffig hoekje van je boekenplank
“is alles veel voor wie niet veel verwacht’’
08-11-2024 / Cartouche
een heerlijke opsomming – een typisch mannelijk gedicht zou dichteres zeggen – ik dacht dat maria van daalen haar naam is of was – ons lelietje van dalen – pseudoniem van Maria Machelina de Rooij – zou ze nog leven – zij heeft ooit het fenomeen opsomming in de poëzie onderzocht – nou ja hoe dan ook – hier hebben we onze Cartouche – en zijn opsomming van johan cruyff tot aan de klassieken – en opsomming die hij laat eindigen in haar boekenkastje waar hij dan zelf zo graag een plaatsje inneemt – desnoods onder het/haar stof. dit is de ware onderdanigheid haha. nou in 020 hier zeggen we dan in die altijd zo fijne jordaan – als ze de boel niet effe ken opcleanen dan ken ze de kolere krijgen. nee hoor – een prachtig slot van een opsommingsgedicht. een hele opsomming om dat kleine stoffige plaatsje in die boekenkast te belichten in liefdeslicht.
- Cartouche -het enige wat ik wil is opgenomen worden in een stoffig hoekje van je boekenplank
- Anke Labrie – de jongen van de apotheek
- Erika de Stercke -ondertussen wachtte jij
- Frans Terken – waar is mijn standbeeld
- Rik van Boeckel – heldinnen Amália en Mariza bewijzen
dat woorden uit dat hart verrijzen
wie wint de enige echte virtuele -ach we hebben of hadden allemaal wel ooit of nog ergens een held of heldin toch – trofee op pomgedichten.nl?
met het enige mooie liedje van zanger buwalda als inspiratie deze week – we zijn niet erg op zijn religiegedoe gesteld hier op de site – maar zijn ‘voor de zwijgers’ mag er echt zijn – lang geaarzeld toch gekozen – waarom zijn helden/ heldinnen gekleineerd/ getypeerd moeten worden als ‘de kleinen’ is een raadsel – maar los daarvan een prachtig nummer. u kent de regels van de zondagochtendwedstrijd: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

leven
laten we het
nog één keer uitpakken
en bewonderen
waar we zo goed in waren
een leven over deden
het verbergen
achter onze veilige schaduw
de held uit hangen
wat zo makkelijk is
dat je eraan voorbij gaat
het jachten en jagen
het hollen en vliegen
in hoeveel gedichten
stond het niet beschreven
in hoeveel ongelezen gedichten wél
dat je eerst bijna moet sterven
om het lief te zien – om het
ademloos lief te hebben
pom wolff

Ode
Een lyrisch lofdicht ligt me niet.
Ik heb geen helden meer en geen idolen
Wellicht toen ik nog in een god geloofde
of erg verliefd was – wat is het verschil –
maar nu breng ik aan niemand meer een ode
behalve aan de jongen van de apotheek.
Hij alleen kan me laten zweven
Hallucinerend zing ik hem mijn lof.
Hij maakt de woorden waar
die een arts ooit uitsprak
voordat hij mij terplekke plat spoot,
‘Pijn is voor de middeleeuwen’.
Hoe hij naar boven ijlt
gelijk een jonge god,
vleugels aan zijn sandalen,
zijn tovertas gevuld
met alle kleuren van de regenboog:
teken van hoop.
De pijn vermindert al als ik hem zie
en wankelend aan zijn voeten val
ja, deze ode – en vijf euro – is voor hem.
anke labrie
‘behalve aan de jongen van de apotheek’ een prachtregel – doet denken aan de wereldregel van de schrijver nescio die de sarphatistraat vereeuwigde – Behalve den man, die de Sarphatistraat de mooiste plek van Europa vond, …
net als bij Cartouche is het hele gedicht geschreven om één regel in alle briljantheid te laten glimmen – oplichten – de schijnwerper op de jongen van de apotheek. mooi!

omkijken
de wereld heb ik afgedweild
tussen felle regenvlagen en zon
buiten op de brandende aarde
tegen witgekalkte gevels
onder afdaken met palmtakken
maandenlang niets laten weten
geen kaartje, geen contact
aan mijn voeten lag de vrijheid
het vriendje kende de knepen
van overdag, nog beter ’s nachts
onder de hemel lovende woorden
de toekomst wipte op onze lippen
we gedroegen ons als helden uit
de beste reisverhalen, ondertussen
wachtte jij, mama op een teken
Erika De Stercke
ach gossie oude mamma in alle eenzaamheid beschreven als ik het gedicht goed lees en dochter erika maar zwieren en zwaaien – ‘de toekomst wipte op de lippen’ van de geliefden – een regel om 1000 beelden bij te bedenken – hoe dan ook – dochterlief zal het niet van een vreemde hebben vermoed ik zo. de mamma als eenzame verstilde heldin beschreven hier – ik voel met mamma mee. schuldgevoel hier door de dichter beschreven na maandenlang uitzinnig genot. ja je hebt van die dichters – klopt!

Dit is mijn vak
voor A.W. –
Ik ben een heldin dat is mijn vak
sprak een Haarlemse collega in Eijlders
soms ben ik buuf dan weer verpleegster
verder speel ik vaak de hulp in huis
als er ergens nood is sta ik paraat
spring bij in welk lastig geval dan ook
zo moeilijk kan het toch niet zijn
helpende hand is mijn tweede natuur
geen heldin op sokken maar
een met een laag eelt onder de voet
vraag ik wel waar is mijn standbeeld
het mag ook al een voetstuk zijn
ik schrijf het in kapitalen in mijn boek
voor mijzelf om niet te vergeten
voor jou en iedereen om erop te wijzen
wat er in een mensenleven toe doet
© FT 24.08.2024
frans beschrijft het leven en hoe hulpverleners het vak zonder standbeeld vaak beoefenen. weinig toe te voegen aan zo een gedicht – maar dat de hulpverlener zelf om een standbeeld vraagt – dat hoor je of lees je niet vaak.

De waarheid van zingende helden en heldinnen
Er zijn in Portugal lange zinnen
voor de zingende heldinnen
ze laten fado horen in weemoedige oren
hun waarheid van tong en lippen
zal nimmer zwijgen
over de waardevolle tijd van vrede
al hoor je dat in een vreemde taal
Pessoa heeft een goede reden
om de woordenschat te versterken
zo kan een ieder de held verstaan
met ‘t hart vol poëtische aderen
net als in het Spaanse lied van Lorca
heldinnen Amália en Mariza bewijzen
dat woorden uit dat hart verrijzen
en fadista’s er voor openstaan
Estrella Morente zal uit flamenco opstaan
tijdens de Iberische reistijd van la música
naar de magische liefde van Sevilla
en de Lusofone saudade van Lisboa.
Rik van Boeckel
7 december 2024
als je rik van boeckel leest hoef je youtube niet meer op te zetten en af te spelen – de grote helden van de passie en de weemoed – van de lieve vrede en de wrede liefde bevolken je kamer.