Over spaarpotten & zuurstokken
Des natuurgenezers tuin stond in volle herfstpracht, het terras glansde in het zonnetje en de stoelen stonden er verzopen bij. Gelukkig, de slagregens zijn begonnen, dacht ik, hoewel er komende week nog een indische zomer in het verschiet schijnt te liggen, als je de schreeuwende koppen moet geloven. De zomer van 2018 weet van geen ophouden! De natuurgenezer had de partytent afgebroken en de lijken uit zijn servische verleden weer terug in de kast gezet – dan is de zomer definitief voorbij. Dus gooide ik vreugdevol de deur van het tuinhuis open bij het vooruitzicht van een babbeltje rond de open haard met koek en zopie en een slivootje.
In plaats daarvan kreeg ik een zuurstokroze kunstpenis naar mijn hoofd geslingerd. Neen, jij vrouw, jij moet weg! Vrouwen zijn niet toegestaan is dit guis! Als jij wilt worden toegelaten moet jij een penis ombinden en jouw okselgaar laten staan! Ik keek met een schuin oog naar de bulldog die net ging verliggen waarbij een roze kunstpenisje zichtbaar werd dat voor haar gleufje was gebonden. Wel alle…, begon ik, maar mij wilde even geen servische vloek te binnen schieten. Wat is dit nu weer voor gril, Radovan? Sinds wanneer geil jij op penissen? En is dit niet de kunstpenis waarmee wijlen Derrel Niemeijer in von Solo’s Adventures of Gershwin Cock zwaait? Die film ken ik niet, antwoordde hij, en ik val niet op penissen, maar ik ben bereid om get te leren. Dit is een experiment. Ik geb besloten dat ik gomo wil worden.
Lekkere ouwejongenskrentebrood met zwiepende zwepen, knuppelende pikken, worstelende torso’s en kletsende billen. Ik geb genoeg van spleetjes, lipjes en tepeltjes, vooral als ze gesloten blijven als een spaarpot. Ik wil met mijn roede lekker in golletjes kunnen woelen en die gomo’s zijn daar niet kinderachtig in, gun aars staat altijd open. Ze zijn niet van get ouwegoeren maar van get rammen. Die wijven kletsen altijd zo lang dat je pik alweer slap gangt tegen de tijd dat ze gun spleetje op een kiertje gebben gezet. Ik mag ook al niet meer aan mijn patiëntjes zitten van de me too inquisitie. En gomo’s worden in dit land doodgeknuffeld, dat komt ook vast mijn aaibaargeid in de column ten goede. In Servokroatië zou ik gestenigd worden, maar ik moet toch eens met de geersende mode meegaan. Mijn nieuwe gomozijn is get ultieme bewijs van een geslaagde integratie, aangezien ik nog wel veertig jaar in dit oord vastzit.
Wel wel, gaf ik verbijsterd, dat is me nogal een omslag! Maar ik bewonder je lef. Het is voor een Balkanman geen sinecure om uit de kast te komen, het kan je reputatie danig aantasten. Mijn reputatie is toch al naar de maan door Srebrenica, glimlachte hij. Had me even ingefluisterd, zei ik, dan had ik een paar travo’s voor je meegeplukt uit de Mannheimse SM-scene, waar ik vorige week op hun erotische Slam heb opgetreden. Of heb je liever onvervalste zeebonken in zeemleer en matroosjes in kilten van stijfsel? Ik stel geen eisen, glimlachte hij weer, ik wil gewoon een opening. Ik bond de rechtopstaande zuurstok voor. Goed, wat wil je dan van mij? Want ik ga echt mijn aars niet voor je openzetten. Ach, dat ziet er veel beter uit, gaf hij blij, nu goef ik niet meer bang voor jou te zijn. Nu kunnen wij als kerels praten bij de open gaard. Is dat het, Radovan? riep ik uit. Is het gewoon uit hysterische baarmoederangst dat je homo bent geworden en niet uit overtuiging?!
Ik had het kunnen weten, altijd weer die vermijdingsdwang van jou. Nooit eens kun je ergens voor gaan stáán. Daar zit wat in, gaf hij toe, maar mijn roede staat nog steeds niet na al get pornogeweld van petsende zwepen, peniskokers met prikkeldraad en stalen tepelklemmen. Misschien moet ik nog wat meer oefenen. Maar kom eerst gezellig bij me zitten. Nu jij bent ontdaan van jouw vrouwzijn en genderneutraal bent kunnen wij eindelijk eens vertrouwelijk met elkaar praten. Nu kan ik mijn gart bij jou uitstorten en je de dingen in get oor fluisteren die ik al zo lang tegen je wil zeggen. Ik geb de koek en zopie en de slivo al klaargezet. En de rest, lieve lezer, is niet voor uw rode oortjes bestemd. Ik kan u slechts verklappen dat we een genoeglijke avond beleefden. De zon ging onder in het kleurenpalet van de beuk voor het raam en de nacht daalde op onze warme, knusse cocon neer. De herfst was begonnen.
gietende terrassen en verwaaide parasols
welkom duisternis van zotte appels en gistende druiven
treurige nachttreinen die uitgebluste feestgangers vervoeren
dubbelgevouwen over stoelen, te dronken van colatics
de zomer was groots en vooral te luid, al dat licht
uit schreeuwende zonnekelen, de flirtende minstrelen
gelukkig aan regenende dijken gezet
rest alleen het nafluisteren, laat het smoren
in stoofpotten van niet ingeloste verwachtingen
van meeslepend leven dat hooguit slepend bleek
van de ene attractie tot de andere, tot het beleving werd
eeuwige plichtfeesten, gedicteerd door Ra, maar wij
hebben geen vlam gevat, wij trokken ons tijdig terug
laat de terrassen aan de zondvloed, de parasols aan de wind
onze lachende gezichten aan de achterkant van de maan
laat stil verdriet tot schaduwen bloeien, laat het hart
een schuilplaats zijn, een opslagruimte vol betere tijden
Jolies Heij
