VON SOLO in contemplatie uit een: ‘Een bekende schrijfster vertelde hem ooit, dat hij best met honderd andere vrouwen naar bed zou kunnen gaan, maar dan zou hij dat niet moeten doen om alleen te neuken, maar ook om te praten en vooral te luisteren…’
Voor sommige gesprekken is er nooit het juiste moment.
Ze fietsten door de polder. De zon scheen en voor het moment van de dag waren er weinig amateur wielrenners die de rust verstoorden. Hij vertelde haar al fietsend, wat ze al wist over hun intieme omgang. Zijn idee, dat hij lang daarvoor te veel druk op deze omgang had gelegd. En dat hij daar spijt van had. Dat hij graag met een schone lei zou beginnen. Naar haar wensen wilde luisteren. Hij had niet door hoeven praten, maar een paar overbodige woorden van verontschuldiging ontsnapten hem nog, om de stilte naar een antwoord te overbruggen. Ze vertelde hem, dat ze meer tijd moesten maken. Dat het goede moment er telkens niet was. Dat hij de voorwaarden zou kunnen scheppen. Hij wist voor zichzelf dat de boodschap op dat moment verloren gegaan was. Het was weer niet het juiste moment geweest
Een bekende schrijfster vertelde hem ooit, dat hij best met honderd andere vrouwen naar bed zou kunnen gaan, maar dan zou hij dat niet moeten doen om alleen te neuken, maar ook om te praten en vooral te luisteren. Dat zou erg leerzaam zijn. Maar hij was niet met honderd andere vrouwen geweest. En had enkel geluisterd naar de stemmen in zijn eigen hoofd en de stem van zijn eigen vrouw. Die zweeg door te spreken in banale alledaagsheden en facilitaire voorwaarden. Had hij nu werkelijk nooit geleerd te luisteren? Was hij doof geworden voor wat ze zei, of was de stilte achter de praktische woorden de grote ontdekking die wachtte? Hij besloot dat hij zou wachten. Na zoveel jaren samen was er geen enkele reden om te haasten meer met wat dan ook.
Dromerig draaide hij zich om. Daar lag ze, met een lach op haar gezicht, de ogen nog dicht. Een warm gevoel trok door zijn buikstreek en hij voelde bewust zijn rustige ademhaling. Het gouden licht van een voorjaarsmorgen viel door de stoffige ramen en verspreidde een filmisch gele gloed door de kamer. Dit moest een deel van de droom van zijn jeugd zijn. Een fragment van een verhaal dat al levende geschreven werd. De antwoorden op alle onbeantwoorde vragen lagen nog geen meter van hem af. En hij luisterde naar al wat in de stilte van haar besloten lag. De volgende morgen werd hij ergens anders wakker.
Een mens is incompleet. Dat kun je belijden. Er zal altijd iets zijn, dat ontbreekt. Waarnaar je heel hard kunt proberen te zoeken. Of erin berusten. Dat het nooit het één zonder het ander zal zijn.
VON SOLO DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
