Als je dan om half twee op een doordeweekse nacht wakker schrikt en je een onbestemd gevoel hebt. Je kijkt of je dochter in bed ligt en moet concluderen, dat dat niet zo is. Terwijl ze niet de deur uit zou gaan, dan heeft dat een licht ontwrichtend effect op je nachtrust. Eer dat je er achter bent waar ze is en ze ook werkelijk weer thuis is je leven een paar dagen korter geworden. Het heeft een negatief effect op het gezinsleven. Voor zover je daarvan kan spreken en niet van vier onafhankelijk van elkaar levende leden van een gelegenheidscombinatie. En dat allemaal omdat zo’n kind zich keer op keer niet aan een paar simpele regels kan houden en haar egoïstische puberdom boven alles stelt, daarbij het hele gezin ondermijnend.
Maar wacht, was er daarvoor ook al niet iets? Was ik geen strenge brute vader? Een soort tiran, die erin geloofde, dat straffen belangrijker was dan belonen. Die niet snapte hoe je je verplaatste in je naasten en de zaak rustig nog een keer te overdenken. Nee, dan meteen de botte bijl erin. Razen, tieren, net zo lang tot er eentje huilt. Dan weet je tenminste dat de boodschap overgekomen is. Dat denk je dan tenminste. En de volgende keer is het weer net zo. Of je hebt gewoon niet door wat zich onder je neus afspeelt. Zou zoiets een ontwrichtend effect kunnen hebben op een gezin?
Toen ik zelf jong was, begreep ik mijn ouders niet. Mezelf begreep ik ook niet. Dat maakte alles niet makkelijker. Mijn vader gaf het opvoeden in mijn vroege puberteit op. Dat nam niet weg, dat het hem soms zo frustreerde, dat hij wel iets moest laten merken van zijn gevoelens. Als ik nu mijn dochter zie, kijk ik karma in de ogen. En net als in de liefde, heeft het zelden de vorm, die je ervan verwacht had. De relatie die ik met haar heb als vader, zal wel nooit worden, wat ik ervan gehoopt had en dat is een onbewuste zelf vervullende profetie geweest. Want die zoon heb ik zelf nooit kunnen zijn. En nu ook weer die vader niet.
VON SOLO DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
