VON SOLO over het kwaad en de schuld die diep in ons zitten

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op VON SOLO over het kwaad en de schuld die diep in ons zitten


Vorig jaar liep mijn zoon stage bij een bedrijf waar niet overal even hard werd gewerkt. Een paar dagen ‘werkte’ hij op een plek, waar niet zoveel gedaan werd. Hij leerde er pizzapunten maken in een tosti-ijzer. Verder leerde hij dat de medewerkers zo weinig mogelijk deden. Hij maakte ook voor het eerst mee, dat hij de enige etnische Europees in het kleine team was. Toen zijn stagebegeleider, meneer Aziz, langskwam, zat iedereen gewoontegetrouw niets te doen. Dat werd ook gewoon zo gedeeld. Tot er een Surinaamse man binnenkwam. Hij zou wel vertellen wanneer er wel of niet gewerkt moest worden. Hij was namelijk ‘de zwarte Hitler’. Iedereen moest daar erg om lachen. Ook bij ons thuis.

Drie maanden geleden had ik een dag cursus voor mijn heftruckcertificaat. Het praktijkgedeelte werd gegeven in een ijskoude loods, waar de temperatuur nog lager was dan buiten. Dat resulteerde erin, dat we na elk half uur les een half uur op moesten warmen in het theorielokaal met koffie. De cursusleider was van Antilliaanse komaf. Hij had het zelf het koudst. Aan het einde van de dag volgde een theorie-examen en een beoordeling op heftruckvaardigheden. Na het invullen van de formulieren mocht ik zelf mijn punten optellen om te zien of ik geslaagd was. De docent vroeg me hoeveel punten ik had. Ik antwoordde achtentachtig. Hij grijnsde en vroeg me of ik wist, waar dat voor stond. Ik knikte nee, waarop hij met een vet creools accent zei: ‘Heil Hitler’. En vervolgens in lachen uitbarstte. Dat werkte aanstekelijk.  

Onlangs bracht KanYE West een nieuwe single uit. Het liedje was binnen een paar miljoen views en enkele uren al verbannen op alle gangbare sociale media. KanYE is namelijk sinds enige tijd Nazi geworden. Het refrein van zijn nieuwe hit bestaat uit het N-woord gevolgd door de Hitlergroet. Na wat moeite, lukte het me toch om het lied te vinden. En gefascineerd luisterde ik naar de tekst en moest vaststellen, dat de hit potentie niet gering was. Het refrein bleef in mijn hoofd zitten en tot mijn verbazing werd de compositie afgesloten met een stukje speech van de Führer zelf. Het maakte merkwaardig genoeg indruk. Erger nog, het had iets geniaals. Het zette me aan het denken. Een paar dagen lang. Terwijl het refrein door dreunde in mijn hoofd.

Blijkbaar zijn wij Westerse blanken erg gevoelig voor alles dat met de oude nazi baas te maken heeft en hebben negroïde mensen daar geen last van. Natuurlijk hebben er ook donkere Amerikanen gevochten in de tweede wereldoorlog, maar tot de dag, als je een horrorfilm kijkt, weet je, dat de zwarte altijd als aan zijn einde komt. Dat weten ze zelf ook wel. Iemand als KanYE verwoordt iets, dat wij cultureel misschien gewoon niet kunnen bevatten. Daarom doen we het gewoontegetrouw af met een of ander grijsgedraaid deugmantra. Wij missen het om ontheemd te zijn geweest, gemarteld en geknecht. Eeuwenlang gediscrimineerd en minderwaardig weggezet te zijn. Die holocaust zal ze een worst zijn. Het laat vooral zien dan wat ook, hoe wij blanken onszelf collectief voor de gek blijven houden.

Proberen het kwaad en de schuld die diep in ons zit te externaliseren in één grote Satan. Voor een donker iemand is Adolf gewoon de zoveelste blanke dictator. De zoveelste massamoordenaar. Maar dan wel eentje waar je witte mensen tot in de eeuwigheid in de nieren kan blijven zitten.  
Tuurlijk is die KanYE gek. Maar niet zo gek als we misschien wel zouden willen.

VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter