Ellis van Atten wint de enige echte virtuele – naar BaasB – de hele wereld draait in theorie om poëzie – poëzie trofee op pomgedichten punt nl – Ien Verrips zilver

de onmogelijkheid tot jureren met het thema gegeven. maar dat maakt het jureren welk erg leuk. de beginner weet na alle goede raad van de dichters niet meer waar hij moet beginnen. en zo is het goed. want de beginner moet bij zichzelf blijven zoals de dichter bij zichzelf moet blijven en de dichters hier op de zondagochtend ook bij zichzelf bleven. prachtige gedichten stuk voor stuk dank jullie wel alle dichters. dat we de beginner  die niet meer weet wat of hoe in tranen achterlaten – het is niet anders – het leven van de dichter is geen makkie. maar na verloop van tijd krijg je er wel wat voor terug: POËZIE!

volkomen arbitrair en zomaar uit de lucht valt het goud vandaag – als een brok chinese kernraket op Ellis van Atten – met wat poëzie tussen de regels zorgt ze met lente woorden voor dat heerlijke uitgelaten zomerse gevoel dat we iets te lang in dit landje moesten missen. een compleet gedicht ellis van harte. doen we wel meteen een brok chinese zilver erachteraan voor Ien Verrips – in die tuin van haar eenvoud met die appelboom daarin willen we allemaal. van harte Ien.

Wat is het heerlijk wakker worden vandaag! Als we de vogels toch eens konden verstaan. Of liever niet? Nu zingen ze mijn lied – verbeeld ik me. Ala een vers, en nu naar buiten!


tussen de regels de zomer
 


tju tju tju tju tju
krre krre
roeh roeh roeh roehoe
ssssshhhhhh ssshhhhhh
tutututu ssssshhhhhh
u-uuuuuu
 
over mijn huid strijkt de
ochtend als de hand van een
geliefde en op mijn  tong groeit
zoete bloesem. de vruchten
proef ik pas als het sap
langs mijn kin stroomt
de smaak is lente
en het klinkt als
 
ssssshhhhhh ssshhhhhh
roeh roeh roeh roehoe
tju tju tju krre krre krre
 
hoor je de wind? hoor je de vogels?
voel je de warmte? tussen de regels
leven klanken, leeft een belofte
die alleen jij leest. tussen de regels
woont de poëzie, winnen

woorden waarde

en

komt de zomer
u-uuuuuu
tutututu



Ellis van Atten
www.ellisvanatten.nl
www.zpink.nl
www.tvpo.nl

zie hoe rijk het leven is zingt het uit de radio zojuist – zanger sonneveld – de klanken galmen over de zonnige velden die dichteres Ellis van Atten de lezer schetst. een gedicht met alles wat poëzie zou kunnen zijn erin – klankdicht, woorden van lente en liefde, de uitgelatenheid van een hadewych met de sappen die zij ook toen al op haar huid voelde – woorden die voor een zomers gevoel zorgen – zo moet dat beste beginner – na Ellis weet iedereen wat poëzie is of waar deze zich ophoudt – tussen de regels! het geheim van de meester blootgelegd. en ach kijk daar loopt het musje van hanlo ook nog voorbij:

Tjielp tjielp – tjielp tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp – tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp

Tjielp
———————etc.



Jan Hanlo


het woord was eerst
bracht aarde voort
een tuin een appelboom
en wij
 
het is de dichter
die de woorden schudt en schuurt
 totdat hij tastend schikt
vormvast of vogelvrij
de wereld kantelen doet


Ien Verrips


–>
mooi gedaan Ien – de dichter aan het woord – ‘een tuin een appelboom
en wij…’ ja dat is wel poëzie legt Ien de beste beginner voor – zo moet dat. maak het je aangenaam voor het schuren begint. voor je het weet kantelt de wereld en donder je er van af. zo is het natuurlijk ook in het wereldje van de poëzie. maar dan heb je die appelboom toch maar alvast binnen.



Frans Terken: zie ons hier eens drijven en hoor onze roep

Rik van Boeckel: poëzie hakt betekenis in mootjes

Petra Maria: was er niet de poëzie

Cartouche: de poëzie van het leven die in ons ligt

Anke Labrie: iets over poëzie

Peter Posthumus: de schittering van druppels die verdwijnen in het water

Max Lerou: waar dichters drinken

Ien Verrips: een tuin een appelboom en wij

Babak: het is begrepen willen worden

Vera van der Horst: glanzen zal je

Ellis van Atten: tussen de regels woont de poëzie

wie wint de enige echte virtuele – naar BaasB – de hele wereld draait in theorie om poëzie – poëzie trofee op pomgedichten punt nl?

BaasB weer op het podium, de dichters weer op het podium bijna – nou dan zullen we het weten de hele wereld draait in theorie om poëzie zingt BaasB en voegt er nog een mooie regel aan toe: ‘je bent de eeuwigheid in een oogopslag…’ –

deze week de zondagochtendwedstrijd op pomgedichten punt nl met een wel heel eigen thema: ‘de hele wereld draait in theorie om poëzie – poëzie!’ – dichters u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.


poëzie is verse vis

poëzie is een meisje
dat uit haar bikini barst
in reepjes snijden
poëzie is verse vis met uitjes

een kuil graven voor een ander
om er zelf in te gaan liggen
met je goudvis

in een kommetje
rondjes draaien
totdat alles boven drijft


pomwolff





Poëzie kleeft aan

Poëzie zwermt bij ons binnen
als moeder zwaan in het voorjaar
met acht pullen op haar rug

koud uit het ei kijken ze nieuwsgierig rond
en denken dat het om niets anders draait
dan spartelend de wereld veroveren

niemand durft ze ongelijk te geven
als vader met klapperende vleugels
het pad naar het riet bewaakt

voor het eerst in vervoering te water
hoe spetterend en groots wil je het hebben
in de plas die je je podium is

geen nerveus gedreutel of plankenkoorts
zie ons hier eens drijven en hoor onze roep
als een kreet opgetild in de eeuwigheid

© FT 07.05.2021


een heerlijk moederdagthema ‘poëzie’ – door veel dichters aangegrepen om even uit te pakken – ze hebben er tenslotte verstand van  – van poëzie. gelukkig maar – ik ben erg blij met de bijdragen – dan kom ik er tenminste ook achter hoe het moet – poëzie schrijven. en de lezers! dat ze het weten hoe het moet. poëzie!
 
dichter Frans doet meteen een boekje open. poëzie is ook optreden – poëZie is ook een podium. poëzie is een kreet maar wel opgetild de eeuwigheid in. zo is dat – om rekening mee te houden als u er aan zou willen beginnen. en de gedichten zijn/ klinken als een moeder met kleintjes achter moeder aan of op moeders rug nog. nou na de les van Frans: probeer het – waar is het papier waar is het scherm – Waar zijn de regels? hier zijn de regels!
 
Loslippig podium

Poëzie is een loslippig podium
waar de eeuwigheid kort duurt
elk moment woorden naar de zin jaagt
een punt achter de tijd zet

poëzie hakt betekenis in mootjes
vindt weerklank in de werkelijkheid
wijst met beeldspraak naar de mens
laat zich niet uitleggen door wetenschap

wij verklaren ons nader en anders
in eigenzinnige zinnen op ritmes
uit wereldse kokers en rijmende verzen
via het vrije en onvrije metrum.

Rik van Boeckel
8 mei 2021



Rik lijkt afgestudeerd op poëzie – maar lapt de regels van Frans Terken aan zijn laars. wat eeuwigheid niks eeuwigheid! mogen we lezen – gaf Frans Terken ons iets van zekerheid – Rik breekt alles af tot het bot. een punt achter de tijd – poëzie hakt betekenis aan mootjes – prachtig gezegd – maar hoe dan? roept de argeloze starter. het lijkt makkelijker een woning te scoren in amsterdam dan aan poëzie te beginnen. de wetenschap helpt ook al niet – de afdelingen literatuur en literatuurwetenschap aan de universiteiten kunnen ook meteen geschrapt – andere tijden – kondigt Rik van Boeckel aan. in de laatste strofe iets uit de school van Boeckel: ‘wij verklaren ons nader en anders! dat lijkt het devies! zo pakt u de poëzie aan!
het is de tijd

hoogste tijd
zoals kastanjeknoppen barsten
uit het schijnbaar dorre hout

de tijd ze nekt ons
de koude
het houdt ook veels te lang aan
de eenzaamheid

de lachende gezichten
op schermen die je uit kunt zetten
ze zijn verre van
verre van

straks weet niemand het nog
als was er niet de poëzie

petra maria


–>
nou van de heren moet de beginner het niet hebben. zo gauw je denkt – zo moet het – stormt van Boeckel door de kamer en roept – zo moet het niet. dan leren we op moederdag gedichten schrijven van een vrouw. ‘de tijd ze nekt ons…’ lezen we – ‘de tijd ze nekt ons…’ oo is dat poëzie? vraagt buurvrouw hier op de stoep van de vroege zondagochtend – ja kind de tijd nekt ons – dat is poëzie – en je moet onthouden dat dichters altijd gelijk hebben – want als ik je zo bekijk zo in het vroege zondagochtendzonnetje dan is de tijd behoorlijk haar gang gegaan. en die schermen dan – ja die moet je uitzetten van van petra maria – want die zijn verre van verre én van! en als je het allemaal niet meer weet – is ook niet errug. dat lees je op het einde – erg troostrijk ook. maar ik zou je wel aanraden wat aan de tijd te doen die in je is gekropen.


De rerum natura
(over de natuur der dingen)



Draai maar, draai maar rond
om je eigen zon, je as, mijn schat
nu je mij afschoot, je van me afkeerde
een nieuwe baan zocht – in de wetenschap
op ontdekkingstocht naar de aard der dingen
 
waarin je je mond en kont kunt keren
de theorie altijd mooier is dan de praktijk
hardleerser en leidender nog dan de poëzie
van het leven die in ons ligt te sluimeren om
voor eeuwig op te gaan in een ogenblik
 
een ster aan de avondhemel, een gedicht
zonder einde, een wereld zoals wij
 
08-0502021
Cartouche


–>
cartouche leidt ons in in de chinese ruimtevaart – poëzie is als een brok chinese raket die in de dampkring verbrandt en waarbij nog stukken oud ijzer de aarde bereiken – zo mogen we lezen. het draait en draait  het zoekt een nieuwe baan. zo beschrijft cartouche de brokstukken.
wat wetenschap erbij – theorie is altijd mooier dan de chinese werkelijkheid lijkt de dichter ons te willen meegeven. en mocht het chinese gevaarte je treffen dan ga je ‘voor eeuwig op in het ogenblik’ – zo  leert cartouche de beginner gedichtjes schrijven.
 

iets over poëzie
 
staande op zijn schouders
zijn sterke handen
om mijn kinderbenen
leerde mijn vader me
om veilig bang te zijn
 
hierdoor durfde ik
te reiken naar de hemel
 
nu zijn het de woorden
waarbij ik me veilig weet
omdat ik ook bang mag zijn
 
anke labrie
(08-05-2012)


->
anke geeft de beginner wijze raad. als je aan de poëzie gaat hoef je nooit meer bang te zijn. je beschrijft mooie dingen uit het verleden – je maakt er een mooi pakketje taal van – strik erom en de dichter is bevrijd van alles wat de dichter bedreigt. zo eenvoudig is de poëzie. wel goed uitkijken lieve beginner  dat je dat chinese gedrocht waar cartouche voor waarschuwde – niet op je hoofd krijgt – maar volgens anke ben je met poëzie veilig hoe bang je ook bent.
 
over poëzie

het ongrijpbare tot feit verheffen
het ogenschijnlijke geluid
van stilte in de leegte

de schittering van druppels
die verdwijnen in het water
van kleuren kunnen horen
in het grijs

rumoer in ruil 
voor woorden
voor even dan
hoe meer er is
hoe minder dat
en laat maar zitten
en verder, o ja, ach wat


Peter Posthumus


–>
dichter peter benadrukt de tegenstellingen waar de beginner op moet letten als ie aan poëzie begint: hoe meer hoe minder! ik roep het ook al jaren. hoe langer cartouche zijn gedichten maakt hoe minder het gedicht. poëzie is de schittering van druppels die ondergaan aan en in water. zo moet dat! prachtig gezegd. geluid dat te zien is en kleuren die te horen zijn. zo eenvoudig moet de beginner de poëtische zaken aanpakken – dan komt het goed volgens peter. nou aan de slag! en laat maar zitten!

                                                           
 
kwetsbare zielen

het wordt weer tijd
voor spierballen rollen
in de etalage  van magazijn ad rem
 
poëten smeren daar eerst de uitgedroogde kelen
dan openen ze luidruchtig hun torsende torso
u kent dat wel – waar dichters drinken
zwelt elk vertrek tot gelachkamer
 
al snel draaien zij om de as van hun wereld
of maken een pirouette van trots
in het voorportaal naar ruimte die zich
nog eens lekker onbeschaamd uitrekt
 
en aan het eind van de avond
altijd weer de aangeschoten dichter
met oeverloze metaforen die het ellenlang
verhalen moeten dichten en zo
 
het publiek een beetje meewerkt smelt massa tot kern
promoveren ponden naar kilo’s per kubieke centimeter
de ontwikkeling enorm en anders is daar altijd nog
de deur naar een onherstelbaar niets
 
ml


–>
de dichter max lerou schetst aan de beginner hoe het zal aflopen met name in de laatste strofe – de poëzie draait op alcohol en andere middelen, maakt overuren, draait dol, sommige dichters heten zelfs dol, hoe dan ook, de poort naar de hel heet in poëzieland ‘de deur naar een onherstelbaar niets’. waar het naar ik vermoed best goed toeven is. in het niets lost alles op tenslotte. ook de kwetsbaarheid.





 

poëzie   
 
het is het ontkennen van onmacht  
en het blijven proberen tot het niet meer    
 
het is de letterlijkheid verafschuwen 
misverstanden aanmoedigen, onbegrip nastreven  
  
het is begrepen willen worden, eenzaam  
stem van het collectief willen zijn, afgezonderd  
troost willen bieden, controversieel  
 
het is voorzichtig, behoedzaam moedig 
tijdloos actueel in alle talen 
 
het is rebelleren, rechtvaardigen, machtig kwetsbaar 
openlijk geheimzinnig protesteren  
 
het is duidelijk, mysterieus, grappig 
romantisch, begrijpelijk paradoxaal 
 
het is feitelijk maar een theorie  
godzijdank, het is maar een theorie    

Babak


–>
nou als de beginner de cursus Babak heeft gevolgd – ik mag wel zeggen de leergangen Babak dan weet ie waar ie aan toe is en weet ie ook of ie er nog wel aan wil beginnen. want zoals Babak het beschrijft zo moet het helemaal en waarschijnlijk nog wel wat meer ook. de poëzie. ‘eenzaam de stem van het collectief zijn’ – dat is de eerste les – begin daar maar eens aan beste beginner – dan praten we volgende week verder. mooie opsomming!
 
Waar alles om draait

Ik zou van jou poëzie moeten maken
want een gedicht moet pijnlijk zijn
zoals de waarheid wreed
of bitter, bitterzoet ben jij

ik fileer het alledaagse uit je
zodat de kern nog overblijft
met zachte hand wrijf ik de glans

want glanzen zal je
diep in mij


Vera van der Horst


–>
dichteres van der horst maakt er maar meteen gehakt van. wat ingrediënten toevoegen – zoet, bitter en bitterzoet en malen maar door die molen. én opensnijden de boel – mevrouw van der horst wil alleen de kern – om op te wrijven. lekker gedicht. ja beste beginner naast en na alles wat geleerd is – hierboven – dient de cursus van der horst ook nog gevolgd om de mastertitel poëzie binnen te halen. snijden maar !

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Doe mee met de conversatie

2 reacties

  1. Poëzie kleeft aan

    Poëzie zwermt bij ons binnen
    als moeder zwaan in het voorjaar
    met acht pullen op haar rug

    koud uit het ei kijken ze nieuwsgierig rond
    en denken dat het om niets anders draait
    dan spartelend de wereld veroveren

    niemand durft ze ongelijk te geven
    als vader met klapperende vleugels
    het pad naar het riet bewaakt

    voor het eerst in vervoering te water
    hoe spetterend en groots wil je het hebben
    in de plas die je je podium is

    geen nerveus gedreutel of plankenkoorts
    zie ons hier eens drijven en hoor onze roep
    als een kreet opgetild in de eeuwigheid

    © FT 07.05.2021

    1. het is de tijd

      hoogste tijd
      zoals kastanjeknoppen barsten
      uit het schijnbaar dorre hout

      de tijd ze nekt ons
      de koude
      het houdt ook veels te lang aan
      de eenzaamheid

      de lachende gezichten
      op schermen die je uit kunt zetten
      ze zijn verre van
      verre van

      straks weet niemand het nog
      als was er niet de poëzie

      petra maria

Laat een reactie achter