Afgelopen dinsdagavond voor de verkiezingen. Het leek wel schier onmogelijk, maar op mijn leeftijd moet je soms voor lief nemen, dat wonderen nog mogelijk zijn. Mijn vriend Hermes had me uitgenodigd om te gaan eten bij het Okura in 020. Op zich al heel vreemd, maar hij had me beloofd, dat het echt heel speciaal zou worden. Bij de receptie meldde ik me aan. Het bleek dat mijn tafelgenoten al zaten te wachten, Ik was wel benieuwd wie hij verder nog uitgenodigd had. Ik werd naar boven gebracht en het bleek dat we een private dining ruimte hadden. De gerant die me voorging opende de deur en het eerste dat ik zag was de grijns van Hermes. Toen ik de kamer binnen liep zag ik twee vrouwen. Tot mijn verbazing bleken het prominente politici te zijn. De ene dame was een levantijns popje met een helium stemmetje, laten we haar Dilek noemen, en de ander een uit de kluiten gewassen Brabantse met een lekkere bos blond haar, die ik voor het gemak als Gilian betitel. Ik snapte er hoe langer hoe minder van.
De maaltijd verliep gezellig. Hermes zorgde voor de nodige bravoure aan tafel en ik hield me op de vlakte. Ik ergerde me aan het oosterse popje, die telkens probeerde het gesprek op politiek te brengen en ons wijs te maken hoe goed ze wel niet was. Dat zouden we nog wel eens zien. De blonde gaf hier regelmatig gezond tegenwicht aan en straalde daarbij een air van superioriteit uit, die me normaliter tegenstaat, maar gezien ze me al een aantal maal had aangekeken op een manier, die niets te wensen over liet, nam ik dat voor lief. Het was een surrealistische, onmogelijke situatie waar ik in terecht was gekomen. Ik begreep nog steeds niet hoe Hermes dit voor elkaar gekregen had en waar dit heen zou gaan. Het bleek, dat dat naar een ruime suite was. Eenmaal daar gingen de dames naar de badkamer en had ik even een moment om te vragen hoe we in deze situatie terecht waren gekomen. Hermes legde me uit, dat hij het in het geniep met beide dames aanhield. Hij had ze in Den Haag op schimmige wijze ontmoet en wilde, dat ik er als ‘dichter’ een stukje over zou schrijven. Daarom had hij nu deze speciale avond georganiseerd en kosten nog moeite gespaard. Ik vroeg hem hoe hij de dames zo ver gekregen had, gezien beide politica veel te verliezen konden hebben en morgen een drukke verkiezingsavond voor de boeg. Hij greep zijn kruis en fluisterde: ‘Dat is waar wij verschillen. Jij vraagt je dat af. Ik heb geen idee, maar doe het gewoon’. Op dat moment kwamen beide lijstrukkers naakt de badkamer uit. Ze posteerden zich in de deuropening en begonnen elkaar te zoenen. Met tong en al. Hermes grijnsde weer. Ik zag er wel een verhaal in.
Uren later, het was diep in de nacht. Op de salontafel lag een lege strip Viagra, wat lege blikken Tuborg, een champagnekoeler met daarin vier lege flessen op z’n kop en de resten van wat coke. Dilek had op de coke aangedrongen, omdat het zo ‘lekker classy’ zou zijn. ‘Zo classy als een Rolex uit Istanboel,’ dacht ik bij mezelf. Hermes had voor de Viagra gezorgd. Die wist wel van wanten. Hij zat met een halve fles champagne naakt in een fauteuil, terwijl Dilek aan zijn lid gözzelde, om hem hard te krijgen voor een zoveelste laatste ronde. Ik zat naakt met een koud pilsje in de hand naast Gilian op de Chesterfield, die onder de natte, plakkende plekken zat. Ze passte me een dikke joint, die ik beleefd aan nam. Wat ik intussen wijzer was geworden, was, dat zowel Gilian als Dilek geen probleem hadden met anaal. Op zich niet raar als politicus. Ook niet om ernaar te kijken en ook niet als ze een mannelijk lid in hun mond hadden. Dat Dilek in die omstandigheden ook danig minder praatjes had. En dat Gilian erg goed zoende en ook echt probeerde een man tot een explosief hoogtepunt te brengen, onder voorwaarde dat je zelf ook je best deed tussen haar dijen. Solidariteit zullen we maar zeggen. Dilek was een stuntel eerste klas, en snapte hoe clit noch lid het beste functioneren. Maar ze wilde wel steeds meer. Er was genoeg geweest om over te schrijven. Na een laatste ronde in de vleesmolen viel in een diepe, droomloze slaap, te midden van de natte lijven. We leken allemaal een moment gelijk.
De volgende morgen werd ik pas laat wakker. Iedereen was al vertrokken. Drukke dag natuurlijk. De kamer lag er nog net zo bij als de nacht ervoor. Naast mijn hoofdkussen lagen twee briefjes. Eén van Hermes waarop stond dat ik pas om vier uur de kamer uit hoefde en één van Gilian, waar op stond dat ik een goede kameradski was, met drie kruisjes eronder. Van Dilek geen woord.
Ineens voelde ik ontzettende jeuk in mijn kruis. De verkiezingen waren vandaag. Maar bij mij was de uitslag nu al bekend. Dilek.
VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
