Etappe 12 do 18-7: Toulouse – Bagnères-de-Bigorre (209,5 km, bergen)
… fauteuil-lui, de kunst van het verdwijnen …
Alles was aan kant. Alles schoon schip gemaakt zijnde staan de dingen op hun vertrouwde plaats. De dingen de baas (een fraaie verhaaltitel van Belcampo, zonder het werkwoord ‘zijn’ voor tweeërlei lezing vatbaar). Het zestal heeft in de kajuitbuidel getast en voor extra gemak in turbulente tijden een comfy chair aangeschaft. Speciaal voor wie van ons er door omstandigheden niet best aan toe is en de keus tussen staan, zitten en liggen niet van toepassing vindt. Voor wie enige tijd, eenvoudig weg, onzichtbaar wil zijn. Daarvoor is Comfy ideaal. De stoel is zacht en immens. Alleen zijn toegenomen omvang verraadt bij wijze van verspreken zijn bezetenheid, geeft aan dat de zetel niet vrij is. Je wordt er bijna door opgeslokt. Comfortabeler positie is nauwelijks denkbaar.
We hangen op houten stoelen waar mogelijk onderuit, aan de tafel die zo veel heeft meegemaakt. Wilfred is er niet. Afgelopen dagen, niet alleen na gedane verszaken, misgreep hij telkens de stoel. Meneer Alloy heeft zijn afdaling in de nieuwe comfy chair wel verdiend. De kroegkraakdames en de tingeltangelist hebben Comfy reeds getest. Je bent heerlijk op weg naar ergens anders, is hun indruk. Niet duidelijk waar dat ergens en wat dat anders precies is. Voor de bodem van de comfortabele zachtheid bereikt was, keerde ieder van hen op haar/zijn stoelzitbeurt terug. Wilfred, bezig met zijn afdaling, laat zich ook nauwelijks meer zien. Deinend in de zachte kussens is hij tamelijk… opgelost. Hij zit en zet nu door! Verkeert denkelijk in ons onbekende sferen. Zal toch wel weer tevoorschijn komen? Aan de andere… (Precies, Nelis. Neem zelf ook wat. Op papier dan.) …kant, die stoelen schijnen niet altijd te vertrouwen.
Nog niet voor de dag. De herrijzenis begonnen? De reis neerwaarts voortgezet? Verslonden? De stoel de baas?
Alloy of geen Alloy, we drinken wat en hebben de bal. Niet dat het in de tour niet naar wens gaat – kan ons die hele tour schelen – maar de lekkere trek klopte aan de deur. Dan gebeurt er weer van alles in de etappe. Word je toch nieuwsgierig. Snel derhalve overgeschakeld naar Herbert ‘we zijn bijna beneden’ Dijkstra en Maarten ‘zo die is gelost’ Ducroot, die voor de verandering ergens op de route heel spannend op een zijspanmotor aan het meanderen zijn. (Niet moeilijk raden wie van de twee er met willempiehelm in het suffe bakje zit. Ducrot weet overigens hoe dat flankerende commentaarelement al rijdende te demonteren.) Hebben wij ook eens een richt- en lichtpunt in de verwarrende wereld. Ik heb vandaag wat meer kwoots verzameld. Ouderwets genieten.
HD: ‘De Fransman hoopt zijn benen nog te vinden, tot nu toe was ie ze kwijt.’ ‘Ze keken naar elkaar, de Fransen, en Cummings was weg.’ ‘Als je de Champs-Élysées hebt gewonnen, dan heb je Parijs gehaald.’ ‘Sommigen rijden al een paar dagen als een mummie in de rondte.’ ‘Het zegt ook iets, met alle respect, (…).’
MD: ‘Je ziet ‘t, hier wordt gelinkebald, de hele groep klontert samen.’ ‘Hier op de afdaling zou je eventueel meer benen kunnen maken.’ ‘Ze hebben gebeld héé het is wel leuk daar maar nu moet je effe hier komen.’ ‘Hij heeft veel tijd verloren maar heeft normaliter wel een klein klassementsambitietje.’ ‘Hij wil die bullebak kwijt voordat ie aan de top is.’
HvdD: ‘Laurens de Plus heeft zich ook een paar keer van achteren laten zien.’
DK: ‘Je ziet dat ze zitten af te zien, er rijdt een beul van een Duitser vooraan.’
Intussen is Wilfred zowaar, wat gebutst en gerafeld doch zichtbaar voldaan, uit Comfy’s krochten opgeklauterd. De rode koontjes van opwinding staan hem goed. Hij vertelt vol vuur – het lijkt een interne monoloog, alsof wij er even niet zijn – over hoe hij daar in Comfyland, als roverhoofdman, boeienkoning, piratenkapitein en wat al niet, van alles heeft beleefd, aan het slot van de reis de horizon heeft zien zwabberen, zien kantelen, in schitterend rood zien ondergaan (opeens wil iedereen (nog een keer) een achterwaartse duik in het comfort nemen), om in stijl af te sluiten met…
ROEPT U MAAR
“In een zetel zitten!”
Die renner in de kopgroep. Je voelt: hij wint de rit.
Omdat hij door zijn maats gesteund nu ‘in een zetel zit’.
Zo schuift hij naar de meet toe. Ook hier staat zo’n fauteuil.
Met dit verschil: wie daarin zit is ladderzat of lui.
Ach vrienden, laat maar hangen. Het gaat zoals het gaat.
Het maakt geen donder uit of iemand zit of ligt of staat.
Nou goed, er schijnen plekken waar men zo’n club juist mijdt,
maar we zitten hier gebeiteld en we zitten hier geheid!
[Top 3 algemeen orangement: 4. Kruijswijk +1.27, 21. Mollema +4.25, 50. Kelderman +30.06]
){kind=link}