Lisan: Ik vond een gedicht terug van lang geleden. Het is een antwoord op een gedicht van een mij nu onbekende J.P. Het gedicht is nooit gebruikt of gepubliceerd, maar past zo mooi bij bergen verzetten (binnen een vriendschap en in het leven)
.
In antwoord op het gedicht vriendschap van J.P.
In alle rust werd ik verlost van wat mij scheidde van de wereld een verlangen dat groter is dan, is dan groter dan jij en ik.
Iets dat wij beiden moesten leren erkennen als het leven met de last dat wat wij zagen als het ware het ware niet kon zijn.
Het bracht verleden groter nog dan ooit beleden met meer pijn dan toen we klein waren en konden zijn.
Pas in het erkennen van hoe groots we samen kunnen zijn versmolt ik met alle oude geliefden en kon ik in vrede met deze vriendschap zijn.
Ik hoor de vogels eindelijk zingen Ik zie de ruimte bij de zee Ik rijd door landschappen van lang geleden Ik herken de liefde van ooit en lang geleden.
Nog een paar woorden en nog wat wijn. De bloemen bloeien als nooit tevoren we lachen veel en erkennen pijn.
hier is toch echt een grote romantica aan het woord – hier stijgt een onbenoembare liefde boven alles en iedereen uit – een alles maar dan ook alles omvattend gedicht – poëzie om er net niet bij te kunnen – zo moet poëzie zijn.
over alle toppen van de bergen heen – een absoluut hoogtepunt – een tsunami aan gratie voor mij voor jou – en dan komt zij- de dichteres aan het woord: Ik hou je vast. En jij, jou en mijn zijn.
“Nog een paar woorden en nog wat wijn. De bloemen bloeien als nooit tevoren we lachen veel en erkennen pijn.”
het is op het is op een verjaardag dat je handen, wanneer hij door de kamer loopt, op je af komt, als vanzelf naar hem reiken, naar zijn handen, hen daar zeker weten alsof je lijf al lang wist wat liefde is, dat alleen maar daar en dan onontkenbaar helder maakt Karlijn Groet
Vrouwtjes van het wespenras Hymenoepimecis argyraphaga leggen hun eitjes in het achterlijf van een spin. Deze strekspin onder de naam Leucauge arghyra merkt hier aanvankelijk niets van. Wanneer de wespenlarve echter uitkomt na een paar weken uitkomt, scheidt ze een chemische stof uit, waardoor de spin vreemd gedrag gaat vertonen. Het lijkt erop, dat hij niet exact meer weet wat hij doet. De spin verandert in een willoze zombie. Hij begint met het spinnen van een nieuw soort web, dat nauwelijks geschikt is voor het vangen van prooi. Het web is dan ook niet bestemd voor de spin, maar voor het dragen van de cocon, die de wespenlarve zal bouwen, nadat ze de spin gedood en verorberd heeft.
Zaterdag fietste ik over de Jonker Frans straat. Er passeerde mij een gloednieuwe Enfield off-road motor. In de verte zag ik vanuit de Kortebrantstraat een scooter oversteken en halthouden midden op de weg, vanwege een auto van rechts. Het was rustig en niemand had haast. Tot mijn verbazing reed de motor op zijn dooie akkertje door, tot met zijn voorwiel de achterkant van de scooter ramde en deze deed omtuimelen. Dat terwijl de motor en met gemak omheen gekund had, of veel eerder had kunnen remmen. Ik stopte om te kijken wat er gebeurde. De motorist bleek een hipster van midden dertig met de obligate standaard kindertekeningtattoos, een korte broek en een T-shirt aan. Hij keek wezenloos uit zijn ogen en stamelde dat hij keihard had moeten remmen. Zijn slachtoffer was een ouderwetse Crooswijker van in de zestig, die het niet zo zwaar nam, maar wel wenste gecompenseerd te worden voor zijn schade. Ik gaf aan dat ik het allemaal had zien gebeuren en dat het er van een afstandje op leek, dat hij de scooter überhaupt helemaal niet waargenomen had. Ook hier kwam geen reactie op. Na me ervan vergewist te hebben, dat de oude man niets mankeerde, ben ik doorgefietst naar de markt.
Vanmiddag zag ik een jonge man rakelings gepasseerd worden door fietsers, terwijl hij zich schijnbaar onbewust van de gehele buitenwereld van de stoep af trachtte te storten. Zijn zone van waarnemen leek niet verder dan een halve meter te reiken. Dit soort zaken zie ik dagelijks meermalen. Ergens lijkt het erop, dat zich in vele hersenen een parasiet heeft genesteld, die de gastheer zichzelf als onderdeel van de stoffelijke wereld doet vergeten en hem verandert in een zombie. Ik heb wel een vermoeden welk virus dit veroorzaakt. Hoe dan ook heeft het er alles van, dat deze ziekte zich als een sluipend insect verspreidt en epidemische vormen aanneemt, terwijl de omstanders het liever niet weten en de gastheren er geen weet meer van hebben. Het voelt als ‘Invasion of the body snatchers’. Maar dan heel langzaam. Misschien wel zo langzaam, dat ik het niet zal merken wanneer ook ik aan de beurt ben.
VON SOLO DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
meneer wolfs – wolff is de naam Bettie – wat vin u nou van die jinek? ik vin der een beetje onecht – as ik dat mag zeggen – een beetje met alle winden mee – ja Bettie dat ‘vin’ ik ook. dit mag niet van eva en dat mag wel van eva. en eva ‘vin’ wat iedereen wel ‘vin’ – dat je geen duizenden spermakindjes moet veroorzaken – dat ‘vinnen’ we allemaal ongeveer wel toch? – dat hoeft eva ook niet nog eens te ‘vinnen’. ja en vandaag vond ze weer dat je je niet als een scheldende idioot moet gedragen in de bus of de tram – nou dat ‘vinnen’ wij hier in de VU op 8 hoog ook Bettie. ben benieuwd wat ze morgen weer allemaal gaat ‘vinnen’.
meneer wolfs – wolff is de naam Bettie – ja u bent altijd zo duidelijk – wat vin u nou van die gristelijke huilebalk? bedoel je omtzigt bettie? tsja hij ‘vin’ dat je aan de kindjes moet – heel veel kindjes moet je krijgen – misschien kan Omtzigt die engerd met zijn spermarietjes inhuren Bettie.
in een kort memorandum zet dichter René Brandhoff vandaag op FB Hengelo weer even op de kaart – én het culturele leven en aanwezige publiek bij manifestaties te aldaar: “De stabiele factor was natuurlijk het publiek dat altijd talrijk (althans gezien het beschikbare vloeroppervlak), enthousiast, stoned en dronken was.” uw webmaster vertoefde ook enige dagen in dat altijd weer prachtige Hengelo – herinnert zich nog een tuinfeest bij dichter Brandhoff – ik dacht in de Albert Cuypstraat aldaar en herinnert zich nog het gedicht dat hij daarna wel moest schrijven:
van de harp en van hengeloos
ja jongen, hengelo is anderhalf uur van amsterdam zonder file én harp dat ze daar spelen ik kan er nog niet over uit weet je wel hoe groot een harp is?
of ZE een harp niet goedkoper tweedehands? maar dat was een stomme vraag want ze verminderen niet in waarde en welke snaren en zo? van die dingen – hoe lang het duurt voor een harp af is als je hem laat maken – weet jij dat
een heel jaar laten ze zo’n hengeloos meisje wachten op der harrup EEN HEEL JAAR galmde ik door de tuin dat de vogels ervan schrokken laten ze jou EEN HEEL JAAR op die harp wachten hier nou en zo werd het een toch nog een interessant gesprek
speel je ook rachmani- tof vroeg ik op je harrup en zing je ook? en wat eet je eigenlijk door de week en wat lust je niet? en heb je nog wel tijd voor andere dingen en heb je een mailadres? je weet hoe geinteresseerd ik ineens kan zijn
en toen ze al mijn vragen had beantwoord zei ik – en toch houw ik niet van harrup. ik houw er gewoon niet van ze keek een beetje vreemd in hengelo
ach jee Jonkvrouwe JC (jezus coeristus) de Graaf is weer eens in opspraak – jonkvrouwe heeft als de wiedeweerga getracht breda te bereiken – (5 uur onderweg – 4 uur treinen en 1 uur stappen) om haar poëzie aan de andere dichters te brengen. niemand zat te wachten op jonkvrouwe. jonkvrouwe kent haar eigen regelgeving. als je 5 uur naar ergens onderweg bent dan heb je het recht om willekeurige toehoorders lastig te vallen met je ‘fantjesgedichtjes’ en ‘fantjesliedjes’. ik kan me het oosten van het land herinneren Hengelo o hoort en dergelijke festivals- 25 jaar geleden – toen moest de mensheid al lijden onder de ‘fantjes’versjes terreur die jonkvrouwe over het oosten van het land uitmestte. het zuiden van nederland heeft de afgelopen jaren genoeg natuurrampen gekend – deze ramp is aan het zuiden voorbij gegaan. gefeliciteerd.
pomgedichten altijd goed voor hoor en wederhoor laat nog even jonkvrouwe de graaf aan het woord – jonkvrouwe is duidelijk vandaag op een rel uit – tis warm maar tis toch genieten:
J.c. de Graaf: De persoon die me uitnodigde bleek niet de organisator te zijn en toen ik NA 5 UUR REIZEN bij die “groene Draak” aankwam , bleek ik niet op de lijst, noch op de poster te staan, dus was er GEEN RUIMTE voor mij in het programma zelfs niet de optie als er iemand uit zou vallen!!!!!! SNAPPEN DIE LUI NIET DAT IK 4 UUR LANG IN DE TREIN en 1 uur lang gelopen heb om er te komen; om vervolgens te horen dat ik alleen welkom was als publiek. Nu vind ik het ook best leuk om naar collega s te luisteren, maar niet als ik zelf niet ook mee mag doen ; en er ook nog een terugweg van ook 5 UUR op me wachtte!! Ik ben niet bij het publiek gaan zitten, omdat de vlammen mij boven het hoofd stonden en ik hun optreden niet wilde vergallen. DUS MENSEN BEDENK, DAT WANNEER JE UITGENODIGD WORDT DAT BIJ DE GROENE FEE IN BREDA NIET WIL ZEGGEN DAT JE OOK MEE MAG DOEN!!!!! Even voor de goede orde: IK kom nooit meer naar BREDA!! 10 uur reizen!!! en zo afgedankt worden!!
