wie wint de enige echte virtuele – en wie zag jij? trofee op pomgedichten.nl- wie was het echt waard – heel veel woorden zjjn niet nodig.

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op wie wint de enige echte virtuele – en wie zag jij? trofee op pomgedichten.nl- wie was het echt waard – heel veel woorden zjjn niet nodig.
  • Conny Lahnstein – om het gouden zonlicht op zijn donkere wimpers
  • Frans Terken – de dichter in een van zijn beste jasjes
  • Rik van Boeckel – Ik zag jou gisteren met een dikke jas en een tas vol liefde
  • Elbert Gonggrijp – hier, in het volmaakte,
  • Cartouche – ik sta even stil en kijk de einder voorbij naar binnen
  • Max Lerou voor JUN
wie wint de enige echte virtuele – en wie zag jij? trofee op pomgedichten.nl- wie was het echt waard – heel veel woorden zjjn niet nodig – dus die – en dan graag die in poëzie. u kent de regels : gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.




waar jij mij zag
 
een beeld, een schim een geluid
je winterjas
 
laten we terug gaan naar
waar alles ons was
 
waar alles rook naar wat er was
mijn hand zo eindeloos verdwaalde
 
en wij niet wisten waarom
niets meer wisten
 
maar van de oneindigheid proefden
naar waar jij mij zag
 
pom wolff

Schroom

Gezien de tijd, had ik de man op het bankje in het park 
beter moeten aanschouwen, vertrouwen dat wat hij 
deed – voer strooien voor de eksters, de vogelvrijen – 
meer inhield dan mijn eerste diffuse gedachte.


De man van het bankje in het park, een hoed met 
gestreken veren, zijn schijnbaar dromerige katten 
naast hem gezeten, overpeinst zijn werkelijke wezen, 
totdat hij moe berust, rookt nog maar een sigaar. 


Hij voert de eksters als betreft het zijn kinderen, en 
ik loop schoorvoetend voorbij en twijfel, of ik naast 
hem zal neervlijen om zijn haren zacht te strelen, 
een lied zal neuriën, al was het alleen maar 


om het gouden zonlicht op zijn donkere wimpers
van dichtbij te aanschouwen


Conny Lahnstein


Ja, ik zag hem, hij zag ons, mooi om daar het jaar mee af te sluiten!
Volgend jaar weer, we blijven gaan en zien, horen en lezen! 
Fijne jaarwisseling alvast, 
hartelijks, Frans




Zag ik hem


Zag en zie
 ik daar de dichter
in een van zijn beste jasjes
de hand reiken naar de binnenzak


het waardevolle op het hart gedragen
en zorgvuldig bewaard
tot hij naar voren geroepen 


de woorden met verve gesproken
en vanaf het papier met ons gedeeld  
om ons te laten weten dat hij ons ziet 


zoals wij hem graag zien en horen
het is de kracht van verbinding
hoe het ons tot op het bot raakt


in die gewijde omgeving
waar de loutering wacht


© FT 27.12.2025
Kleurrijke ontmoeting


Ik zag jou gisteren
met een dikke jas
en een tas vol liefde


wij spraken elkaar
met liefdevolle woorden
gedurende deze waardevolle tijd


jij legde mij jouw reis naar Sevilla uit
zoals ik mijn poëtisch verblijf in Tanger
en nu zagen we elkaar in Leiden


in kleurrijke kleding gestoken 
keken wij elkaar telkens aan 
want we zijn dat zeker waard. 


Rik van Boeckel
27 December 2025






Gelijk Monet

Een vraag naschilderen – bloemenzeeën, waterlelies.
Ik heb het in een moment gevangen, ik bewaarde onderwijl
een hele vijver. Het kan mij misschien vele malen mooier
en beter een meester, maar dat elke vorm mijn palet
tot uitdrukking achterliet – 

hier, in het volmaakte, rechtstreekse.
Naderhand moest mijn hand gissen
naar wat mijn oog zoal gadesloeg. 

Wat werkelijk waar was en bedacht. Ik hechtte mij
aan de keerzijde van het zien, ik liet je een tuin na,
weergaloos van natuur die ik onophoudelijk creëerde.
Met kleur een toets van suggestie aanbrengend – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 1 mei 2021 
Hallo Pom,
ik had mijn ( 40 regel-) schrijven, net als Frans en Rick eerder op hun manier deden, gewoon als kerstgroet ingezonden, nog vóór het thema van het zondagsgedicht bekend (gemaakt)  was. 
Ik zie dat je het nu als themagedicht hebt gezien en meegenomen en het blijkbaar ook als zodanig vindt passen. Oké, vooruit dan, het raakt, achteraf beschouwd, inderdaad ook wel aan het ‘wat zie ik’ thema van dit weekend. 
En laat je bij je evaluatie dan nu niet teveel leiden door je allergie voor alles wat maar enigszins naar religie riekt ( al ben je niet vies van regels,  haha) zou ik zeggen.

met welgemeende kersgroet,
Cartouche

—————————————

Hallo Pom,
in deze tussentijd rond de grens van donker en licht
wens ik jullie pommerianen, fijne, feestelijke dagen
met een opgeruimd gemoed in de geest van Kerst –

Kersttentamen

met de hond door velden struinend
langs schapenwei en paardenstal
de blik reikt ver, het hoofd zit vol
wolken en ík, ik sta even stil en kijk
de einder voorbij naar binnen: wat weet
een oud verhaal ons nu nog te zeggen?

in den beginne was het woord! mijn waarde
maar stilaan in ’t feestgedruis ging het verloren
balancerend op het dunne koord van blinde
ogen en gebonden oren, zo komt mij voor
sprak het niet van eenvoud, van rust en laten
terwijl wij het jaar doorblaten als doofstommen

leven als de beesten en in gareel van ossenjuk
verbeten jagen op sterrendom en groot geluk
en zodra de winternacht op zijn bekrompendst
trekken we in kuddepas naar een nachtmis toe

vervuld van hoop op dageraad, oplaaien van het hart
en richting aan het heden, vrede op aarde, een kind
is ons, kaarsen overal, het stalletje in het licht
een stemmig lied alom , oude klanken zingen

maar bezeten van vermeende plicht tot werk genot
en consumeerderen dienen wij gevangen in de ban
van mammon meerdere heren, in een gouden kooi
balken wij als dwazen, wijzen op de splinter in
andermans ogen, lijken op laaghartige christen
honden met overdadig kwijl bedekte monden

van hier nu stamel ik u toe, goede herder – maak
ons lam, lankmoedig als het kempisch heideschaap
trouw en waakzaam als oudbrabantse schepershond
leer ons luisteren naar de dieren en het vlakke land
van zand, van wei en open hei in al zijn wijdte
voorbij de dwaling leid ons samen op de weg

laat hen voor zich, voor even, stilte spreken
zich ingehouden ongehoord tot ons verhouden
alleen zij kan ’s woords verkrachting wreken
ons haar onuitsprekelijke kracht hergeven

dan slagen we alsnog voor het ultiem tentamen
kunnen engel, ster en ballen rustig aan de kant
is het leven goed, goed leven in dit lage land
mag tot slot verhoord nog onze bede – Amen.


26-12-2025 / Cartouche
kosmische poëzie – voor jun
 
met jouw moeder aan de bar van groen
op een heuvel met zicht
over de andaman zee
uit de speakers vloog een adelaar
en wij duwden de tijd
met hem mee de toekomst in
 
een filosoof vraagt waar je zou zijn
of wie je was geweest
als de bar van rood
de heuvel een vlakte
de zee een woestijn
de adelaar vleugellam
 
het is een zinloze vraag
immers de bar was groen
het uitzicht riant
de woestijn van kristal
de adelaar trots
de jaren gleden vanzelf
 
ml
 

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter