LISAN LAUVENBERG: “Ooit, heel lang geleden na een verbroken, krankzinnige liefde heb ik me zo gevoeld, alsof iemand een gat in mijn hart had geschoten, …”

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op LISAN LAUVENBERG: “Ooit, heel lang geleden na een verbroken, krankzinnige liefde heb ik me zo gevoeld, alsof iemand een gat in mijn hart had geschoten, …”
 

How To Stay Alive – een methode 

 
Hoe kan het dat ik tweemaal op weg ging om de film Manchester  by the Sea te zien en twee keer te laat kwam en daardoor tweemaal in een andere film terecht kwam, die beide over dichters en poëzie gaan. Was het noodzakelijk om weer eens onder ogen te krijgen wat het inhoud of kan inhouden als de dichter gezien wordt als gek, die de gekte in zichzelf en de maatschappij beschrijft en levensvragen aan de orde stelt of de rustige observator, die ziet wat anderen niet zien en in de schoonheid van het alledaagse hun grondstof vinden voor hun teksten. 
Omdat ik vele dichters ben en vele dichters ken, vond ik geen eenduidige antwoorden in de films. 
De ene film over de dwingende noodzaak van poëzie die de beoefenaars nog wel eens tot waanzin drijft en de andere film over een observator, een kalme rustige kijkende dichter, die zichzelf niet eens als dichter ziet, maar prachtig verstild zijn omgeving en wat hij ziet vastlegt. 
 
In de eerste film is er de zware, indringende stem van Iggy Pop die van uit de huis van zijn grootouders de teksten van Michel Houllebecqs “To Stay Alive” voorleest. In 1991 schreef Houllebecq dit spraakmakende essay over waanzin, overleven en kunst en noemde het een zwak maar duidelijk signaal aan hen die op het punt staan het bijltje erbij neer te gooien. Houllebecq roept levensmoede dichters om terug te keren naar de oorsprong : het lijden. Een dichter moet de vinger op de wond van de maatschappij leggen en hard drukken. “Wees abject en u zult waarachtig zijn.” 
 
Ik zelf hoef niet zo nodig terug naar het lijden, maar zag in film vijf mensen die behoorlijk wat afgeleden hadden en ook afgegleden waren tot schimmen van wie ze ooit waren of hadden willen zijn. Waardoor ik slechts kon denken, dat mij dit gelukkig bespaard is gebleven en ondanks de vele uitdagingen die het leven me bood, ben ik noch dood, noch beroofd van mijn geestelijke vermogens en zelfrespect. En een groot doodsverlangen ken ik ook niet. Moet een dichter deze How to Stay Alive gaan zien? Jazeker! Al is het alleen maar om Iggy Pop”s stem te horen, die prachtig vertelt over waar Zijn teksten vandaan kwamen. Uit de song Candy kwamen als vanzelf weer stukken tekst naar boven dwarrelen, vooral het stukje waarin Kate Pierson plots begint te zingen….
.
I had a hole in my heart
for so long
I”ve learned to fake it
and just smile along 
 
Down on the streets
those man are all the same
I need a love
Not games. 
 

.

Dat bleef de hele dag in een straf ritme in mijn hoofd ronddrammen.  Ooit, heel lang geleden na een verbroken, krankzinnige liefde heb ik me zo gevoeld, alsof iemand een gat in mijn hart had geschoten, een plek waar plots niks meer zat. Terwijl het dagelijkse leven en het werk met de dichters me dwong om te glimlachen tegen de klippen op. En de mannen in de straten van mijn stad niet veranderden in prinsen of goede metgezellen, maar vooral beestachtig zopen en de hele nacht rondneukten met geile dichteressen. Kunst en poëzie is vaak synoniem met drank, drugs, sex en een heftige manier van zijn en leven. Is het werkelijk vrijheid. Of vergeten waar de rem zit? 

Neem dan nu die andere film, Paterson van Jim Jarmusch, die is daarentegen zo lief en onschuldig en zo alledaags dat het daardoor weer wonderschoon wordt. Een dichtende buschauffeur, die zijn dichterschap ontkent en een zeer kunstzinnige vriendin die maar niet ziet van zichzelf hoe groot haar talent is. Hier is de dichter observator, liefdevol met zijn vrouw en hond in de weer. Het is een zacht ingekleurd poëtisch verhaal in prachtige kleuren. De hond won een prijs in de categorie best animal performance in Cannes. Dat kan alleen in Frankrijk.

Ik had dus geluk deze week, Manchester By the Sea wacht nog op me en twee andere films draag ik met me mee en laat ik nu ook op jullie los.
Als jullie tijd hebben kijk dan ook naar Bright Star Over Keats en zijn muze, Willem Jan Otten schreef er een sterk easy over in Trouw, wouw wat kan die man goed kijken en schrijven. Uit zijn verhaal een stukje tekst en dan vooral doorgaan met schrijven, lieve dichters, want we zijn allen verschillend, goed of slecht is wat we er zelf van vinden. 
So Stay Alive and tell me how you do it. 
.
 
? Lisan Lauvenberg vrijdag 10 februari 2017 
 
 
 
 

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter