Ze zeggen dat niemand weet wie hij was. Die man op dat kruispunt in Peking, met in elke hand een plastic tas. Alsof hij net groenten en rijst had gekocht en onderweg besloot dat het zo niet verder kon. Vier tanks kwamen eraan. Hij stond in z’n eentje in de weg. En toch ging hij niet opzij. Niet uit heldendom, vermoed ik. Meer omdat er niks anders overbleef.
Soms droom ik dat ik bleef staan. Voor de deur. Voor de rechter. Voor de dingen waar ik nu van wegkijk onder het mom van: wat heeft het nog voor zin.
Soms schiet hij door m’n kop als ik weer op haar naam klik. Mijn dochter. Niet omdat ik denk dat ze antwoordt. Haar profielfoto op WhatsApp is weg. De berichten blijven bij één vinkje. Ik typ, wis, typ opnieuw. Alsof dat iets uitmaakt. Het enige dat echt beweegt ben ik. En zelfs dat voelt steeds vaker als hangen. Alsof ik blijf hangen op de schommel. Tussen lucht en val in.
Ze is bijna dertien. Dat weet ik. Zoals ik nog weet hoe haar mooie donkere haren zwierden toen ik haar duwde. Hoe ze schaterend van het lachen riep: hoger papa, nog hoger! En ik bang speelde, maar stiekem hoopte dat ze heel even weg zou vliegen van alles.
En nu. Nu doe ik niks. Ik sta niet op. Ik roep niks terug. Ik blijf zitten waar het zacht is en alles wat ertoe doet vliegt langzaam uit beeld.
Hij stond. Niet om de held uit te hangen. Gewoon omdat hij niet wist waarheen.
Soms is dat alles wat er nog overblijft: niet opzij gaan, ook als niemand kijkt, en je niks bij je hebt behalve twee plastic tassen. Een stilte die zich niet gewonnen geeft, en een duif op een elektriciteitsdraad die er al uren zit zonder te zingen.
En ondertussen is de stilte doodleuk over mij heen gewalst. De veren komen langzaam neer.
martinB
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
