MARC TIEFENTHAL wint de enige echte virtuele er waren dagen bij die zusjes werden trofee op pomgedichten – zilver ERIKA DE STERCKE en brons JOLIES HEIJ

Jeanine de juryvoorzitter deze week


Goud Marc Tiefenthal
Zilver Erika Stercke
Brons Jolies Heij
 
 
Het moet gezegd  dat alle inzendingen vandaag  goud verdienen.  Ik heb ze stuk voor stuk graag gelezen en ik denk dat pom met grote tevredenheid alles tot zich heeft genomen. Een heus  eerbetoon aan de webmaster! 
Pom nogmaals van harte met je 66 ste verjaardag, we hopen nog heel lang van je te genieten.
 
 
Misschien, bedenk ik me,  moet ik wel geen edelmetalen uitdelen maar iedereen goud geven en pom een diamantje, een briljant geslepen groeidiamantje.

Fijne zondag mensen.
 
kuskus

lieve dichters – een eerbetoon aan webmaster was niet echt de bedoeling – maar heel graag aanvaard – dank jullie wel. de bedoeling was om het zusjesdagen gedicht van de dichter centraal te stellen in de titel – dat daar dan meteen een felicitatie bij geschreven werd is hartverwarmend. ik hoop dat onze bregje niet jaloers is geworden. ik ga aan de commentaren straks hoop ik bregje te ontvangen – die ongetwijfeld de woede van Cartouche hier zal aanwakkeren – hoe dan ook een goede morgen we hebben het wanstaltig songfestival weer overleefd (karel ten haaf niet).

  • Max Lerou zo’n dag die ruikt naar poëzie
  • Frans Terken Zo’n dag dat de fles openging
  • Petra Maria op zo’n dag dat je blijft
  • Rik van Boeckel Het was zo’n dag dat de levens langer werden
  • Cartouche De dag van het paard
  • Marc Tiefenthal Vandaag is het je dag
  • Erika De Stercke wij, kinderen van onze tijd
  • Jolies Heij de dagen zijn van glas


er waren dagen bij
die zusjes werden
hoeveel februari het was
maakte niet uit


én dagen
die nog dieper gingen
dan chomsky in de taal


dieper dan we later
durfden toe te geven


pom wolff

op zijn verjaardag mag webmaster wel een keer in het zonnetje, een blauw zonnetje – ach kijk toch hoe de 66jarige zijn best doet. iets met poëzie mevrouw. iets met blauw mevrouw. jawel. elke week een ‘wedstrijdje’ voor de liefhebbers hier op de pom. deze week over welke dagen zusjes werden? dat gaan we lezen mevrouw – van de dichters! dat moeten hele bijzondere dagen zijn geweest. wie wint de enige echte virtuele er waren dagen bij die zusjes werden trofee op pomgedichten?

de dichters kennen de regels:
de gedichten niet te lang svp – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.


hondsdagen

zo’n dag die ruikt naar poëzie
de rot zit erin
zo een dag

we zouden nog dit
we zouden nog dat
en er was nog merlot

de dag kleurde
het was een vredig rood
en sterk de geur van ijzer

ml

 
de wanstaltigheid van het songfestival beheerst het klimaat in deze kamer hier thuis nog – vandaag de muren maar even soppen. op FB ook het bericht van overlijden van karel ten haaf – vrij jong te jong voor poëzie – daar boven in het groningse een belangrijk figuur. het gedicht van max hierboven past in tal van situaties. een bijzonder gedicht. in 9 regels het leven beschreven – én de dood. en iedere lezer kan zijn eigen vierde strofe aanvullen afhankelijk van de situatie van bevinden, welbevinden of crematie. hier bereikt de poëzie van MAX wat mij betreft een hoogtepunt. 9 regels leven 9 regels dood 9 regels om hoe dan ook bij stil te staan.

jeanine:

ml
 
Fraaie hondsdagen, dit is wat ik denk.  Kort maar krachtig neergezet. Dat maakt dit gedicht.
 

Gisteren als vandaag

Zo’n dag dat de fles openging
en niet meer dicht
met de bodem in zicht almaar door-

drinken op de gezondheid van de gastheer
een krans van stralen om zijn hoofd
tot een boeket gebundeld

dat we het met bloemen schreven
flessen feestelijk aan lint gebonden
elk etiket een brevet van vermogen

we zochten er als altijd woorden voor
maar ze zingen ging ons beter af
je vlocht noten tot een melodie

hoe je elkaar om de hand vroeg
voor een dans dwars door de nacht
met de adem van weer een zelfde dag

FT 18.05.2019



frans met een prachtige aanmoediging – zo lees ik het gedicht – om door te gaan – het leven te nemen dag voor dag – zowel de verwondering als het alledaagse meegenomen door de dichter en neergelegd in lieve woorden – en mooi dat het met bloemen geschreven is. dank je wel en hoe frans de woorden boven de persoonlijke noot uit weet te tillen. planten ademen zuurstof de woorden van frans woord voor woord.

jeanine:
FT 18.05.2019
 
Wat een vriendelijk, soepel gedicht. Zo’n aaneenschakeling van herinneringen en zorgvuldig neergezette regels die de lezer voorzichtig naar de laatste regel leiden. Elk etiket een brevet van vermogen, ja, dat is meer dan mooi gezegd.

gefeliciteerd
met de twee zessen
wat een dag

van Petra Maria X

ZO EEN DAG

de uren zijn zo langzaam
dat het ritme van de krekels gedachten beheerst

de merel zingt te vroeg
en later breekt het lage licht
de wolken

op zo’n dag dat je blijft
want hier
is enkel zachtheid

Petra Maria



een droomdag beschreven en neergelegd in de zachte woorden van petra maria – er zingen merels, we horen krekels, we zien wat licht nog in de wolken. een schets licht aangezet een begin van een nieuwe dag – een schildering.

jeanine:

Petra Maria
 
In dit gedicht wordt de lezer verwend met een vakantiedag. Een dag die nog wat zal voortduren want de uren zijn zo langzaam. Heerlijk.
 

Van harte gefeliciteerd Pom en welkom bij de club op Route Sixty Six. Ik ben je al voorgegaan.
Hier mijn bijdrage aan de enige virtuele.

Groeten,

Rik


Route Sixty Six

Het was zo’n dag
dat de levens langer werden

stil staan met een Rioja
aan de zingende lippen

de zusters verteld
van de reizen samen

van de Dordogne naar Mallorca
Ibiza en terug naar Den Haag

‘Route Sixty Six’ het levenslied
gezongen door jonge profeten

het jazzcafé de poëtische entourage
van hardop dromende geliefden.

Rik van Boeckel
18 mei 2019


rik vertelt uit het land van de reislustigen. over wat mij allemaal te wachten staat. en dat ik de stoute schoenen alvast kan oppoetsen. dordogne, mallorca en ibiza: dat klinkt goed. er kan gedronken worden , gezongen en gedanst schreef de dichter ooit. gaan we doen rik. dank je wel!

jeanine:

Rik van Boeckel
18 mei 2019
 
Wat een leuke invalshoek om naar 66 te verwijzen. Even is het feest, weer feest of nee, nog feest.
 




De dag van het paard
(die zo lange tijd dubbelhartig weerwolf leek)
 
 hé, kijk daar die twee
paarden hoe ze sinds gisteren
hals aan hals staan – zij aan zij
de avond op zijn kant leggen
nu hier liggen

de dagen
op hun beste benen
handen voelen heining
de volbloed van flanken
op en neer gaan – omtrekken
 
van een tweespan in één adem
 een halfman – afloop van
entente cordiale – vervaldag
 als een onopzegbaar
pachtcontract
 
tussen paard en man
man en knaap
66 jaar

18-05-2019
Cartouche


ja zo staan ze – die paarden in goede verstandhouding – als in de eerste strofe beschreven. de observatie mooi  teruggebracht tot poëzie. cartouche moet gedacht hebben – we gooien er bij die wolluf maar wat juridische elementen tegenaan – en wat beesten uit de wilde natuur  – een contractje nog en ergens situeren we die wolluf – temidden van dit alles – meneer redt het wel en stelt zijn eigen poëtische maaltijd maar samen.

jeanine:

18-05-2019
Cartouche
 
De avond op zijn kant leggen, schitterende regel. Het is helemaal een fraai gedicht, al vat ik entente cordiale niet helemaal, een verdrag tussen man en paard hier?  Oh gut, straks, uiteraard als het weer te laat is, vat ik het waarschijnlijk en dan staan deze woorden hier. Dit is zo’n moment waarop tante uitkomst zou bieden. Als je er geen verstand van hebt moet je er gewoon  je mond over houden Brekje, zou ze zeggen. Maar ja, tante is er niet.
Misschien verwoord ik het niet correct maar ik denk het gedicht te vatten, ja hoor.
 

Wolfshand
 
Je zwaait met je hand,
het handje een hele hand geworden,
de huid getaand.
 
Je zwaait naar links,
je zwaait naar rechts
je glimlacht breed.
 
Vandaag is het je dag
ieder mag het weten. 
 
Je zwaait naar achter,
je geboorte ligt daar in de verte.
Je zwaait naar voor,
je dood ligt daar te naderen.
 
Je zwaait je dag in,
je zwaait je dag uit.
Waar zijn nu toch de meisjes? 



marc tiefenthal



een fraaie samenballing van wat het leven aan tijd de mens te bieden heeft. een levenslijn getekend – de meisjes niet vergeten. een zeer leesbare en hartelijke tiefenthal dit maal – dank u wel – op weg naar het einde in zeer leesbare woorden kort en majesteitelijk getekend.

jeanine:


marc tiefenthal
 
Prachtig Marc. Eenvoudig, helder, amusant en origineel.
 
proficiat met de jaartjes !! veel geluk en plezier

Levensloop

We rolden over het tapijt
in zelfgemaakte verenkleren

klommen over de stoelen
het waterpistool in de koker

zwierven tussen tafelpoten
een helm tegen de builen

er waren de veldslagen met
stompe zwaarden

wij, kinderen van onze tijd

huilbuien bij het verlies
overwinningskreten

in de tuin kwam centraal te
staan de vlag van groeien

hoe mijn broers als zusjes zijn
nu vroeger met vragen schudt

we kennen de grillen, buigen
ze naar begrijpen

onze jaren van wijsheid

Erika De Stercke



vroeger schudt met vragen – een regel die bij blijft. de kinderjaren tussen de tafelpoten beschreven – de weg naar begrip in een paar strofen getekend. nee rustig was het niet in huize De Stercke. veren, indianen, zwaarden en builen binnen en ook de tuin kreeg het stevig te verduren. lezen we. nu alles is vernaggeld en af en uit is geleefd – bijna onherstelbaar door de kindertjes De Stercke naar god is geholpen is de wijsheid ingetreden bij de familieleden – erika en der broertjes en zusjes. ik heb echt met vader en moeder De Stercke te doen. je gunt die mensen rust en een zalig nietsdoen . en wat kregen ze? dat lezen we hier – een zooitje indianen in de achtertuin.

jeanine:

Erika De Stercke
 
 
Alweer zo’n prachtig gedicht. Leuke, herkenbare beelden en herinneringen en het leest zalig.
van harte pom
al weet ik niet of ik te laat of er juist vroeg bij ben
66 is een heel mooi getal, alleen al door de dubbel 6
maak er wat van
hier mijn ode

onbezoldigde dagen

de dagen zijn van glas op zacht gras
achter je ogen het onbewolkte
onder je voeten de zee

de dagen zijn als een strand
waar je de badgasten kunt wegklikken
een wulps briesje likt aan je oor

de dagen zijn gerimpeld
maar het vel nog altijd van leer
buigen doe je niet

knappen doen alleen luciferhoutjes
parasollen waaien weg
glazen breken op de stoeprand

dromen rusten in een kuil
liggen geen strobreed in de weg
de rand is uitgestrekter dan je dacht

jij dobbert in het vaarwater
denkt niet aan aanspoelen
of hoe kiezels kunnen branden

Jolies Heij

 
‘de rand is uitgestrekter dan je dacht…’ deze filosofische regel laat ik vandaag eens helemaal op me inwerken. zo neem ik deze heerlijke jolies vandaag mee. het is een regel waar je een hele fles grandmarnier bij op kunt drinken – het is een regel die overal te zeggen is  – bij de albert heijn tegenover de kassajuffrouw – ze zal opkijken – in tuincentrum osdorp tussen de begonia’s tegen een juffrouw achter een volgestouwd karretje kleurrijke bloemenpracht – na het bedrijven van de liefde – de rand is uitgestrekter dan je dacht – al weet ik niet helemaal of dze regel dan een gunstige uitwerking heeft – hoe dan ook – jolies heeft de onbezoldigde dagen getypeerd en opgeluisterd met een regel die een leven meegaat.

jeanine:
Jolies Heij
Net als de eerdere  gedichten lees ik dit gedicht in een ruk door.
Het is erg genietbaar. De tweede strofe springt er voor mij uit, dat wegklikken van die badgasten bijvoorbeeld.  In de eerste regel zou ik er voor kiezen om ‘op zacht gras’ weg te halen.
 

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Doe mee met de conversatie

2 reacties

  1. Gisteren als vandaag

    Zo’n dag dat de fles openging
    en niet meer dicht
    met de bodem in zicht almaar door-

    drinken op de gezondheid van de gastheer
    een krans van stralen om zijn hoofd
    tot een boeket gebundeld

    dat we het met bloemen schreven
    flessen feestelijk aan lint gebonden
    elk etiket een brevet van vermogen

    we zochten er als altijd woorden voor
    maar ze zingen ging ons beter af
    je vlocht noten tot een melodie

    hoe je elkaar om de hand vroeg
    voor een dans dwars door de nacht
    met de adem van weer een zelfde dag

    FT 18.05.2019

  2. gefeliciteerd
    met de twee zessen
    wat een dag 🙂
    van Petra Maria X

    ZO EEN DAG

    de uren zijn zo langzaam
    dat het ritme van de krekels gedachten beheerst

    de merel zingt te vroeg
    en later breekt het lage licht
    de wolken

    op zo’n dag dat je blijft
    want hier
    is enkel zachtheid

    Petra Maria

Laat een reactie achter