Afgelopen zondag zat ik in een kroeg aan een zijstraat van de Zeedijk in 020. Het was net aan de Wallen af. Het personeel sprak geen Nederlands. Aan het raam had ik mooi uitzicht over het open riool en het aanpalende terras van de wietroker-vriendelijke kroeg aan de overkant. Ik dronk een Duvel en overpeinsde het leven. Aan de overkant van de straat zag ik een man in een opvallend trainingspak met een wandelstok, hij probeerde de straat over te steken. Hij was behoorlijk zwaarlijvig en wankelde op zijn stok. Het leek of hij ooit door zijn knie geschoten was geweest. Zijn etniciteit schatte ik op Surinaams Hindoestaans. Hij droeg bij zijn pak een bijpassend condoommutsje.
Tijdens het oversteken, dat zenuwslopend traag verliep, werd hij bijna aangereden door een aantal onder invloed verkerende, buitenlandse toeristen op elektrische Harley Davidsons. Dit veroorzaakte lichte opschudding en hilariteit op het terras. Ik sloeg het tafereel lachend gade en ineens viel me een verhaal in, dat ik zou moeten opschrijven. Een idee voor een schrijfsel kan in een fractie van een seconde ontstaan. Vaak is het zo, dat er een aantal gedachtenstromen parallel of door elkaar lopen, die op een bepaald moment een kleine verrijking ontvangen, die werkt als een vonk. Dit was het moment. Je voelt het door je hersenen gaan en weet dat het goed zit. Het enige dat ik hoefde te doen, was één zin opschrijven en dan zou ik het verhaal later wel uitwerken.
Ik pakte mijn telefoon om in de notities een kleine aantekening te maken, die ik zou kunnen laten uitgroeien tot een vermakelijk, diepzinnig verhaal. Het zou echt weer eens zo’n knaller zijn, waar ik trots op zou kunnen zijn. Een parel gevonden in de eigen geest. Ik nog een slok van mijn Duvel. In het kleine uur daarvoor had ik bij café De Zeevaart al een tripel en een Jaegermeister op. Ik zag, dat Kapitein Krijn iets had gestuurd in de app. Dat las ik en daar reageerde ik op. Vervolgens checkte ik nog even of mijn Facebookpost nog likes had gekregen. Toen opende ik mijn digitale notitieblokje, om tot de conclusie te komen, dat ik niet meer wist, wat ik wilde noteren. Ik probeerde nog even terug te gaan naar het exacte moment, dat ik de gedachte gekregen had, waarvan ik de essentie wilde vangen, maar het had geen zin. Alles was weg. In een flits.
U had hier een verhaal kunnen lezen, dat misschien wel één van mijn beste was geweest, als ik op het juiste moment verstandig genoeg was geweest, te doen wat nodig was. Dat had ik laten schieten, geholpen door moderne technologie en drank. Het is markant hoe kwetsbaar ideeën soms zijn.
VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
