Rutte In de verte van de straat zie ik twee grote vrachtwagens. Ze hebben grote zwaailichten en zijn druk doende. “Wat gebeurt daar nu weer ?” denk ik, “zijn ze weer bomen aan het rooien?” Dan keert één der wagens over de weg en ik zie, niet in koeien-, maar in olifantenletters: RUTTE staan. “Jemig,” …
Maandelijkse archieven: februari 2019
als je sokken op straat ziet liggen dan weet je – ik ben weer in rotterdam
onze heij viert vakantie. komt haar toe. krokus, zachte liefde, voorjaarsvoelen. hoewel ze er behoorlijk uitgerust bijzat afgelopen woensdag op de boot – aan het einde van de wereld – in 020. de beum zette rotterdam op de kaart gisteren https://www.pomgedichten.nl/index.php/2019/02/18/beumkes-in-rotterdam-stad-zonder-hart/hieronder nog na te lezen – stad zonder hart zingt de singersongwriter – 010 altijd …
Lees verder “als je sokken op straat ziet liggen dan weet je – ik ben weer in rotterdam”
Beumkes in Rotterdam – stad zonder hart
Charley De ijzerman van Rotterdamklauwt met zijn handen naar de open luchtkauwen vluchten van het Shell gebouwcaleidoscoopbeeld van een zwerm zwartmannenzwartvrouwen en in een portiekplek zoekt een menselijke propde dekens van de stilte op.Hij noemt zichzelf Charley Hand Voor De Mondverkoudheid heerst nog in de straat. Morgen voltooit hij zestig uren werkenmet drie handen en …
dichters woorden winnen vandaag de enige echte virtuele – dat er dan zomaar ineens dat grote intense verdriet is bij hele kleine dingen – trofee op pomgedichten.
Meta’s woorden van afscheid van de dichter Joop Scholten Ton Huizer naast zoveel overmacht Frans Terken bij wat er niet meer komt Aratrios dan kennen hem ook de dingen niet meer Petra Maria vdE gewoon om alles Erika De Stercke in een geschrokken bed Gérard Vromen rest alleen de hoop Marc Tiefenthal ik sta zelden …
Lisan Lauvenberg – laten we het glas heffen – Laten we het glas heffen op de spijt die we hebben, over alle verloren tijd.
Hef het glas Laten we het glas heffen op alle mensen die nog geloven in het goede en het zuivere in de mensen. Laten we het glas heffen op alle mensen die nog geloven in de liefde en trouwen en steeds weer opnieuw trouwen, omdat ze blijven geloven dat ze eindelijk trouw kunnen zijn als …
VON SOLO: In lichte wanhoop, doch strijdbaar: “De aarde heeft kanker, maar we doen net alsof er niets aan de hand is.”
Deel 324. Kadaver Een paar kinderen nemen een dagje vrij voor een klimaatbetoging. De minister vindt het maar onzin. Ouders vinden er tegenwoordig weinig meer van, want ja, het is onschuldig allemaal, dus die kinderen doen maar. De scholen maken zich verder alleen zorgen over de leerplichtambtenaar en de CITO-scores. En hier en daar schrijft …
Merik van der Torren: ‘Je hebt me diep, heel diep bewogen.’
Delen Ik ben dol op je blauwe ogen. Dat wil ik even met je delen. Je hebt me diep, heel diep bewogen, kon alle wonden van mij helen. Dit wil ik even met je delen. Je zingt voor mij het hoogste lied. Je kon alle wonden van mij helen, vervlogen is een groot verdriet. Je …
Lees verder “Merik van der Torren: ‘Je hebt me diep, heel diep bewogen.’”
Jolies Heij en de kogelbiefstuk
Over afvalscheiding & kogelbiefstuk Dit wordt geen klimaatpraatje, lieve lezer. Ik hoor u verzuchten: zij ook al? Aangezien ik mag aannemen dat u zeker niet jonger bent dan ik, zal het uw tijd wel duren met dat klimaat. Dat is meer voor scholieren die het – gezien de almaar stijgende levensverwachting – nog de hele …
Karin Beumkes op de maandag: hij bond een bosje knoflook aan de deur spoelde bij de kraan zijn mond met gorgelwater…
Gorgelwater Mama went gelukkig aan de oude papageurenjenever oude motor slapen met de teddyberenoksels in de avond. Zij moeten lachen om de bandenpech van gisterenen daarna het verboden glaasje draaienzij heeft geroepen in de nachthij wilde dat het overging. Zo komen spoken in dit huis heeft hij gezegdhij bond een bosje knoflook aan de deurspoelde …
FRANS TERKEN wint de enige echte virtuele- ‘van het zich koesterende ongrijpbare’ – jeanine hoedemakers trofee op pomgedichten -Erika De Stercke zilver en Petra Maria brons
Petra Maria als wij zo mochten blijven Frans Terken op het wezenlijke het onvatbare Rik van Boeckel dat liefde in aantocht leek Altonice Rieding Om ons uiteengaan zoo warm Erika de Stercke de ochtend omarmt wat niet te zeggen valt Cartouche Schwatzhaft schwärmend Lisan Lauvenberg Bemin me nu of begin er nu mee. wie wint …