Cartouche wint de enige echte virtuele – ach we hebben of hadden allemaal wel ooit of nog ergens een held of heldin toch – trofee op pomgedichten.nl

dank aan de dichters die instuurden in deze onrustige wereld – vol van oorlog, ontploffingen, dictators al dan niet op de vlucht en van de gewone mensen die de poëzie genieten. een erika de stercke die arm moedertje moederziel alleen gelaten beschrijft. een anke labrie en een cartouche die een heel gedicht schreven om een regel te laten uitblinken, een frans terken die een niet geplaatst standbeeld memoreert, een rik van boeckel die de hele youtube in één gedicht overbodig maakt. de commentaren onder de gedichten kies ik toch voor de opsomming van Cartouche – die boekenkast van de geliefde met alle helden op alfabetische volgorde en dan die hoop op een stoffig plekje voor de dichter zelf in haar zo eloquent gepresenteerde boekenkast. nou Cartouche hier heb je goud – en dat stoffige tiepje van je lees je in het commentaar daar hebben we het minder op. van harte!


Legendarisch

worden als benjamin – wie wil dat niet? –
of a. franklin, grondlegger, zingende legende
een huig of hugo in een grote kast, een kist

een zelf gekozen dood als claus, of een
j.c. die de wereld openspeelt, als bloem
niet slapen maar vaste plek op aarde

eerlijk zeemansgraf als dat van jacob s.
en wederopstaan uit de onderwereld om
op en om te zien naar je geliefde – euridice
homerus en hercules de hand reiken

te hoog gegrepen, hoe vergeefs
al dat gestreef toch naar heldendom
laat mij maar – wat niet na te laten valt

dag en nacht lippen blijven balsemen
met mijn stift tot bloed in inkt verbleekt
het enige wat ik wil is opgenomen worden

in een stoffig hoekje van je boekenplank
“is alles veel voor wie niet veel verwacht’’

08-11-2024 / Cartouche

een heerlijke opsomming – een typisch mannelijk gedicht zou dichteres zeggen –  ik dacht dat maria van daalen haar naam is of was – ons lelietje van dalen – pseudoniem van Maria Machelina de Rooij – zou ze nog leven – zij heeft ooit het fenomeen opsomming in de poëzie onderzocht – nou ja hoe dan ook – hier hebben we onze Cartouche – en zijn opsomming van johan cruyff tot aan de klassieken – en opsomming die hij laat eindigen in haar boekenkastje waar hij dan zelf zo graag een plaatsje inneemt – desnoods onder het/haar stof. dit is de ware onderdanigheid haha. nou in 020 hier zeggen we dan  in die altijd zo fijne  jordaan – als  ze de boel niet effe ken opcleanen dan ken ze de kolere krijgen. nee hoor – een prachtig slot van een opsommingsgedicht. een hele opsomming om dat kleine stoffige plaatsje in die boekenkast te belichten in liefdeslicht.
  • Cartouche -het enige wat ik wil is opgenomen worden in een stoffig hoekje van je boekenplank
  • Anke Labrie – de jongen van de apotheek
  • Erika de Stercke -ondertussen wachtte jij
  • Frans Terken – waar is mijn standbeeld
  • Rik van Boeckel – heldinnen Amália en Mariza bewijzen 
    dat woorden uit dat hart verrijzen

wie wint de enige echte virtuele -ach we hebben of hadden allemaal wel ooit of nog ergens een held of heldin toch – trofee op pomgedichten.nl?

met het enige mooie liedje van zanger buwalda als inspiratie deze week – we zijn niet erg op zijn religiegedoe gesteld hier op de site – maar zijn ‘voor de zwijgers’ mag er echt zijn – lang geaarzeld toch gekozen – waarom zijn  helden/ heldinnen gekleineerd/ getypeerd moeten worden als ‘de kleinen’ is een raadsel – maar los daarvan een prachtig nummer. u kent de regels van de zondagochtendwedstrijd: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.


leven
 
laten we het
nog één keer uitpakken
en bewonderen
 
waar we zo goed in waren
een leven over deden
het verbergen
 
achter onze veilige schaduw
de held uit hangen
wat zo makkelijk is
 
dat je eraan voorbij gaat
het jachten en jagen
het hollen en vliegen
 
in hoeveel gedichten
stond het niet beschreven
in hoeveel ongelezen gedichten wél
 
dat je eerst bijna moet sterven
om het lief te zien – om het
ademloos lief te hebben
 
pom wolff 

Ode

Een lyrisch lofdicht ligt me niet. 
Ik heb geen helden meer en geen idolen
Wellicht toen ik nog in een god geloofde
of erg verliefd was – wat is het verschil – 
maar nu breng ik aan niemand meer een ode
behalve aan de jongen van de apotheek.

Hij alleen kan me laten zweven
Hallucinerend zing ik hem mijn lof.
Hij maakt de woorden waar
die een arts ooit uitsprak
voordat hij mij terplekke plat spoot,
‘Pijn is voor de middeleeuwen’.

Hoe hij naar boven ijlt
gelijk een jonge god,
vleugels aan zijn sandalen,
zijn tovertas gevuld 
met  alle kleuren van de regenboog:
teken van hoop.
De pijn vermindert al als ik hem zie 
en wankelend aan zijn voeten val
ja, deze ode – en vijf euro – is voor hem.

anke labrie

‘behalve aan de jongen van de apotheek’ een prachtregel – doet denken aan de wereldregel van de schrijver nescio die de sarphatistraat vereeuwigde – Behalve den man, die de Sarphatistraat de mooiste plek van Europa vond, …
net als bij Cartouche is het hele gedicht geschreven om één regel in alle briljantheid te laten glimmen – oplichten – de schijnwerper op de jongen van de apotheek. mooi!

omkijken 

de wereld heb ik afgedweild
tussen felle regenvlagen en zon
buiten op de brandende aarde
tegen witgekalkte gevels 
onder afdaken met palmtakken 

maandenlang niets laten weten
geen kaartje, geen contact
aan mijn voeten lag de vrijheid 
het vriendje kende de knepen  
van overdag, nog beter ’s nachts 

onder de hemel lovende woorden 
de toekomst wipte op onze lippen 
we gedroegen ons als helden uit 
de beste reisverhalen, ondertussen
wachtte jij, mama op een teken 

Erika De Stercke 

ach gossie oude mamma in alle eenzaamheid beschreven als ik het gedicht goed lees en dochter erika maar zwieren en zwaaien  – ‘de toekomst wipte op de lippen’ van de geliefden – een regel om 1000 beelden bij te bedenken – hoe dan ook – dochterlief zal het niet van een vreemde hebben vermoed ik zo. de mamma als eenzame verstilde heldin beschreven hier – ik voel met mamma mee. schuldgevoel hier door de dichter beschreven na maandenlang uitzinnig genot. ja je hebt van die dichters – klopt!

Dit is mijn vak
voor A.W. –

Ik ben een heldin dat is mijn vak
sprak een Haarlemse collega in Eijlders
soms ben ik buuf dan weer verpleegster
verder speel ik vaak de hulp in huis

als er ergens nood is sta ik paraat
spring bij in welk lastig geval dan ook
zo moeilijk kan het toch niet zijn
helpende hand is mijn tweede natuur

geen heldin op sokken maar 
een met een laag eelt onder de voet
vraag ik wel waar is mijn standbeeld
het mag ook al een voetstuk zijn

ik schrijf het in kapitalen in mijn boek
voor mijzelf om niet te vergeten
voor jou en iedereen om erop te wijzen
wat er in een mensenleven toe doet

© FT 24.08.2024

frans beschrijft  het leven en hoe hulpverleners het vak zonder standbeeld vaak beoefenen. weinig toe te voegen aan zo een gedicht – maar dat de hulpverlener zelf om een standbeeld vraagt – dat hoor je of lees je niet vaak.


De waarheid van zingende helden en heldinnen 

Er zijn in Portugal lange zinnen
voor de zingende heldinnen 
ze laten fado horen in weemoedige oren

hun waarheid van tong en lippen 
zal nimmer zwijgen 
over de waardevolle tijd van vrede

al hoor je dat in een vreemde taal 
Pessoa heeft een goede reden 
om de woordenschat te versterken 

zo kan een ieder de held verstaan
met ‘t hart vol poëtische aderen
net als in het Spaanse lied van Lorca

heldinnen Amália en Mariza bewijzen 
dat woorden uit dat hart verrijzen
en fadista’s er voor openstaan 

Estrella Morente zal uit flamenco opstaan 
tijdens de Iberische reistijd van la música 
naar de magische liefde van Sevilla
en de Lusofone saudade van Lisboa. 


Rik van Boeckel 
7 december 2024

als je rik van boeckel leest hoef je youtube niet meer op te zetten en af te spelen – de grote helden van de passie en de weemoed – van de lieve vrede en de wrede liefde bevolken je kamer.

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter