JOLIES HEIJ en eindejaarscomplotten-jaag toch es een paar friezen over de kling

[Pom Wolff]

 

welkom bij de eindejaarscomplotten, lieve lezertjes. was de friesenbrücke bij leer al eerder opgeblazen door serviese terroristen, zodat de christkindlmarkt buiten bereik zou blijven voor de friezen en de groningers, nu werd bekend gemaakt dat de brug pas over vijf jaar wordt herbouwd. jaag toch es een paar friezen over de kling, had de grote baas mij bevolen, plus arie van egmond met zunne eeuwige geruchtige bruggen. wat ken mij die bruggen verdommen? dit is de tijd van de tegenstelling, van ut schisma, van de dolle marken en mina’s en de piemels die daar in motten. wij van de pomjournalistiek zijn immers op deez aard om anderen tegen ons in ut harnas te jagen, op den kast en in den hoogsten boom. die brug mot dus kapot, ut ken niet toch niet dat de redactie overspoeld wordt door duitsche vluchtelingen die zich allemaal te goed doen aan de speeltjes van ma de jong. hoewel zo’n hakenkruis wel lekker geil in ut aarsje brandt. maar nazipraktijken op de redactie is toch echt een brug te ver. dus breng die serviese vriendjes maar es in stelling. zo gezegd zo gedaan, een telefoontje naar het serviese hoofdcommando volstond, echter, ik werd van de sokken geblazen toen ik een bekende stem aan den lijn kreeg. wat gebbe jij nu weer?! krijste de geilsoldate. ken jij ons nou nooit es niet as tokkelende tokkelduifjes vredig met rust laten? ach, riep ik opgetogen uit, hoe is het eigenlijk met radovan?

gij zegt zijn weesgegroetjes de gele dag in den adventstijd. gij biecht al zijn zonden met schrijversvakschoolpiemelliksters en maniesgeile patiëntjes op, zodat we daarna weer verder kunnen moorden en plunderen. ik wil jullie huwelijksgeluk niet verstoren, zei ik, maar ik heb een brug die opgeblazen… o, fluitje van een cent, ik stuur mijn radovan deur met een staaf dynamiet op uit. fijn, zei ik verheugd, zeg even wanneer, dan kenne we onder de brug afspreken, ik heb um al zo lang niet meer gezien en dan gaat zelfs een columniste haar natuurgenezer missen. dat kan ik gelaas niet zeggen, verzuchtte de geilsoldate. zo gaat dat bij ons op de balkan, get komt zoals get komt en get gaat zoals get gaat. goedgoed, zei ik, dan reis ik wel op enig moment naar ut duitsche af om des natuurgenezers wondere werken persoonlijk in ogenschouw te nemen. en zo spoedde ik mij onder tropiese adventstemperaturen naar leer, maar de brug over de eems was weg en van de natuurgenezer geen spoor. ach radovan, snifte ik stilletjes voor me uit, wanneer keer jij op aarde weer? dat ken toch niet, dat munne personages een eigen leven gaan leiden? vergeet die ellendige brug, wat heb ik deur aan as ik er de natuurgenezer niet kan ontmoeten? en ontroostbaar keerde ik terug in den lande. in ieder geval was de arrivabus sneller dan de boemel. dat is het ware complot achter de brugvernietiging, lieve lezertjes. in bosnië weten ze al veel langer dat busvervoer sneller is wijl de rails daar liggen weg te roesten, niet voor niets liet mladic in srebrenica bussen aanrukken ipv zoals in westerbork de rails om te leggen voor het transport naar de endlösung.

dan maar naar eijlders voor een toefje poweties welzijn. voor den brodetroost kroop ik weg bij de wijze grijze van hetzelfde bouwjaar als remco campert conrad van de weetering. sinds wanneer pijp jij hoogbejaarden? bitste ma de jong. wil je hem de pijp uit hebben ofzo? geloof het of niet, kaatste ik terug, maar pijpen is echt niet ut enige wat ik met een vent doe. soms heb ik ook wel es een goed gesprek, zoals nu met jou. dat bedoel ik nou, jammerde ma, altijd dat geleuter en nooit es een pijpbeurtje. precies, viel martin wijtgaard hem bij, jullie wijven met je gezeik. die bombast groeit je nog es boven ut hoofd. geen wonder dat jij in festina altijd van de schrijversvakschool verliest. had nou gewoon lekker de eikel van te bokkel afgezogen, dan had ie zich wel koest gehouden. op dat moment rinkelde mijn mobiel in munne broekzak. waar gang jij nu weer uit? kom ogenblikkelijk naar get tuinguis! bulderde het in mijn oor. wordt ongetwijfeld in het nieuwe jaar vervolgd en mocht dat niet zo zijn, dan heeft u pech gehad.

 

Hoop en liefde met een kitscherig randje

Eindelijk ben je benoemd tot kitschqueen
met gevoel voor drama omdat je het gouden
muiltje hebt verbrand. De schoonheidskoningin
van de dorpse mooischrijverijsalafisten is altijd

ijveriger. Wat kom jij dan aanzetten
met een wagneriaanse bombast dat het een
Te Bokkel van de sokkel doet blazen.
Echte winnaars berijden dressuurpaardjes

draaien sierlijke voltigerondjes met de vulpen
terwijl jij met je stampende laarzen de porseleinkast
doet rillen, je Dirndljurk is te kantig barok
het keurslijf volgepropt met ontregelende

vuilbekkerij. Daarbij meen je de man onbeheerst
te kunnen mennen, een lichtekooi is er niets
bij. Het was weer een roerig jaar. Tot waar
de regen wandelt golven baren van hoop en liefde.

Jolies Heij

 

 

 

[Auteur]

Berichten