Auteur archieven: Pom Wolff

Rik van Boeckel wint de enige echte virtuele – voor je het weet heb je poppen aan het dansen – trofee op pomgedichten punt nl

Ik denk dat we deze week toch de eer – de gouden eer moeten gunnen aan de enige echte ware poppenbespeler in ons midden: Rik Van Boeckel. GOUD! heel weinig verschil in kwaliteit bij de ingezonden gedichten – dichters dank voor het inzenden – het is meer de smaak en de gemoedsgesteldheid van het moment …

Lees verder “Rik van Boeckel wint de enige echte virtuele – voor je het weet heb je poppen aan het dansen – trofee op pomgedichten punt nl”

VON SOLO over Kensington en andere bedrijfsmodellen. ‘Op zich een goede band, zoals er nog honderd zijn. De muziekindustrie koopt zo’n band en maakt er een ‘uniek product’ van, dat opgedrongen wordt aan de menigte…’

Share This:

Ien Verrips wint de enige echte virtuele – waarom toch zo een meisje verbannen – trofee op pomgedichten punt nl – Erika de Stercke zilver en Conny Lahnstein brons

in het juryrapport vandaag worden dames met eremetaal omhangen. een lastig thema – zo een meisje en wat moet je met zo een meisje. Conny duikt de recente geschiedenis van Alkmaar in – Erika schept een dreigende sfeer om het verbannen meisje heen en Ien haalt het meisje terug en houdt het dicht tegen haar …

Lees verder “Ien Verrips wint de enige echte virtuele – waarom toch zo een meisje verbannen – trofee op pomgedichten punt nl – Erika de Stercke zilver en Conny Lahnstein brons”

prachtcolumn van Yvonne Koenderman over het huis, over Hannelore: “Is het de dag vandaag – Moeten we klaar zijn -Is het de dag vandaag – Dit was de afspraak niet – Dit was de afspraak niet – Dit verdriet is te groot.”

Het was een zucht, een lichte trilling of toch een zachte fluistering door niemand gehoord, behalve door de google boxen, die zo nu en dan vanuit het niets aangeven dat ze de vraag niet begrepen hebben, terwijl er niets gevraagd werd. vanuit het niets klinkt in de stille kamer de stem van Hannelore Bedert zoals …

Lees verder “prachtcolumn van Yvonne Koenderman over het huis, over Hannelore: “Is het de dag vandaag – Moeten we klaar zijn -Is het de dag vandaag – Dit was de afspraak niet – Dit was de afspraak niet – Dit verdriet is te groot.””