natuurlijk kon het niet misgaan. een hoge gunfactor van het publiek – wat het publiek wil kreeg het ook – uitverkocht huis het perron in de jordaan – en Ronald M Offerman in onvervalst amsterdams – (voor de amsterdammers onder ons amsterdam west: overtoom/kinkerbuurt/bellamyplein en ijs van Gerwi) – donderdag nog een keer – nog net niet uitverkocht. vast publiek – eijlders mensen, dichters, muzikanten, vrienden, bekenden en liefhebbers.
en ronald m tussen zelfspot en megalomaan – nederland is te klein voor me – ik wil duitsland in – wat rudi carell kon kan ik helemaal. de bekende hoogtepunten – de schmutziger dreckhaufen, tante jans en de best off uit zijn toegankelijke poëzie. een taperecorder op een piano. een koffer op het toneel. de rode lijn – ik wilde altijd overal weg. te zien is een levensbeschrijving. ronald op school, ronald in de liefde, ronald in amsterdam, ronald op het plein. ronald als tommy cooper. ronald met een eerbetoon aan vrouw en kind.
hij eindigt nog weleens in een vol carré. als het mis gaat is hij het leukst. het tommie cooper effect: als de muziek niet op tijd start of als hij de tekst te snel opzegt en de muziek nog naebt. maar ook de niet ingestudeerde teksten tussen de liedjes en de gedichten door zijn vele malen leuker dan wat er is ingestudeerd. daarin ligt de kracht van ronald m offerman: in hemzelf.
.
