Paul Roelofsen op het Shaffy Poëzie Podium: zo heb je een nieuwe bundel. zo heb je kanker. zo sta je weer achter een mike met werkelijk adembenemende gedichten



gisteren schrok ik een beetje – ik wist dat Paul Roelofsen gisterenmiddag zou optreden op Shaffy Poëzie Podium georganiseerd door José Aerts. leuk podium, goede dichters oa sakia leendert, ik schreef hieronder over haar. ik stond zelf ook geprogrammeerd. en paul is altijd een leuke ontmoeting. laatste keer dat ik hem zag was bij het podium van alja spaan, een week of 8 geleden in alkmaar. ik had paul toen verzocht zijn nieuwe bundel mee te nemen: “Een bloembed, een bloedbad”. lees hier mijn lovende recensie.
we dronken een biertje. ik schreef later over die bundel en was erg enthousiast over de gepresenteerde gedichten.

gisteren kwam paul op mij toegelopen, gaf me een hand en vertelde zonder omhaal dat kanker zijn stembanden had aangedaan. dat hij inmiddels geopereerd was. en dat er geen nare zaken verder geconstateerd waren en dat ie het weer ging proberen: het optreden. paul trad op, met ferme pas naar de mike, nog met een wankele stem. en als vanouds met adembenemende gedichten. en hij deed voor mij dat ene weergaloze gedicht van ooit – waarin de ik persoon (paul) langs een noordhollands kanaal loopt, een hoofd ziet oprijzen uit het water, dan een arm, een gedicht waarin de ik persoon terug zwaait naar wat/wie  voor hem is verrezen, een gedicht waarin de arm weer in het water ondergaat, het hoofd vervolgens ook en arm en hoofd de ik persoon (paul) met zijn zorgen alleen achterlaten bij het koude en verlaten kanaal.

zo heb je een nieuwe  bundel. zo heb je kanker. zo sta je weer achter een mike met je poëzie, met werkelijk adembenemende gedichten. deze dichter mag de komende tien jaar nog niet naar de eeuwige jachtvelden deze dichter moet elke avond langs dat noordhollands lopen en daarna zijn gedichten te schrijven – dat we nog jaren en jaren mogen genieten van zijn poëzie.

SCHEMERAVOND

Ik liep langs het kanaal
toen er een hoofd
uit het water kwam
en daarbij nog een arm
die zwaaide.

Onwillekeurig
bleef ik staan
en bracht een groet terug
waarna de arm weer onderging
en ook het hoofd verdween.

Mij eenzaam achterlatend
met mijn zorgen


Paul Roelofsen

een vrouw schoof aan mijn tafeltje. ze sprak invoelende woorden, wilde van mij een bundel kopen. kocht mijn laatste bundeltje. ik zei ik schrijf alleen over mensen. niet over de natuur, niet over een tafel, of over dingen. ze leek mij een invoelend mens. dat komt goed uit zei ze: ik ben een relatietherapeute.  twee uurtjes poëzie en heel veel menselijkheid – dacht ik later op weg naar de groote weiver in wormerveer. hoe maak je daar een gedicht bij.


misschien
 
niets mooier is
als woorden groeien
van verlaten liefde tijdloos stil
 
om alleen
nog die te houden
die er echt toe doen
 
mijn lichaam is hier
mijn hart ligt daar
zo zal ik altijd onderweg zijn
 
misschien
dat ik daarom zo graag naast je zit
en nergens aan wil komen
 
pw
en dat allemaal bij het gemoedelijke podium – Shaffy Poëzie Podium
Dichters dragen voor uit eigen werk
iedere tweede vrijdagmiddag van de maand van 1600 tot 1800 uur.
Iedereen is van harte welkom!
Info 
Locatie: Sociëteit Ramses Shaffy Huis, Piet Heinkade 231, Amsterdam
Entree: gratis
georganiseerd en gepresenteerd door dichter/kunstenaar José Aerts.

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter