[Arie Arriveert 03.04.2020] – ‘We zijn voorbij de start, maar we zijn nog niet aan het eind van het begin’… – onze eigen GBJ over de toestand in de wereld.

[Arie Arriveert 03.04.2020]

Achterfrontberichten

‘We zijn voorbij de start, maar we zijn nog niet aan het eind van het begin’. Mark Rutte. Was dat gisteren? Of eergisteren? De premier heeft het Nederlandse volk inmiddels alweer veel meer duidelijkheid proberen te verschaffen inzake de coronacrisis, de mogelijke ontwikkelingen en te nemen maatregelen, maar deze mag gememoreerd. Johan Cruijff had het niet beter kunnen zeggen.

Er gebeurt van alles. Het is een komen en gaan. Nu ja, die handen blijf je wassen (tot de kloven erin schieten, de droge vellen erbij hangen en je, of het nog niet genoeg was, verzachtende crèmepjes moet hamsteren, je vers gedesinfecteerde winkelwagen onzeker door Albert Heijn manoeuvrerend, dat je je bijna afvraagt: ‘het zal wel belangrijk zijn, maar waar hangt die verborgen camera?’, als in die ene aflevering van Poets destijds, met die zogenaamde voorbereidende autoverkeerspraktijkles, een volwassen vent in een skelter in een hal, ‘wilt u daarbij broembroem doen?’, ach laat ik niet afdwalen), de 1.5 meter afstand houden we voorlopig ook wel van elkaar, en we volgen dagelijks gespannen de cijfers en grafieken. Maar neem nou het natuurverschijnsel Benno Baksteen. Dát komen en gaan bedoel ik. Nee, hij is alweer ‘gevlogen’, maar hij is wel te beschouwen als de komeet van Halley van het luchtvaartwezen. Gemiddeld eens in de 76 jaar komt ie langs. Zo voelt het tenminste. Een mayday in de Bijlmer, ophef over de uitbreiding van Schiphol, en nu de schokkende afname van vliegbewegingen vanwege dat – hoe noemde de Braziliaanse president, die eh… Bolus Analo het ook weer – vanwege dat ‘griepje’. Elke keer een andere snor opgeplakt, maar onmiskenbaar Benno.

Mensen, dit is allemaal maar gekkigheid.

Over vliegbewegingen gesproken: toch sneu voor Floortje ‘terug naar het einde van de wereld’ Dessing dat de kisten aan de grond moeten blijven. Dat miss Kerosine met haar best diepe reportages niets meer kan betekenen voor het welzijn van diezelfde wereld. ‘Floortje blijft hier’ heet de nieuwe serie. O…. hier! Het komt nu wel erg dichtbij, zeg. Ook overdag de deur op het nachtslot, raad ik u aan. Ach, weet ik veel. Ik heb niet één aflevering van dat mens geheel gezien.

Blijf thuis.

En thuis blijven we. En zij ook, die bekendheden. Niks komen, niks gaan. Ze waren er al. Ze zijn niet uit beeld te slaan hoor, dankzij de home-videomogelijkheden. Ook bekendheden die je helemaal niet kende. Ik zal verder geen namen noemen, het is al erg genoeg dat ze dagelijks voorbij komen en (elkaars) open deuren ventileren. En ze steken continu ‘een hart onder de riem’. Is het u opgevallen? Taalverarming. Verzin eens wat anders! Steek van wal! Ik krijg net door dat 2400 harten onder evenzoveel riemen – ook voor de zorgverleners – het maximaal steekbare aantal is. Men vreest dat dat aantal komend weekend al bereikt wordt. Zandzakken voor de deur!

Die BN’ers… Erg. Alleen Mart Smeets heb ik nog niet gezien. Net nu DWDD gestopt is. Misschien is zijn schermpje te klein. Arme Mart. O wacht, Herbert Dijkstra heb ik ook nog niet in zijn zielige huiselijkheid hoeven genieten, terwijl nota bene het NOS sportjournaal zonder dat er wereldwijd nog van enige sportactiviteit sprake is gewoon nog steeds uitzendingen verzorgt. Nou, er was plots één dingetje. Sven Kramer heeft iets bijgetekend tot de Olympische 10 km van 2096 (als komeet Baksteen weer voorbij komt). Groot nieuws, zou je denken. Zelfs vinoloog Ab Osterhaus in de talkshow ‘Op1’ had er een mening over. Welnu, Herbert was nergens te vinden. Thuis niet, en in geen velden of wegen. Dat zegt wel iets!

Het zijn bizarre tijden. Of we in een futuristisch Fantasy-en-Horrorverhaaltje zitten, zo’n jaren zeventig FeH-pocketboekje. Het is echt. Iedere ochtend dat je wakker wordt onverminderd echt. Hou vol, mensen. We kunnen dit aan. Er komen andere tijden. You’ll never walk alone (pas na de crisis niet meer alleen lopen, zullen die DJ’s bedoelen).

Tot zover de achterfrontberichten van donderdag 2 april.

‘Kom maar op met je mooie weer, Marco’.

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter