- Frans Terken – naar waar de waarheid woont
- Rik van Boeckel – op het Afrika Hertme Festival in Twenthe
- Vera van der Horst – elke stap vergat de vorige
- Max Lerou – tot in de puntjes
- Rob Mientjes – wachtwoord Schoen1?

vandaag maar weer eens nieuwe schoenen aangeschaft – florisvanbommelschoenen – en ja tot waar zullen ze mij brengen – het blijft altijd de vraag – ook een vraag die gesteld mag worden in de zondagochtendwedstrijd – een open vraag – wellicht droomt de dichter een plaats – of weet de dichter de plaats waar hij de schoenen zal en wil uittrekken, wellicht draagt hij ze filosofisch tot voorbij een horizon, wellicht tot voorbij de zon, tot aan het voetlicht van – de dichter kan het weten. u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

zo
vlokken ja vlokken waren het
we renden de vlokken uit onze schoenen
ach waar zou ze zijn en hoe zou het leven haar
en wij maar praten
over god weet wat en we wisten
dat dit zo én nooit meer zo
zo zonder ochtend
bracht de nacht louter helder engelen
aan het licht
pom wolff

Wat een prachtige schoenen, die dragen je vast ver. Veel wandelgenot weer, blijf stevig op de been en omzeil de ellende!
Weekendgroet,
Frans
Op pad
Hoe je tussen het gekrakeel gelopen
om het gekonkel te omzeilen
geheid je eigen weg gaat
je zoekt openingen in het woud
van liegbeesten en onmensen
die hier de grond bevolken
hoe ze graaien naar je voeten
het is hakken met de handen
om daar doorheen te komen
jij gaat in je stoute schoenen
naar waar de waarheid woont
blijft zo op het rechte pad
laat je door hen niet de wet voorschrijven
aan de einder het licht dat weerkaatst
op het schaamrood van hun kaken
© FT 05.07.2025
een prachtig verzetsgedicht gezet in de bekende rake terkenletters. elke strofe raak. ja wandelend door neerlands politiek landschap is het nog de vraag of je door het onkruid nog een weg vindt en of er nog wel te genieten valt van een landschap. de wetten zijn de wetten niet meer. kwaliteit bij politici is nauwelijks nog aanwezig of weggegleden in een moeras van ik ben het beleid! frans weet het gevraagde thema en de staat van de staat excellent te combineren.

Op de camping bij het Afrika Hertme Festival in Twenthe ontdek ik het thema. Overal waar ik ben wandel ik op mijn schoenen. Ook hier. Bij de Afrikaanse bands zijn ze zeer geschikt om op te dansen.
Het lot van schoenen
Schoenen brengen mij
naar het zand van Afrika
naar de zee van Casablanca
om het lot te beschermen
sta op de schoen
geef muziek de snelle zoen
op het Afrika Hertme Festival in Twenthe
met liederen van dat continent
soms gaan de veters los
tijdens wandelingen in het bos
vast leiden ze naar een camping
naar de toekomst in de tent
als dansende drummer zing ik
over de tijd onder de muziek
met schoenen rond voeten
in beweging zo energiek.
Rik van Boeckel
5 juli 2025
je ziet Rik na het lezen van zijn inspirerende tekst met slippers over het festivalterrein gaan – richting podium om geluid en ruimte te geven aan de wereld die hij van kop tot voet met zich meedraagt en uit wil dragen. van kopf bis fuss total auf liebe und ritme ingestellt! dietrich zong rik reeds toe.

Leven
ze stonden klaar naast mijn bed
alsof ze wisten, wat ik niet wist
waarheen
ik schoof erin en we liepen
elke stap vergat de vorige
maar het voelde goed
mijn neus wees zelfde richting
ik kwam voorbij een sloot
er lag een naam in de modder
die van mij had kunnen zijn
Vera van der Horst
even een minder optimistische periode beschreven in het leven van de hoofdpersoon – ‘elke stap vergat de vorige’ – daarin is het leed goed getroffen – de laatste strofe kan bijna niet zwarter. the are comming to take you away haha – was dat niet al langgeleden ook al een minder vrolijk liedje?

en denk aan die dag in leiden
misschien heb jij de foto nog x –
Nee Max dit is een van de weinige foto’s die ik heb van ons aller Kaatje – (je bedoelde toch niet lisan toch?) beiden trouwens voorbij de horizion.
poetssporen
tot in de puntjes
poets ik haar
botten
zij geven zo smoel
aan mijn eertijds
verlopen identiteit
wanneer ik mij spiegel
in de kromming
waar het wreef
ml
ik ben leiden even kwijt max in de zin van kaatje – ik herinner me wel een leidensessie met onze overleden vriendin lisan – die de een of andere pomgedichten prijs na jou in de wacht had gesleept met briljante optredens van eddy kagie, jouw persoon met de bladen en de grote letters op de gedichte bladen en natuurlijk de koningin van limburgland lisan. lieve antwerpse kaatje herinner ik me – toen we samen de dichter viktor wegbrachten in een aspotje – ik zei nog – zo een grote man en dan in een potje – we dronken er een bolleke op. hoe dan ook max schreef een mooi eerbetoon.

Hier life vanuit Hertme of all places.
Vanuut de camping bij de boer in afwachting van het fameuse Afrikafestival. Niet op schoenen maar op slippers.
Schoen1?
Druk maar in ‘shift F1’
hoezo racet Max vandaag?
op grote voet naast Klukkluk
met van die tenenkazen
nieuwe werkplek voor
dichter lik me het vestje
warm mijn tenen op
onder kersvers bureau
vloerverwarming op tien
ict-man fluistert in mijn oor
wachtwoord Schoen1?
druk maar in ‘escape’
en daarna ‘backspace’
het scherm valt uit
ict-man gezonken
direct door naar gevangenis
met voeten spelen
gaat hem niet meer worden
op blote voeten door woestijn
achter karavaan van woorden
Rob Mientjes
ha rob ook al op het afrika festival aanwezig – wij in het westen en zaker in 020 zijn nogal snelweggebonden aan het feesten. we bewandelen al feestend de A10 en dergelijk voorgeschreven asfalt. voor jullie de natuur begrijp ik. mooi! ik begrijp dat max verstappen weer eens uit de bocht is gevlogen – of zoiets – ik volg de autosport niet. in ieder geval beschrijf je iets wat haaks op de natuur staat – fijne dagen in het afrika van brabant !