Jonkvrouwe de Graaf witheet – Breda ontkomt aan ‘fantjes’versjes terreur

ach jee Jonkvrouwe JC (jezus coeristus) de Graaf is weer eens in opspraak – jonkvrouwe heeft als de wiedeweerga getracht breda te bereiken – (5 uur onderweg – 4 uur treinen en 1 uur stappen) om haar poëzie aan de andere dichters te brengen. niemand zat te wachten op jonkvrouwe. jonkvrouwe kent haar eigen regelgeving. als je 5 uur naar ergens onderweg bent dan heb je het recht om willekeurige toehoorders lastig te vallen met je ‘fantjesgedichtjes’ en ‘fantjesliedjes’. ik kan me het oosten van het land herinneren Hengelo o hoort en dergelijke festivals- 25 jaar geleden – toen moest de mensheid al lijden onder de ‘fantjes’versjes terreur die jonkvrouwe over het oosten van het land uitmestte. het zuiden van nederland heeft de afgelopen jaren genoeg natuurrampen gekend – deze ramp is aan het zuiden voorbij gegaan. gefeliciteerd.
pomgedichten altijd goed voor hoor en wederhoor laat nog even jonkvrouwe de graaf aan het woord – jonkvrouwe is duidelijk vandaag op een rel uit – tis warm maar tis toch genieten:

J.c. de Graaf: De persoon die me uitnodigde bleek niet de organisator te zijn en toen ik NA 5 UUR REIZEN bij die “groene Draak” aankwam , bleek ik niet op de lijst, noch op de poster te staan, dus was er GEEN RUIMTE voor mij in het programma zelfs niet de optie als er iemand uit zou vallen!!!!!! SNAPPEN DIE LUI NIET DAT IK 4 UUR LANG IN DE TREIN en 1 uur lang gelopen heb om er te komen; om vervolgens te horen dat ik alleen welkom was als publiek. Nu vind ik het ook best leuk om naar collega s te luisteren, maar niet als ik zelf niet ook mee mag doen ; en er ook nog een terugweg van ook 5 UUR op me wachtte!! Ik ben niet bij het publiek gaan zitten, omdat de vlammen mij boven het hoofd stonden en ik hun optreden niet wilde vergallen. DUS MENSEN BEDENK, DAT WANNEER JE UITGENODIGD WORDT DAT BIJ DE GROENE FEE IN BREDA NIET WIL ZEGGEN DAT JE OOK MEE MAG DOEN!!!!! Even voor de goede orde: IK kom nooit meer naar BREDA!! 10 uur reizen!!! en zo afgedankt worden!!

Share This:

Karin Beumkes: ‘Je was niet braaf dat was je niet…’



Opdracht

Je was niet braaf,
dat was je niet
je was het kind dat uit de ramen sprong
dat een pop neerlegde in het bed
perfect als alibi om in de nachten te verpozen.

Je had een ziel en grijze ogen
en je liep het liefste in de mist,
daar was het stil en licht en goed
daar vlogen roedels ganzen naar regenbogen.

Je was niet gek
dat was je niet,
je had een wens om elf te worden
die met twee puntoortjes van alles hoorde,
en vliegen redde uit een spinnenweb.

Nu sta je op de grond van eb
en haalt wat water uit de zee
gewoon omdat je iets te voelen hebt
en je hartje, ach, dat voelt wel mee.

KARIN BEUMKES

Muziek: Liesbeth List – Heb het leven lief https://youtu.be/YMUc8WrxPss

Share This:

pom wolff – stiller nog

foto: Ben Kleyn

stiller
 
het lijkt erop dat dit een goede avond is
om een gedicht te schrijven
 
niet een avond zoals die avond toen
ik je niet durfde in te halen
 
of die zwarte laatst
ik hoorde dat je er niet meer was
 
nee dit is toch geen goede avond
om een gedicht te schrijven
 
want als dood gewoon de stilte is
hoe kan het hier dan stiller nog
 
pom wolff

Share This:

Gedicht van de week: Vera van der Horst met WAT ALS…

Wat als

je dat gedicht niet had geschreven,
ik het niet had gelezen,
maar de nacht was zo lang,
ik eigende me je woorden toe,
alsof ik je wist te kennen moest
zoiets, niet rationeels, doet
nachtenlang met woorden
doet een man een vrouw,
een vrouw, een man en woorden,
wat als
ik je lijf kon lezen als dat gedicht
een lange nacht een leven
lijkt, en poëzie de waarheid blijkt.

Vera van der Horst

zo herkenbaar en zo ingetogen tomeloos – Vera van der Horst deze week in het gedicht van de week. onontkoombaar verlangen prachtig gewoon. alles stroomt in en uit die woorden – alles stroomt van hart naar meer. met hans andreus elementen, (een man een vrouw – een vrouw een man), ik lees ook kopland elementen (alsof ik je wist te kennen moest) – niet direct maar ze doen aan die dichters denken – de woorden – een groots gedicht.

Share This:

pom wolff – ‘nooit gekregen wat ik altijd heb gewild’

zeker wel
 
mooier nog dan jezelf
kun je van onzeker zijn
zet wat koffie dan kom ik langs
om te zwijgen
 
raak aan de woorden
die in stilte hangen maar verslaafd
raak ze aan – zeg niet teveel
dan zal ik je kunnen houden
 
en van je – gezocht
gereisd maar niet gevonden
en nooit gekregen
wat ik altijd heb gewild
 
pomwolff

Share This:

Karlijn groet de vrijdag: ‘als stilte geen kleine zelfmoord lijkt..’

als stilte geen 
kleine zelfmoord lijkt 


noem het dan niet
 
als je geen uren 
wakker ligt, met elke 
draai meer wakker ligt
opnieuw en steeds opnieuw die hand, die stem en 
steeds weer dat gezicht
 
als stilte geen 
kleine zelfmoord lijkt 
je afstand neemt ondanks 
gemis, je in kunt houden überhaupt, noem het 
dan niet, wat liefde is
 
Karlijn Groet

Share This:

Pom Wolff – maar wel zacht

foto: Ben Kleyn


maar wel zacht

we zouden samen M- S- kunnen doen
lachten we op een bankje
jij dacht aan wilde dingen
ik aan de dichteres met die naam
 
ik weet niet hoe vaak je zei
je moet niet voor mij denken
ik dacht aan mijn hoofd zei ik
en het hoofd het dacht:
 
we hielden vast aan wat we vonden
lieten los wie we waren
en het dacht ik ga je ontvoeren
ook aan vertrekken om te houden van

pom wolff

Share This:

VON SOLO weer lekker in de weer: “Ik noem ze voor het gemak veget-Ariërs. Wat zij bedrijven is anti-se-Meat-isme…”


Het moet een winter ergens tegen het einde van de twintigste eeuw zijn geweest. Het was een tijd, dat je nog betaalde in guldens. We stonden op een galerij op de zestiende verdieping van een studentenflat in Utrecht half rauwe kipkluifjes te eten, die opgewarmd werden op een Hibachi barbecue. Om de bacteriën te doden werd er flink vodka gedronken. Uit een ouderwetse gettoblaster schelde reggae muziek. Uitkijkend van zo hoog over de lichtjes van de stad, ontstonden onder invloed van de rook brakende houtkoolhoopjes unieke gedachten over de toekomst. We filosofeerden, dat wat we nu deden niet eeuwig zou duren. Dat er een tijd zou komen, dat barbecueën verboden zou worden. Dat we ooit illegaal zouden moeten gaan grillen en clandestien ons vlees zouden moeten inslaan. Wisten wij toen veel.

Intussen zijn we een aantal maatschappelijke iteratieslagen verder in een ander tijdperk beland. Het stuiptrekkende kapitalisme heeft het in haar nadagen voor elkaar gekregen toch nog een aantal generaties te hersenspoelen en zich in te laten zetten als marionetten van het absurde nieuwe normaal. Via de kleine controlekastjes, die ze voorzien van orders lezen ze de oudere generaties nu de lessen van de toekomst. Je kan geen lunch meer bijwonen, of er worden louter nog vegetarische broodjes geserveerd. Zelfs de Michelin sterren organisatie is gedwongen geweest een veganistisch restaurant een paar sterren te geven, om mensen te laten geloven, dat het normaal is dat je vijftig euro betaalt voor een gefermenteerd worteltje. En je mag er niks van zeggen, want dan ben je tegen. 

De voorhoede van de nieuwe golf wordt gevormd, door saaie betweterige jongelui, die vooral heel veel sporten en alleen maar plantjes eten en van mening zijn, dat zij het godsbeeld zijn, waar de mens naar geschapen zou moeten zijn. Vaak drinken ze ook nog eens niet. Ik noem ze voor het gemak veget-Ariërs. Wat zij bedrijven is anti-se-Meat-isme. Ze krijgen op alle kanalen de ruimte hiervoor in het kader van de nieuwe wereldorde. Net als in voormalig Oost-Duitsland is het leger sociale controleurs zo groot geworden, dat het maken van een houtskoolvuur in je tuin al bijna aangegeven wordt bij de milieudienst op straffe van onteigening en gedwongen verkoop van je huis. Terloops begreep ik dat veganisten ook nog eens geen sperma doorslikken. Maar de toekomst houd je niet tegen.
Het enige, dat er voor mij nu op zit, is mijzelf voortaan te profileren als LHBBQ. 

VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
 

Share This:

Mirjam AL tekst 17: ‘Dit is bevrijding, loslaten, gewichtloos worden, in het universum oplossen..’

www.pomgedichten.nl heeft het exclusieve recht gekregen om 65 teksten van Miriam Al tweewekelijks op de woensdag te publiceren – dat gaan we doen! de teksten zijn door haar helaas overleden vriend Merik van der Torren nog net voor zijn dood uitgetypt en van een nummer voorzien én in een blauw mapje gedaan. vandaag tekst nummer 17 – dank je wel Merik – dank je wel Mirjam Al.

Share This:

pomgedichten feliciteert de jarige levensgenieter RIK VAN BOECKEL: “de melodie van het leven zingt 72 jaar door me heen…” 

de melodie van het leven
zingt 72 jaar door me heen 



wij van hier feliciteren RIK – wereldreiziger en levensgenieter met zijn 72ste (‘rondje’ zou max lerou schrijven) – deze site is Rik al jaren dankbaar voor zijn ongekende poëzie kracht in zijn eigen ritmische poëzieproza – gaan we zo af en toe met hem de wereld rond. RIK VAN HARTE. hieronder Riks eigen poëzie geschreven op deze blijde dag en daaronder zijn zeer recente portugalpoëzie.


Ode aan het nieuwe levensjaar 


Jarig na de Portugal reis
raakt geen jaar van de wijs
van Oeiras en Lissabon aan de zee
naar Leiden aan de Rijn
komt het nieuwe levensjaar er bij 


poëzie en muziek houden me jong
op het ritme van de hand en de tong
de melodie van het leven
zingt 72 jaar door me heen 
zo blijf ik goed ter been. 


Rik van Boeckel 
Hallo Pom

Hier mijn gedicht over fado, nu geschreven in Lissabon. De cassette Ai Mouraria van Amália Rodrigues heb ik in 1980 in Lissabon gekocht. Zo leerde ik fado kennen! Het bijzondere is dat Portugese dichters de teksten voor fado liederen 
schrijven en fado zangeressen zingen ook gedichten van de legendarische Portugese dichter Fernando Pessoa. 


Ai Alfama Ai Mouraria 


Met jou wil ik Ai Alfama zijn
tijdens de wandeltocht 
langs de Taag naar Clube de Fado
via Porta de Alfama 
en Largo de São Rafael


daar hoor ik de fado wel
in de saudade van herinnering
en langs Palacio São Vicente 
leidt de Portugese tijd
naar de fado werkelijkheid


Ai Mouraria zingt Amália vanaf haar foto
aan de muur bij Rua Cavaleiros
Maria Severa de eerste fadista
komt ons bij Fado Vadio
in Mouraria tegemoet


kom er als dichter dichterbij 
zo gaat het elk jaar voor mij
geef Pessoa altijd de hand
poëzie is zo in fado beland.


Met dichterlijke groet


Rik van Boeckel 
Lissabon
14 augustus 2024
1.
Voorlopig in Portugal 


De voorlopig laatste dag in Portugal
de eerste in 1980 rond Ai Mouraria 
de dromende dansers van Jamaica 
en muziek uit Angola
later naar de Kaapverdische archipel
naar de rotsen en stranden van Cascais 


van Lissabon naar Hé hé wat moet dat 
aan het strand van Lagos
naar Sunshineland in Santa Cruz
naar Titou Maria Bahia in Monte Gordo


naar Coimbra Porto Parque Geres
Quinta da Cerca Barragem de Santa Clara
naar fado reportage voor Jazzism 
met Mariza Mario en Cuca Roseta
in Lisboa en Monsaraz


toen en nu O Sol da Caparica 
toen Musicas do Mundo Porto Covo Sines
Alter do Chão São Pedro do Sol
trein en auto naar het heilige Fatima
wereldmuziek in Porto en Lisboa


Figueira da Foz Vitoria de Santarém
Madredeus en nu Iria Braga Baile Brazil
Lusofone inspiratievolle wereld
na de door de Anjerrevolutie verslagen dictatuur de Salazar en Caetano


fadista’s Maria Severa en Amália
leven voort zoals Camoês en Pessoa
dichter bij het parque dos poetas
van Oeiras en Santo Amaro. 


2.
De Lusofone saudade 




De laatste dag voltooit de reis
met de diverse persoonlijkheid 
rondom de dagen voorbij en in Lisboa
van Mouraria naar O Sol Da Caparica


de mooie muziek van Calema
de dansmuziek van Iria Braga
laten ons luisteren naar de wereld
van Lusofone muziek in Portugal 


de zee neemt alle geluiden mee
via de wind en de zon op het hemelbalkon
de Portugese saudade zingt liederen 
van fado naar oren van de mensheid 


alles komt dichterbij de realiteit 
van dichters en musici van fadista’s 
Pessoa weet er alles van in Brasileira
het universum kijkt weemoedig toe. 


Rik van Boeckel
Oeiras
24 augustus 2024


Share This: