- Dit onderwerp bevat 4 reacties, 3 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 7 jaren, 9 maanden geleden door
.
-
Berichten
-
-
ANNAGRIET DIESMAN HOORT GRAAG JULLIE ONGEZOUTEN, CONSTRUCTIEVE MENINGEN OVER HAAR POM-GEDICHTEN
++ 12 MAART 2017 ++
…en ik,
het zout in de gaten van mijn vel, slaapdronken nog, met stramme knoken noteer:
niet eens heel ver hier vandaan sluipt sloom de winter door het huis
en klit jouw geur als al wat nog rest nog even aan mijn trui.of misschien:
jij ging weer sneller dan verwacht, een taxi in de sneeuw na middernacht,
onrust op de stoep en verder: vierde colonnes, meer onrust en een kat.
de straat leeg als je hazenhart, de stad is koud als wij.en ook:
ik zal niet langer schikken, ik zal mijn boezem niet meer branden aan jouw vingers
het zijn slagpinnen, kortstondig, het zijn wrede waarheden
het zijn oudbakken woorden, oudbakken woorden die komen te laat.++ 5 MAART 2017 ++
Hugo in Brussel
Aan het Théâtre Français paalt nog steeds verleden grond in taal van bloed gedrenkt,
slingeren gebroken flessen rond in vuile glazen plassen. Niets gloeit:
deze stad wordt donker gewekt, door woorden en zinnen gekrenkt.Verslagen ontwaakt dan, ginds, de dichter die roeit
met de riemen die hij schreef, wiens vers te water gaat
en volgzaam glijdt tot op een Brussels pleinwaar de dichter weet waar niemand over praat.
Verdoken blaast dan, daar, de wind, zijn
letters rollen langs elkaar door doordeweeks gewoel.Ik hoor zijn lied.
Ik ken zijn doel.
Terug naar ‘t land dat hem verried. -
Ditmar Bakker schrijft:
Pom, liefste,Het is altijd gevaarlijk een nieuwe dichter de maat te nemen—wie is zij(hij?) en welke poëtica worden gehanteerd?
Onderstaand is metrisch doorwrocht. Toevallig of niet—we nemen Talent niet de maat, of wel, Pom? De brille die het werk omvademt, en het rijm, Pom! We hebben het zolang niet gezien.
We zien een afnemen van lettergrepen en een opbouw in vier stanza’s. We zien een berekenendheid die we zelden aantreffen in Moderne Gedichten. We (Pom, majestueuze Pom!) zien het rijm weer vat krijgen in de verzen. We zijn verbluft, en lezen de eerste twee regels niet graag als een incorrecte samentrekking, maar als een syntactisch spel waarin fles en grond slingerend aanpalen. We omarmen elkaar, Pom, en lezen verder.
Donker wordt een stad gewekt, door woorden en zinnen gekrenkt—het Brussel van toen is het Brussel van nu. Vergeten zijn de riemen papier die dichteres volgeschreven heeft om uiteindelijk tot deze parel te komen. Wie weet nog van riemen, wie weet beelden zó te doorvlechten? Het is een vrouw:
Annagriet Diesman dus
Nieuwe poëtica
Leest nu haar schrift
(optioneel) op de PomNeen, in die krabbels geen
Kruikenstadtuyterwerk:
Dat is te moeilijk
(een vrouw hè, tja, kom)Kom, Annelies, de handschoen ligt er.
Hugo in Brussel
Aan het Théâtre Français paalt nog steeds verleden grond in taal van bloed gedrenkt,
slingeren gebroken flessen rond in vuile glazen plassen. Niets gloeit:
deze stad wordt donker gewekt, door woorden en zinnen gekrenkt.Verslagen ontwaakt dan, ginds, de dichter die roeit
met de riemen die hij schreef, wiens vers te water gaat
en volgzaam glijdt tot op een Brussels pleinwaar de dichter weet waar niemand over praat.
Verdoken blaast dan, daar, de wind, zijn
letters rollen langs elkaar door doordeweeks gewoel.Ik hoor zijn lied.
Ik ken zijn doel.
Terug naar ‘t land dat hem verried. -
-
Het Théâtre français plutôt. Dit vraagt een ontzettende achtergrondkennis van het toneelleven in Brussel. Op een perverse manier lijkt Annagriet Diesman Brussel een beetje te kennen. De schouwburg in kwestie speelt namelijk enkel stukken in het Nederlands en heet de KVS, de Koninklijke Vlaamse Schouwburg. Hier zijn drie hoofdletters grammaticaal gerechtvaardigd. Hugo Bousset kan het niet zijn, zover reikt de kennis van deze Diesman niet. Het is wel van wereldschokkend belang te mogen vernemen dat de dichteres meteen het doel herkent bij het horen van het lied.
Als ik zing, gaat het doel namelijk volledig de mist in.
-
Best Marc,
Even 2 punten op de i:
Het Théatre Français waar ik naar verwijs is geen Brussels theater, maar het theater – ook wel gekend als de Comédie Française – aan de Place Colette in Parijs waar de première van Hugo’s ‘Hernani’ tot de zogeheten Bataille d’Hernani leidde tussen classicisten & romantici.
Uw lezing waarbij u een oorzakelijk verband legt tussen het horen van het lied en het kennen van het doel stemt niet overeen met de intentie van de auteur; de gebruikte interpunctie onderscheidt beide versregels expliciet van elkaar.
Maar toch warme dank voor deze bijdrage die het nutteloze giswerk en de ijdele geruchtenmolen overstijgt.
-
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.