- Max Lerou – kijk het hoofdje is er al
- Elbert Gonggrijp – Er zit weer dood in de lucht,..
- Karlijn Groet – maar dan de mens
- Freda – de aarde gaat dood, zeggen ze
- Rik van Boeckel – pure waardevolle levendigheid
- Rob Mientjes – dat we niet roepen maar schreeuwen
- Frans Terken – de afbraak staat ons aan de lippen

niet alleen joke kaviaar wijst ons op de mooie aarde die wellicht in een andere wereld kan bestaan – wel tijd voor enig activisme ook op de pom hier – een fijn klimaat voor ons, voor onze kids, voor onze kleinkinderen – mag het allemaal een beetje fatsoenlijker in deze wereld? verzets en klimaatdichter joke kaviaar heeft uiteindelijk het gelijk van de wereld aan jokes kant – jokes stem soms wild soms stil – graag hier ook uw stem stil of wild – we lezen het zo graag – u kent de regels:
gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

laten we zeggen
dat we niet konden vermoeden
dat de wereld in brand zou vliegen
ach laten we zeggen dat we weg keken
laten we zeggen
dat jij op je hoge hakken
toch al alles aan je voorbij liet gaan
en alleen met jezelf bezig was
en laten we zeggen
dat de poëzie altijd al
een tempel voor asiel is geweest
voor de verjaagden uit de wanhoop
tot ze hele bliksemse boel in de fik staken
ach laten we tenslotte maar eerlijk zijn
pomwolff

vinex
je schudt de klei nog eenmaal lekker op
en kijk het hoofdje is er al
de oortjes komen zo
die naaien we er later nog wel aan
samen met een kleurrijk bestaan
afgezet tegen oerhollands loodgrijs
allengs krijgt het spek
het wordt eerst aan de randen vet
dan ranzig tot en met
ml

DILEMMA
We hebben er geen woorden voor – de tijd is weer
eens stil gaan staan, het wordt nooit beter dan dit,
het moet een morgen zijn, die eenmaal opgeklaard,
geen enkele reden tot zorgen geeft. Er zit weer
dood in de lucht, de winter doet ijskoud
van zich spreken – het teken dat het zo langzaam
niet meer gaat – moeten wij dan het tegendeel
bewijzen, een wereld tussen wanhoop en bij
vlagen het witste licht? Ik verzeker het je,
ik doe geen oog meer dicht,
er is geen mens, geen liefde, geen idee – ik huil
bij de gedachte dat er een schepsel is die straks
over eenieder beschikt, dogma’s voorkauwt, bij
voorbaat de vrede reeds de oorlog heeft
verklaard – de natuur onmogelijk –
Elbert Gonggrijp,
zaterdag 13 december 2025

waarvan akte
aan de basis
was het goed
er was een muur
waarachter men
een macht bedacht
die de massa
van haar kracht voorzag
dat het daarachter
chaos was
het boeide niet
men wist van niks
de illusie
deed zijn werk
zoals slechts een
placebo werkt
niets heerste
want alles had gelijk
het was windstil
we hadden precies
genoeg om te bestaan
en een grote zachtheid
nam je mee
als je moest gaan
maar dan de mens-
het verveelde beest
zocht een ziekte
die zich niet genezen liet
vond ruimte in de stilte
voor de zelfbedachte storm
maakte zich een
zelfbedacht lawaai
en ontdekte: het hardst
geluid in de natuur
komt voort uit angst
de rest werd met
de paplepel ingegoten
getuige de
gebolde toet
na elke angstdroom
kwam het zoet
-waarvan akte-
Karlijn Groet

ik heb mijn hoge hakken uitgeschopt
brandhaarden geven tenslotte
ook warmte
al hangt het er vanaf
wie ze aansteekt
de aarde gaat dood, zeggen ze
ik peuter de etensresten
uit de gootsteen
maar was al verzadigd
grote groepen jonge mannen
spelen kat en muis met de politie
ik kijk ze na als ze voorbij rennen
ze groeten terug
en de kinderen roepen
six seeeven en lachen hard
in België
het kinder- en tienerwoord
van het jaar
Freda

Hier mijn bijdrage aan het thema aarde na terugkeer uit Tanger, Marokko. Ook een soort samenvatting van mijn verblijf in Marokko.
Met dichterlijke groet
Rik Van Boeckel
Het ritme van de huidige aarde
Het ritme van de huidige aarde
is van pure waardevolle levendigheid
in de stad van Marokkaanse kunsten
aan de zee glijdt de kust goed mee
de Balearia boten varen heen en weer
over de Middellandse Zee
via de Atlantische Oceaan tussen Tarifa
en Tanger met dichters en toeristen
met kunstenaars en zeelieden
poëtische reizen leiden naar Casablanca Tanger en Rabat
met geluk en weemoed
het klimaat verandert in elke stad
aan de zee bij Cap Spartel
in de Atlas Bergen en de Sahara
het Bassamat Festival vraagt om poëzie
over de havens van Amsterdam en Tanger
met de weelde van zinnen en woorden
vol Franse, Arabische en Nederlandse betekenis
en enerverende voordracht.
Rik van Boeckel
13 December 2025

Hier een oproep aan verantwoordelijkheid van het schrijversgilde. Niks stil verzet, gillend de straat op. Waar zijn we gebleven? Van moed der wanhoop naar luidruchtig verzet. Zo zou het moeten zijn. Toch? Maar wie schrijft de eerste geuzenzin?
Stil verzet
Zwijgen in toonaarde
er is al zoveel gezegd
gesproken over spoken
witte angst en zwarte bangheid
waarin nog geloven
als woorden ons niet bewegen
het vreet naar binnen
schuurt de ruggengraat
pijnigt hersenen
tijd dat werelden kraken
ongenoegen manifisteert
het binnenste buitendrijft
dat we niet roepen maar schreeuwen
woorden ons betoveren
noden tot strijd
van braafheid bevrijden
steekhoudend masseren
met vlammend hart

Ja, we moeten voortdurend aan de bak, voor een betere wereld, dus blijven we gaan.
Toch een goed weekend gewenst!
Frans
Wereldbrand
Of het water of vuur is
de afbraak staat ons aan de lippen
vernietigend zoals enkel brand
of stortvloed tekeer kan gaan
hoe wij blussen en dijken opwerpen
tegen alle klippen op maar
ons verzet uit de hand geslagen
door hogere machten
alsof wij onder de voet gelopen
door vijandelijke despoten
een leger van ontkenners en
op geld beluste onverlaten
maken wij hen met de grond gelijk
het enige vruchtbare wat ons rest
© FT 13.12.2025
