VON SOLO – Het is een zien en gezien worden. Yuppen met of zonder kinderen, kunstzinnige alternatievelingen met een zilveren lepeltje en gefortuneerde expats mijden elkaar hier moeiteloos…
Op zaterdagochtend fiets ik meestal naar de Binnenrotte. Daar is de grootste markt van Rotterdam. Je ziet er de hele wereld. Achter de kramen, in de kramen en ertussendoor. Gewoontegetrouw haal ik een kilo belegen boerenkaas. Dat scheelt de helft met de Albert Heijn. Nog afgezien van de kwaliteit. En contant betalen wordt zeer op prijs gesteld. Zelfs muntgeld is welkom. Natuurlijk zie je er ook wel toeristen, maar dat is marginaal. Die zoeken toch meer de bescherming van de Markthal. Herkenbaar, iconisch…universeel toeristisch.
Als ik naar huis toe fiets kom ik voorbij Noordplein. Daar is ook een markt. Er wordt een keur aan biologische artikelen aangeboden. Olijfolie, hummus, Koreaanse koekjes, gegiste wortelen, bestorven wildworstjes en brood van de Jordy’s. Bij die laatste staat altijd een rij. Bij de rest niet. Er zijn ook allerlei tentjes, waar je straatvoedsel kan halen. Kleine porties lekkernijen, die je meteen of op een daartoe neergezette bierbank, kan oppeuzelen. Dat alles onder het genot van een havermelk latte, een witte natuurwijn of een craftbiertje. Op goede dagen is er ook muziek. Het is een zien en gezien worden. Yuppen met of zonder kinderen, kunstzinnige alternatievelingen met een zilveren lepeltje en gefortuneerde expats mijden elkaar hier moeiteloos. Een vriendin van me noemt het ook ‘De Witte markt’. Ik noem het altijd ‘De rijke blanken markt’.
De markt op de Binnenrotte is gewoon een markt, waar omzet gedraaid wordt op de gunstige prijs-kwaliteit verhouding van de aangeboden producten. De Witte markt is een heel ander concept. Het is ontstaan tijden de pandemie. Toen werd het ineens nog hipper om lokaal te kopen. Zo kon je een stukje van je vliegvakantie compenseren. Daarnaast was het buiten, dus mocht het nog. Als je er rondloopt is het net een soort foodfestival. Er wordt niet geshopt, er wordt geflaneerd en genoten. Eigenlijk is het dus gewoon een festival. Het nadeel van een festival is tegenwoordig echter dat je er een hek rond moet zetten, een vergunning voor moet hebben, een EHBO-post voormoet inrichten en kaartjes moet verkopen. Maar als je het een markt noemt, dan hoeft dat ineens niet meer.
Ik vind het prachtig hoe de heersende klasse toch altijd weer een mantel der liefde en een maas in de wet vindt om zich te kunnen onderscheiden. Nee, doe mij dan gewoon een haring met uitjes op de Binnenrotte. Voel ik me ook eens een keertje lekker gewoon.
VON SOLO DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
