- ROB MIENTJES
- FRANS TERKEN
- LUK PAARD
- RIK VAN BOECKEL


nu ze
het waren tijden toen
waarin de gaten nog moesten vallen
nu ze er niet meer zijn
en je hun zwijgen niet meer hoort
en ook hun kleren zijn vergaan
hoor je overal dezelfde taal weer
kon ik maar schrijven
zoals jij kunt kijken
ik zou niet aarzelen en schrijven
over de vrede een prachtig lied
maar kijken zoals jij kunt kijken
ik vermoed ik kan dat niet
pom wolff

Dag Pom, bijna de elfde van de elfde en ja dan start het nieuwe ‘vastelaovend’ seizoen weer. Brabanders en Limburgers in rep en roer. En ja … het moet gezegd ook dan begint mijn borst heel even wat dichter en harder te kloppen.
Hier een kleine ode aan de vastelaovend en specifiek de prachtige oude Venlose liedjes, vol nostalgie en romantiek.
De oude klerenkast trek ik hier even open. In het klein vertaald. Den alde kleiërkas (1948). Met dank aan Dirk Timp. Wäörd (tekst) en Meziék (muziek).
De oude klerenkast
Ik heb op de zolder een meubelstuk staan
een klerenkast gammel en oud
Waarom ik dat ding nog niet weg heb gedaan?
Die klungel heeft dank zijn behoud, aan Venlose carnaval alleen,
want trek ik met de optocht mee, dan heb ik meteen weer mijn kostuum bijeen,
die kast die zit vol met dat spul.
Refrein:
Ach, goede oude klerenkast
jij komt ons ieder jaar van pas
al ben je nog zo slecht, ik doe je nooit weg
Er ligt op de planken van die gammele kast, een boerenmuts, vettig en stijf.
Een hoopje met maskers en een pi-jas [zwarte lange jas met dubbele rij knopen],
zo’n, lelijkmans flets bovenlijf.
Wat neuzen en snorren, wat klompen en schoenen. Een toeter van gekleurd papier.
Een ratel, de broek en de kraag van een clown. Wat bracht me dat toch vaak lol en plezier.
Daar hangt stil verborgen in een hoek, geknoopt aan een vishengel met touw, gedraaid in een klungelig stuk omslagdoek, de resten van mijn haringkooi.
Vaak denk ik weer terug als ik alles bekijk, en leef in herinnering, de hele bende is vastelaovesmuziek, en dwingt me alweer dat ik zing … Ach goede oude klerenkast … jij komt ons ieder jaar van pas …
https://www.youtube.com/watch?v=oYqJmNt3WtQ&list=RDoYqJmNt3WtQ&start_radio=1

Het verlangen in laarzen
om weer de wei in als koeien
die opgehokt naar voorjaar snakken
het donkere uitzicht zijn we zat
het verse gras onder de poten
en gaan en springen en dartelen
likken aan de jonge sprieten
de geur van vertrouwde grond
zo dwalen in luchtige vacht
dansen naar een nieuw seizoen
boven de laarzen al een korte broek
om de komende zomer te voelen
de sfeer van opgerolde mouwen
het shirt open op een blotevoetenpad
© FT 08.11.2025

(de rockdichter): zo de tijd vliegt me wel’n rotvaart…en dus zondag vandaag en ik haast me ter poms site….voor de wedstrijd die geen wedstrijd enzoverder…en hier’n jurkje dat de tijd toch wat remt…of anders alleszins…ja door ons omwikkeld zoas u leest
“ jurkje “ luk paard
durf zegde jij en
stapte uit de zwarte schoene
reikte ’n zacht omwikkeld lijf
met rood en wit
de bloemetjes
rood zoas je lippe
de glimlach puur
liet hare losgooie
hande van schouders glijde
‘et jurkje tusse vingers
jij fluisterde op me lippe
en ik volgde jou
tot op me huid
zacht tastend
de heupe’n beetje
tijd weg wiegend
door ons omwikkeld
© luk paard
en’n PAARD-artje…voor de sfeer
” jurkje rood ” by luk paard

Vorige week zaterdag heb ik haiku’s voorgedragen tijdens het Haiku Festival in theater Amare in Den Haag. Ben al in de jaren zeventig begonnen met het schrijven van
haiku’s, die poëzie stijl uit Japan.
Nu het thema is ‘van je kleding moet je het echt hebben’ heb ik een haiku daarover geschreven.
Deze foto is van een optreden 5 oktober tijdens de presentatie van de poëziebundel Dichter bij de natuur in Utrecht. Daar droeg ik deze kleding.
En speelde bij de voordracht op de West-Afrikaanse balafoon.
Zal de foto ook apart mailen.
Kleding haiku
Gekleed optreden
de muzikale dichter
voegt zijn kleren toe.
Rik van Boeckel
8 november 2025

