ja eigenlijk weten we het al wel – ver voor de sluitingstijd – Margo en Cartouche winnen het virtuele GOUD vandaag en Anke het zilver. Dank aan de dichters die inzonden – dank ook aan Maarten Bogaers voor zijn mooie gezongen dichterlijke bijdrage – aanstaande donderdag geeft ie een gratis concert in 020 Haarlemmerplein de Roode Remise – zie hieronder – of aldaar. Winnaars van harte. de commentaren staan onder de gedichten – geniet de drie winnende gedichten:
Ok, dan ook maar zoiets, ongeveer en bijna: een gedicht. Voor Pom.
Dwalen (opdat de wind zwaait)
We liepen dwars door de tuin, de oude liefde , het verleden en ik.
Overal bloeiden de vergeten planten bomen bloemen.
Onkruid.
Ik herhaalde alle namen van de niet onthouden niet te vergeten
niet te laten niet te verlaten niet te verdragen – en de verlaten dagen.
Zoef zucht weg.
Over het pad gingen we. Langs de sloten en het wuivende riet.
‘De wind zwaait alles wel weer terug’ zei ik maar je was zo veel verder-
Zoef zucht weg
Margo van Gelder
‘maar je was (al weer) zoveel verder…’ het is maar goed dat de zondagochtendwedstrijd geen wedstrijd is maar een feest van inspiratie en – dank aan singer songwriter maarten bogaers – dank ook aan de koningin van de wind gedichten margo van gelder – en dan deze hierboven met die prachtige ingehouden en tegelijk genadeloos directe regels. bij de
vergeten planten in de eerste strofe ben ik al verloren – hang ik aan dichters lippen en pennenhand. herhaalt ze alle namen ook nog en ook nog die van de verlaten dagen. ik had het vroeger ook al – als ik margo las was ik verloren, kon je me wegdragen en het is nog steeds zo. het is de poëzie van de weemoed en de vergankelijkheid gedragen door de wind die ook weer vervliegt – als de woorden als het leven, de geleefde liefdes en de dagen. zonder meer goud natuurlijk – dan maar bevooroordeeld. feliciteren wij van hier Margo.
van zegge en schrijve
bloemen houden van mensen, haha
nee mensen, mensen houden van leven
van zaad zijn en tot koren groeien
niet als kaf vervliegen en bloeden
in het zweet van aanschijn
doch in een klimaat van
weldoende koelte
laat ons de ogen niet toedoen
voor de kankers van de tijd, het
opstuiven van zand en het branden
en zengen van zon – niet draaien maar
de schaduw zien in een ander licht
zich bewegen tussen de polen
van stormwolk en tropenzon
als wortelscheuten
van planten, zuchtend van ziel
in de schaduw van de wind
een bed van aarde vinden
~~~~~~~~~~~~
15-06-2025 / Cartouche
het mag gezegd, wat zeg ik het moet gezegd hier – Cartouche in topvorm – vragen we reflexie op het leven krijgen we reflexie op het leven – op een doordringende en genadeloze wijze – alle registers trekt de dichter open. voegt de dichter en passant nog een wereldregel toe aan die prachtregel van Maarten Bogaers – hadden we al ‘in de schaduw van de wind’krijgen we van Cartouche: ‘niet draaien maar de schaduw zien in een ander licht..’ – ja ook goud natuurlijk – hebben we vandaag twee keer goud – een blinkende zondagochtend. van harte!
Hartelijke groet,
Anke
Amsterdam 2020 (III)
hoe de schaduw van een boom
die iets verder staat
in de smalle straat waarin ik woon
onzichtbaar vanuit mijn raam
door de storm beweegt
op de hoge muren aan de overkant
even beschenen door de zon
dan weer ineens verdwenen
door voorbij zeilende wolken
donker met daartussen flarden blauw
wel zichtbaar in het kader
van mijn kleine raam
zoiets te zien
zoiets altijd te blijven zien
anke labrie
een schilderij in woorden – een pracht gedicht. een verstilde observatie. ik zeg zilver – van harte.
- MARGO VAN GELDER – Ik herhaalde alle namen
- CARTOUCHE – niet draaien maar de schaduw zien in een ander licht
- ROB MIENTJES – Wild is de wind
- ANKE LABRIE – zoiets altijd te blijven zien
- FRANS TERKEN – of het pluis is
- RIK VAN BOECKEL – In het park van de zingende wind
- LUK PAARD – de wind wakkert aan
wie wint de enige echte virtuele – naar weer zo een prachtregel van singer songwriter maarten bogaers – doen we het samen? – ‘in de schaduw van de wind’- trofee?
aanstaande donderdagavond 20 uur 30 geeft maarten bogaers een gratis concert in de roode remise – (ook lekker eten daar trouwens) – maar goed als ik ook eens een keer iemand mag aanbevelen – ga donderdagavond maarten genieten – doen we vandaag de zondagochtendwedstrijd met als inspiratie – een van zijn prachtregels staan we niet allemaal ‘in de schaduw van de wind’? reflexie op het leven zeg maar. – een mooi thema. u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
het is altijd weer de wind
en die doden, margo
die wind die wind
die ooit zo onontkoombare
zo onherroepelijke
het is de wind
van de doden en de graven
de onvermijdelijke de noodzakelijke soms ook
de snijdende de striemende
de bijtende en de wrange
die godzijdank aan ons voorbij ging
altijd weer aan ons voorbij ging
en nu pas weten we
weten we
margo
pom wolff
Mooie titel. Laten we er op voortvaren, bij 30 graden Celsius en meer. Gegeten heb ik al. Maar wie weet doe ik me ooit te goed aan lekkere weersverwachting. Met een knipoog naar Bowie, vandaag mijn zondagsgedicht.
Wild is de wind
Naakt op de vloer
schuil ik voor de liefde
ze komt eraan
en gaat te keer
niks geen voorspel
woeste zoenen
en krassen op mijn rug
heel even een zacht briesje
wild is de wind
ze sleept mij bij de haren
tolt wat in het rond
kronkelt over mij heen
en dan het huilen
bliksem in het hart
stuipen tot in de tenen
rust en vrede het is klaar
verzamelen van armen en benen
gevlei in lichaamsholtes
lepeltje lepeltje … liggen
in de schaduw van de wind
Rob Mientjes
heftige toestanden in huize mientjes, de woorden laten weinig te raden over. was het de wind – nee in de laatste strofe wordt alles duidelijk.
Het park van de zingende wind
In het park van de zingende wind
gevallen uit het dal der seizoenen
speelt de zachte wind met vele takken
in de schaduw van het woud
de hemel een wolk zonder regen
laat de wind van de wereld blazen
laat de zon de schaduw van bomen zien
het natuurlijk goud van ‘t hout
de minstreel van het licht
vertelt nu zachtjes aan de wind
een verhaal dat hij verzint
over dromen van stille bomen
waarvan hij houdt.
Rik van Boeckel
14 juni 2025
een rustgevend tafereel – fijn om in door rik geschetste park even te kunnen toeven op een rustige zondagochtend.
(de rockdichter): zo…de tijd is zwoel al’n paar dagjes…hot hot hot zeg maar en dan schrijf’k van de e-romantiek (des paard is dat) en voel hoe…ja doe me toch’n briesje…doe me zo…laat de wind maar…en ik mij buige naar mooie vorme (die wilde droom)… !
“ wind “ luk paard
(uit de serie: rudolf valentino…maar dan des paards)
die buite bladere ruist
gejaagd
zo pompt me bloed
verlangens same
waaie gedachte aan
doordringt de nacht
en mij
ik laat me wiege
trek heupe strak
ontspan
en buig
de wind wakkert aan
ik luister
buite hope bladere same
in’n parendans
© luk paard
( in me nacht is er geen schaduw…en toch…de wind speelt buite…hoe’et zich binne laat voele…as’n schaduw )
schreef ik zojuist nog over een rustgevend tafereel bij Rik van Boeckel – bij Luk Paard pompt en danst en ruist het als nooit tevoren. de dichter maakt een buiging in de wind voor zijn gedroomde schoonheid.
Mooi lied weer, prettig om zo de dag te beginnen.
Tegen de wind in
Het waait met de wind mee
onder de parasol hangen pluizen
die luchtig dansen naar de huid
niets vermoedend van wat daaronder
tiert en kolkt in de bloedbaan
op een foto amper te zien
je voelt het bewegen
een zucht naar binnen geslagen
alsof de wind zoekt waar te landen
dat je niet meteen weet of het pluis is
je wacht nog op nader bericht
dat als een schaduw boven je hangt
je blaast rondborstig tegen de wind in
hoopt op een zachte bries
© FT 14.06.2025
de schaduw als een donkere wolk hangend boven het hoofd van de ik-persoon – en het is wachten op nadere berichtgeving en de hoop dat de storm gaat liggen – dat het niet zal gaan woeden.
