GERDIN LINTHORST – overleden – ‘Beslagen ramen, geen sprankeltje zuurstof aanwezig, een bevredigende vochtbalans, een rokertje, een drukte van belang, dij aan dij en vele goede gesprekken. Nergens was het gezelliger dan in Eijlders’ rookruimte.’

Geplaatst doorPom Wolff 2 reacties op GERDIN LINTHORST – overleden – ‘Beslagen ramen, geen sprankeltje zuurstof aanwezig, een bevredigende vochtbalans, een rokertje, een drukte van belang, dij aan dij en vele goede gesprekken. Nergens was het gezelliger dan in Eijlders’ rookruimte.’

vanavond is Gerdin overleden – ik had nog iets van hoop – maar nee – ze werd te benauwd – haar dochter Bonne meldt het overlijden van onze prachtige lieve mooie vriendin Gerdin. toch dan maar een laatste herhaal column van haar als eerbetoon. wij wensen de familie heel veel sterkte. de wens hieronder schreven we een paar uur geleden – tevergeefs:

column van Gerdin d.d. 20 november 2015 – de herhaalcolumn geplaatst ivm de mindere gezondheidstoestand momenteel van onze vaste vrijdagcolumniste – wij wensen Gerdin heel veel lucht en sterkte.

bolo4

 

Goedendag poëten en anderen,

Zo hol je onbezorgd met je vlindernetje door de weilanden, zo bereikt je het bericht dat de site weer in de lucht is. Geen vlinders maar gemengde gevoelens buitelen opeens over de weide. Afgelopen met de vrije dagen, dat allereerst. Maar ook, geen vertrouwde aanklikcategorieen meer, geen begrijpelijke verwijzingen, links is niet meer links en rechts niet meer rechts en waar is ons verleden? Voorgoed in de virtualiteit opgelost?
De kleitabletten van de Phoeniciers worden nog steeds bestudeerd maar hoe moet men ooit in de toekomst onze mededelingen bestuderen? Alles verdwenen in een zwart digitaal gat waar niemand meer bijkan.
Vergeet niet je werk te printen hoor jongens; alles wat je maakt onmiddellijk op een solide stukje papier vastleggen! Dan maar een extra ladekast bij Ikea aangeschaft. Luister naar moeder.
Een nieuwe site. Dat wordt dolen als in een heropende, alles nieuw-en-nog-overzichtelijker supermarkt. Je bent voorgoed de weg kwijt. Het went niet meer. Ofwel, je wilt niet meer wennen.

Ik houd niet van veranderingen. En dat is vreemd want ooit was het zo dat een dag geleefd zonder verandering, niet geleefd was. Stilstand was achteruitgang. Drie keer per week moest het interieur gewijzigd, elk half jaar een nieuw vriendje, om het jaar een verhuizing, na twee jaar toch echt weer nieuw werk voor een nieuwe opdrachtgever. Als er al niet een geheel nieuwe carrière werd overwogen. Af en toe een nieuw kind gebaard. En je leefde tien jaar per jaar.
Dat is op een kwaad moment en ik weet niet wanneer, veranderd. Ik leef nu een jaar per, nou vooruit vijf jaar. Ach wat zit ik graag achter de geraniums in volledige stilstand en in een vertrouwde opstelling van meubelen. Geen fijner feest dan het feest der herkenning!
Geen groter genot dan een goed boek op schoot, geen groter gruwel dan de boekverkoopster die mij verwachtingsvol vraagt of ik interesse heb in de workshop snellezen. Dat doe je diagonaal, meen ik begrepen te hebben. Scheert u weg, riep ik. Ik lees niet graag diagonaal en vooral lees ik niet graag snel.

Ik houd niet meer van verandering.
Na lange afwezigheid was ik zondag weer eens in Eijlders. Het was hetzelfde als altijd maar toch anders. Kortere lontjes, zo concludeerde ik na enkele verbeten terechtwijzingen van het bedienend personeel. Een nieuw Dichtersmiddag-bestuur ook, met, dat gelukkig weer wel, een vertrouwde presentator.
Maar bovenal een appelig terrasje met uitzicht op een blinde muur, daar waar ooit de fameuze, in vele breinen als een monument van kunst en ongezond leven vastgeklonken
rooksalon was. De glazen serre van Eijlders, waar de habitué op de tast en letterlijk blindelings in de zware blauwe dampen van sigaren- en sigarettenrook zijn weg wist te vinden. Beslagen ramen, geen sprankeltje zuurstof aanwezig, een bevredigende vochtbalans, een rokertje, een drukte van belang, dij aan dij en vele goede gesprekken. Nergens was het gezelliger dan in Eijlders’ rookruimte. Voorgoed verdwenen. En met die rookruimte lijkt ook een even ruimdenkend als doodsverachtend joie de vivre tot het verleden te behoren.
Vind ik. Maar ik zit nogal veel achter de geraniums. Dat wel.

 

Met hartelijke groet,
Uw DinLin.

bootcat

de koningin van tafeltje 3, Gerdin Linthorst, voorheen de Volkskrant,

kunt u genieten op 9 december 2015 op de boot van Catelijne – aan

‘het einde van de wereld’.  Catelijne sluit het jaar af met ‘een sterk veld’.

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Doe mee met de conversatie

2 reacties

  1. Genoten van de column van Gerdin. Voor een hart onder de riem, nog maar eens:

    Buiten de rookruimte

    Binnen ben ik in nevelen gevangen
    in lussen hangen dampende gedaanten
    gasten als geesten uit rook gekringeld
    de doorzetters van het asbakkenras

    met een kort lontje lopen ze vuurspuwend
    en gaten brandend in hun jas hun vacht
    hun erfenis een verstikkende steentijd
    doodstrijd die hijgend is ingezet

    ik ruim de vuile peuken de asresten
    met een schuiver ril van de huiver
    in een schril hoestend herenlijf
    een vlot wijf dat ik op de rug klop

    long na long raap ik bijeen en
    leg ze buiten om in alle rust uit te blazen

    Frans Terken 2014

Laat een reactie achter