VILLANELLA demonstatie morgen op de stadhouderskade amsterdam – JOLIES HEIJ witheet – juryvoorzitter jeanine hoedemakers onder vuur

JOLIES witheet – ongeremde opwarming van de aarde – VILLANELLA demonstratie morgen op de stadhouderskade in amsterdam – voor een zuiver poëtisch klimaat!

Zo zout heb ik het nog niet gegeten. Soms stuur ik wel eens iets in voor het zondagwedstrijdje op pomgedichten.nl. Je wordt dan onderworpen aan de veelal persoonlijke commentaren van de jury. Dat zij zo, je weet waar je aan begint. Maar deze keer maakte de jury het wel heel erg bont, of beter, spreidde zij haar ondeskundigheid op onbeschaamde wijze tentoon. Ik had mijn gedicht “De gelukkige nostalgicus” ingestuurd, dat een villanella is, een vaste versvorm. De grootsten hebben zich eraan gewaagd, zoals Dylan Thomas met “Do not go gentle into that good night” en Elisabeth Bishop met “One art”. Ik probeerde dat op mijn bescheiden wijze in te vullen. Groot was mijn verbazing toen de webmaster in zijn commentaar refereerde aan de herhalingspoëzie van Merik van der Torren. Nu weet ik dat Merik pantoums schrijft – ook een vaste versvorm, waarvan de herhaling een wezenlijk bestanddeel vormt. Dat is nou eenmaal de regel van het vers. Je kunt net zo goed een sonnetdichter verwijten te rijmen en in jambes te schrijven. Maar juryvoorzitster Hoedemakers maakte het helemaal bont door mijn villanella godbetert in te korten! Vraagje aan mevrouw: zou u dat ook met een sonnet van Gerrit Achterberg of Ida Gerhardt doen? Ik bedoel maar, een villanella is een vers van 19 regels, daar kan niet aan getornd worden! Maw als een jury blijk geeft van zoveel ondeskundigheid vraag ik me serieus af of het loont om iets in te sturen voor wat voor wedstrijd dan ook. Het minste wat je toch mag verwachten als deelnemer is dat een jury verstand van (poëzie)zaken heeft.
U kunt het nalezen op

https://www.pomgedichten.nl/index.php/2019/10/04/wie-wint-de-enige-echte-virtuele-de-grote-of-kleine-belofte-trofee-op-pomgedichten-en-of-waarheen-zou-de-dichter-in-u-naar-willen-terug-gaan/

De gelukkige nostalgicus

Van oudsher heb ik over mijn schouder gekeken.
Ik oefen het beroep nostalgicus graag uit.
Aan vooruitgang ben ik nog niet bezweken.

Als ’t moeilijk werd ben ik naar vroeger tijden uitgeweken.
Ik hou van ’t knarsen, ’t klepperend en knarsende geluid
– van oudsher heb ik over mijn schouder gekeken –

van brievenbussen, langspeelplaten, pennestreken
het contactloze is wat mij tegen de borst stuit
aan vooruitgang ben ik nog niet bezweken.

En varend op de zeven zeeën raak ik steeds niet uitgekeken.
Herinnering als waakhond, als een warme kluit
van oudsher heb ik over mijn schouder gekeken.

In vroeger tijden waren er zoveel gebreken,
maar nu zijn smartphones vlaggen op de modderschuit:
voor die frivoliteit ben ik nog niet geweken.

Ik ben over het hier en nu echt niet te spreken,
bezie de wereld als door een beslagen ruit.
Van oudsher ben ‘k in tijdmachines neergestreken
aan vooruitgang zou ik maar zijn bezweken.

Jolies Heij

pom: ergens doet mij deze poëzie mij aan de herhalingspoëzie van merik denken met her en der enige mallotigheden zoals alleen tiefenthal ze zou verzinnen. voor wie rijmen leuk vindt. voor mij hoeft dit niet.

jeanine: –>
Jolies Heij
 
Een spel met herhalingen. We wandelen mee met de dichter en het doet mij als lezer deugd dat zij niet aan de vooruitgang is bezweken.
Ik heb in cursief willen zetten, waar ik vanaf wil of het net iets anders op een andere plek terug wil zien maar ik ben ermee gestopt.  Het gedicht gaat gaandeweg wat ten onder aan lichte rijmdwang en een herhaling die mooi klinkt maar de rest onvoldoende optilt en dus niet overtuigt. De boodschap is duidelijk en ik denk echt dat dit gedicht sterker kan.  Fijn dat de huidige tijd je niet opvreet.
De gelukkige nostalgicus

Van oudsher heb ik over mijn schouder gekeken.
Ik oefen het beroep nostalgicus graag uit.
Aan vooruitgang ben ik nog niet bezweken.

Als ’t moeilijk werd ben ik naar vroeger tijden uitgeweken.
Ik hou van ’t knarsen, ’t klepperend en knarsende geluid
– van oudsher heb ik over mijn schouder gekeken –

van brievenbussen, langspeelplaten, pennestreken?
het contactloze is wat mij tegen de borst stuit
aan vooruitgang ben ik nog niet bezweken.

En varend op de zeven zeeën raak ik steeds niet uitgekeken.

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter