pomgedichten.nl

CARTOUCHE – het gedicht van de week – ‘hoe jij, Lucinda me het licht liet zien…’

Cartouche schreef het gedicht van de week – de gevierde dichter van de site pomgedichten.nl die het meeste goud wist binnen te slepen bij de legendarische zondagochtendwedstrijden. hoe de tijd gaten deed slijten in de geliefden van weleer. mijn romantische hart slaat op hol – het is die jeugdliefde – elke jeugdliefde die hier wordt geraakt. in ons allemaal gesleten en dat Cartouche er verlichte woorden van liefde aan weet te geven.

**Lucia**

Ach ja – weet je nog- toen we botsten
om het hardst tegen elkaar op de kermis
wij samen de roos probeerden te vangen
met een zuurstok en twee suikerspinnen na

je me deed oprichten, de pluim voor je ving
hoe onbevangen, hopeloos jong we waren
een paar uur, dagen een heel leven scheen
en tijd , gaten ging slijten in ons beiden

we uitvlogen en de einder zochten tot
de maat der dingen begon te wringen
onze voet de Italiaanse laars ontgroeide
ging knellen en Mephisto het overnam

het pad van voortgang en aanpassing
ik nooit vergeten zal hoe jij, Lucinda
me het licht liet zien- je stralende blik
in de rups van die pre-coronatijd toen

afstand nog compleet ondenkbaar
ik nooit vergeten kan – elk jaar opnieuw
hoe de zomer – zij het in semi-lockdown
ons om een nieuwe kermis roepen blijft

Cartouche

–>
ach ja ik herinner me ook de kleine kermis, de gevangen pluim bij het rondgaan. de kaneelstok en de suikerspinnen. hij kan het wel hoor cartouche. bijna zeg je dat na zo een eerste strofe wel een liedje gezongen kan worden. en **c de pirate** zingt dan ook dat liedje. hoe hopeloos jong, en hoe de tijd gaten deed slijten in de geliefden van weleer. mijn romantische hart slaat op hol – het is die jeugdliefde – elke jeugdliefde die hier wordt geraakt. in ons allemaal gesleten en dat Cartouche er verlichte woorden van liefde aan geeft. geniet het gedicht van de week op uw pom.

een Groet op de vrijdag: “..hou je handen op je rug…”

**ik denk een vrouw**

**die een man die een ander**
**die kijkt hoe ver en dichtbij**
**naar waar ze weet dat zich**
**doe je bloesje uit zegt hij**

**doe je bloesje voor me uit**
**ontbloot wat je bedekt**
**ik zal je alles laten zien**
**dat zich aan stof onttrekt**

**sla je benen om me heen**
**hou je handen op je rug**
**als jij je vasthoudt zo aan mij**
**doe ik alsof je stompjes hebt**

**Karlijn Groet**

MAX LEROU neemt afscheid: ‘De wereld omhelst je Hans, lieve vriend – Amor Fati – Max

El Plompo 29 01 1944 – 06 08 2024

“There is an old belief
that on some distant shore
far removed from misery and grief
old friends will meet once more”

Hans en ik waren buren. Tijdelijk althans.
Begin 1985 was het. Bij dezelfde eigenaar huurden we elk een kamer in Baga Bardez. Goa.
Nieuwsgierig naar het getikketik van een schrijfmasjien keek ik bij hem naar binnen. Een prachtige blonde god. Dampende joint op de rand van de tafel.
Het vel in de masjien was onderweg naar de status van bladzijde in een nieuw boekje – Open inrichting: Nieuw Amsterdams Dodenboekje.
We raakten in gesprek, er ontstond een vriendschap en niet veel later figureerde ik in de open inrichting als Max. In gesprek met Larry aan wie ik trots, in bad, mijn gloednieuwe kut kon laten zien.

Hans was op reis met een aantal vrienden van de Amsterdam Balloon Company. Het Fernandez Guesthouse in Bombay hun uitvalsbasis.
Daar mocht ik ook mijn overtollige ballast stallen voordat ik op weg ging naar Rajastan en later Benares. Daar ontving ik, op Holy nota bene, een telegram van de consul in Calcutta. Mijn moeder bleek overleden.
De trein naar Bombay gepakt en eenmaal in het Fernandez bleek Hans daar inmiddels ook.
Samen met iemand van wie mij nu even de naam ontschiet ging hij voortvarend te werk. In no time waren mijn spullen bij elkaar gezocht, in een vuilniszak gepropt en met mij in een taxi naar het vliegveld gezet.
Net op tijd, één uur voor aanvang, kwam ik aan bij de aula vanwaar mijn moeder werd uitgezwaaid.
Een paar maanden later bracht ik mijn eerste bezoek aan Ruig.

De quote hierboven staat achterin het boekje The Art of Dying dat ik vorig jaar van Hans kreeg bij Het Woord in Ruigoord, dat hij jarenlang samen met goede vriendin Yvonne van Doorn met zoveel plezier organiseerde. (Yvonne ik hoop vurig dat je ermee doorgaat)
In een reactie op zijn boekje schreef ik onder meer ‘We verblijven maar eenmaal in de derde dimensie, een unieke ervaring die mij niet lang genoeg kan duren. Gemeten naar de eeuwigheid is het als een orgasme dat, o wrede extase, o wreed geluk, bij de gemiddelde man slechts seconden duurt.
En wat prijs ik mij gelukkig dat ik lesbisch ben. Maar dat terzijde.
Er is ook nog mijn egoïstische/particuliere overweging. Want bij elk (onvermijdelijk) vertrek van een dierbare krijgt mijn spirituele hart een knauw die voelbaar is door mijn hele lijf. Dus blijf jij voorlopig nog maar even makker!
Hans was toen al een paar jaar ziek.

Inmiddels weten we van zijn ‘vertrek’. Tussen aanhalingstekens schrijf ik dat toch. Immers, Hans pende de cruciale zin
‘Death is similar to birth. An exit from one world and entrance to the next’.
Hiermee geeft hij uiting aan een onwrikbaar geloof dat het leven op aarde een voorspel is. Met de nadruk op spel.
Homo Ludens als opvolger van Homo Sapiens. Het draagt bij aan meer opwinding en plezier. En…het is gratis. “You don’t have to pay, subscribe or become a member.
You are free to choose your way from here to eternity”.

De speelse geest van Hans heeft er ongetwijfeld toe bijgedragen dat onze vriendschap geen milimeter heeft geleden onder mijn meer stoïcijnse visie wanneer ik Nabokov citeer – ‘our existence is but a brief crack of light between two eternities of darkness’.
Waar Hans de geruststelling vindt in het ‘Naleven’ (the afterlife) vind ik die in de gedachte dat ik mij van de eerste periode van duisternis niets kan herinneren.
Ik kijk naar familiefoto’s uit een tijd waarin ik nog niet geboren was. Het huis is hetzelfde als waar ik later in terechtkwam. De kamers, het interieur, de mensen daarbinnen. Maar ik bestond niet en niemand die daarom treurde.
Daaruit volgt het sterke vermoeden dat ook de Tweede Periode er een van vergetelheid zal zijn; een onbegrensd niet zijn. Nirwana!
Of het inderdaad een identieke tweeling van de Eerste Periode zal zijn moet nog blijken.
Mijn logica dwingt de gedachte dat we het nooit zullen weten. Maar uit pure nieuwsgierigheid, mede, beter vooral, gevoed door de liefdevolle geest van Hans, houd ik
de optiedeur op een ruime kier.
Want de geruststelling ontstaat ook uit de overweging dat binnen de subjectieve waarneming niets goed of fout is.

Zo wandel ik onbevreesd naar de uitgang.

de rekbare kosmos

zo mooi de leegte opgebaard
als voor de lichtflits
zal de vlakte zonder einder zijn

mooier nog dan al het andere
de onuitputtelijke tijd
in een gloedvol samen kwijt

Inkonsekwent als ik ben vergeet ik wat ik hiervoor heb beweerd. Eindeloos blijf ik met Hans in gesprek. En mocht dat dan toch zijn bij een ontmoeting op een afgelegen kust, ver van ellende en verdriet, wat zouden we een plezier hebben om mijn grote ongelijk.
Want één ding weet ik zeker. Boven alles uit zullen wij dan opnieuw de heerlijke schaterlach van Hans kunnen horen.

De wereld omhelst je Hans, lieve vriend

Amor Fati

Max
08 08 2024

intense reacties bij de dood van de ruigoordziener Hans Plomp

*Hans Plomp pagina 12 bundel Karma Sutra* – *Nymfaeum Pers 2006*

intense reacties bij de dood van de ziener Hans Plomp

laten we nog een keer hans plomp aan het woord – ooit schreef ik op pagina 12 van zijn gedichtenbundel KARMA SUTRA “sleutelgedicht’ – een sleutel voor de deur van het goede leven – de deur die hij nu zelf heeft gesloten. zijn beste ruigoordvrienden weten waarheen hij nu onderweg is.

Yvonne van Doorn-mousset:

Mijn lieve allerbeste vriend Hans Plomp bepaalde zelf

het moment van vertrek.

Eenmaal aangekomen on the other side

zal hij opgaan in de spirituele energieën

van geestverwanten ,zo heeft hij mij gezegd.

Onze vriendschap, we kennen elkaar al meer dan 50 jaar,

wat zal ik je missen ,lieve schat …. voor nu Tot Ziens.. wie weet..

Jan Bianchi:

Lieve Hans, goeie reis , door ruimte en tijd, de ziel , reist door .. vol kleurrijke herinneringen .. naar de eeuwigheid. Vloeibaar golf jij voort, als zonlicht reflecterend op het water.. en hoewel in jou, eros soms borrelde als een sater, was jij een lieveling van moeder aarde.. Al die jaren, dat wij elkaar mochten ontmoeten.. konden wij de eerlijkheid begroeten…, de gein, de vreugde om het leven.., maar ook de pijn, die we vaak deelden, heelden met het geven… Ga nu maar, je tijd zit erop, ouwe jas uit.., wapper met je vleugels en hop! Ontpop je als een vlinder, in het hiernamaalsfestijn… Omhels je oude vrienden en vriendinnen.. in de eeuwige zon en volle maneschijn..

VERA JONGEJAN rust vandaag en schrikt

Danielle Cornelissen meldt overlijden Hans -Toestand hans plomp zeer zorgelijk

Danielle Cornelissen meldt overlijden Hans.

*voor Grazyna*

Sporen van je vacht,
je haren overal in ’t rond,
op stoelen, de wc-bril,
op mijn kleren, in mijn mond
en telkens lieve engel
moet ik denken
aan je goddelijke kont,
neem me niet kwalijk,
aan je goddelijke vonk.

Hans Plomp (1944)

van meerdere kanten werd ik al bericht over de zorgelijke toestand van dichter organisator ruigoorder HANS PLOMP – hieronder op het youtubefilmpje in een stoel gezeten. alfredex berichte mij – dat gaat niet goed. soms heb je van die mensen – heel soms – soms schrijven die mensen geschiedenis – hans was een van die mensen –

https://1001gedichten.nl/boeken/4013/dit_is_de_beste_aller_tijden

pom wolff – in belletjes

Feestvaart HANS PLOMP

CARTOUCHE – het gedicht van de week – ‘hoe jij, Lucinda me het licht liet zien…’

een Groet op de vrijdag: “..hou je handen op je rug…”

MAX LEROU neemt afscheid: ‘De wereld omhelst je Hans, lieve vriend – Amor Fati – Max

intense reacties bij de dood van de ruigoordziener Hans Plomp

VERA JONGEJAN rust vandaag en schrikt

Danielle Cornelissen meldt overlijden Hans -Toestand hans plomp zeer zorgelijk

IEN VERRIPS en de olympics – het EERSTE GOUD!

IEN VERRIPS: wat doet een held?

Share This:

Share This:

Share This:

Share This:

Share This:

Share This:

Share This:

Share This:

Share This:

Share This: