Abraham Von Solo: ‘Een man wordt geboren als de zoon van een vader. Iedere zoon wenst zich de ideale vader. Iedere vader wenst zich de ideale vader voor zijn zoon te zijn.’



Deel 374. Mann
 
We zaten in een vergaderhoekje met een kop koffie in de hand. Mooi uitzicht op de Erasmusbrug. Hij zoals altijd gekleed in een confectie overhemd, spijkerbroek en colbertjasje. Ik vertelde zo beheerst als ik kon over een faux pas die ik gedacht had, gemaakt te hebben in mijn werkzaamheden. Ontspannen luisterde hij. Een rustige, serieuze blik rustte op mij. Na een korte stilte begon hij te vertellen over een incident, dat hij ooit gehad had, waarbij directeuren en een wethouder betrokken waren geweest. Iets met die brug achter ons. Uiteraard had dat een nacht slecht slapen gekost, maar het was goed afgelopen. Dit vertelde hij met een glimlach en een glinstering in zijn ogen die me moed gaf. Alles was nooit zó erg. Toen we opstonden gaf hij me vaderlijk een schouderklopje. Ik voelde me een kleine jongen. Eén die het vertrouwen krijgt.
 
Met smaak luisterde ik naar zijn verhalen over vroeger. De tijd dat hij het probeerde te maken in de muziek. De tour naar Engeland. In voorprogramma’s staan bij de grote namen van toen en uiteindelijk, na veel hongersnood en vermoeidheid, kiezen voor een ‘fatsoenlijke’ baan en in de vrije uren toch altijd die gitaren, de muziek en de concerten. Maar ook de zware tijden. In de auto slapen na een vechtscheiding, je kinderen die je niet meer willen zien, bijna ten onder gaan en dat er dan nog net een paar echte vrienden zijn die je vastpakken voor je verzuipt. En dat hij een jaar of vijf geleden met een hartkwaal niet veel tijd meer gegeven was, maar dat een engel op zijn schouder de doctoren verbaasd had. Dat zijn zoon bij mij kwam afstuderen, zonder dat ik wist dat het zijn zoon was. En dat ik het niet kon nalaten hem dat te vertellen. Hetgeen uiteindelijk leidde tot een breekbaar, maar wel degelijk hernieuwd contact na jaren. Een boom van een kerel met historie. Jaarringen.
 
Regelmatig gingen we op vrijdag een biertje pakken in de late uren van de middag. Beiden van mening dat de vrijdagmiddag toch het beste tijdstip voor een borrel was. Dan praatte hij over hoe het vroeger op het werk was. Hij adviseerde me gewoon dat kluspand te kopen, ook al had ik geen idee waar ik aan begon. Als er een mooie jonge vrouw voorbijkwam, keek ik haar na. Wanneer ik weer terugkeek die glimlach van herkenning. Een paar maanden geleden had ik hem aan de lijn, omdat hij een afspraak had afgezegd. Hij vertelde me dat het foute boel was. In zijn buik waren slechte dingen aan de hand. Daarna volgden via een collega de verdere berichten. Even geen contact. Onderzoeken, operaties en onduidelijkheden. Een andere collega vertelde me, hem tegengekomen te zijn in het ziekenhuis. Een schim van zichzelf. En nu is het stil.
 
Een man wordt geboren als de zoon van een vader. Iedere zoon wenst zich de ideale vader. Iedere vader wenst zich de ideale vader voor zijn zoon te zijn. Het enige dat we kunnen, is elkaar verhalen vertellen en luisteren. Opdat we ons dat op tijd realiseren. 

VON SOLO
DICHTER, PERFORMER, COLUMNIST EN CINEAST
www.vonsolo.nl

Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl 
En volg VON SOLO ook op Facebook, Twitter en LinkedIn!!!

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter