Frans Terken en Ien Verrips delen vandaag het goud – zij schreven gouden regels over het ongewisse binnen laten – hoe het verleden leidt tot het heden en hoe het heden lijdt onder het verleden – hoe het zijn schaduwen werpt op het da sein. dank aan de dichters voor de ingezonden gedichten -mijn felicitaties aan Frans en Ien:
Je bent er
maar daar ben je niet
zoals een spiegel twee zijden heeft
je ziet jezelf in het glas aan de voorkant
de achterkant een donkergrijs verleden
dat je bij jezelf meerstemmigheid zoekt
een diep fluisteren op de achtergrond
je stemt af op de juiste toon
– niet zoals roeptoeters in een spervuur
hun haat etsen in de huid van de liefde –
je koestert je woorden
zet ze op de goede snaar
trekt die strak voor een sprong
je veert uit schaduwen van vroeger omhoog
zweeft in het ongewisse
© FT 25.09.2021
–>
een meer filosofisch thema deze week – da sein en das Sein – je kunt er van alles bij denken. er moet in ieder geval leven in zitten. zoveel is zeker. frans belegt het leven in tegenstellingen: in vroeger en nu, in wat bekend geacht kan worden en in het ongewisse. wat betreft het gevraagde thema is het gedicht ook zo mogelijk:
Je bent er
maar daar ben je niet
zoals een spiegel twee zijden heeft
je ziet jezelf in het glas aan de voorkant
de achterkant een donkergrijs verleden
je koestert je woorden
zet ze op de goede snaar
trekt die strak voor een sprong
je veert uit schaduwen van vroeger omhoog
zweeft in het ongewisse
voor mij mag het zo – mooi rond en klaar. de vijftussenregels brengen iets van actualiteit in het gedicht. misschien moet de dichter deze vijf maar aan de actualiteit laten.
als ik je binnenlaat
maakt mijn verlangen
plaats voor jaloezie
hoe kon ik weten
dat delen zo zou
raken in mijn zijn
je streelt mijn droevig hart
neemt wat de liefde
toebehoort en gaat
ik schraap
mijzelf bijeen
tot ik weer ben
sept 2021
Ien Verrips
–>
‘binnen laten’ en ‘gaan’ als vervangers voor da sein en Sein worden door Ien hier letterlijk en figuurlijk verkend. (een tastbare plaats en het innerlijk van een mens) – zo vertaal je de filosofie in poëzie – de uitkomst van deze verkenning draagt iets van noodlottigheid en droefenis. ja dames en heren dichten is op zich geen pretje. er moeten heel wat stenen door een maag om tot een mooie tekst te komen – maar dan voel je wel door de woorden het soortelijk gewicht van de observaties heen. hier lukt dat Ien.
- Frans Terken – zweeft in het ongewisse
- Rik van Boeckel – schrijvers van verhalen ze zweven in het voortdurend nu
- Vera van der Horst – dit is wat het is
- Ien Verrips – hoe kon ik weten
- Paul Bezembinder – Zoo, en nu een ansichtkaart
en dan nog dit – optreden van oa JOZ KNOOP en POM WOLFF zondagmiddag Shaffy poëzie podium Amsterdam
wie wint de enige echte virtuele ‘ergens tussen das sein en da sein’ trofee op pomgedichten punt nl? mevrouw merkel zal het volgende week met enkel nog ‘das sein’ moeten schaffen. dichters zoeken de grens graag op – zwevend tussen da sein en das sein – ach ja wie niet – op een dag zweven we tenslotte allemaal ergens. graag uw bijdragen al dan niet zwevend – met vaste voet mag ook natuurlijk – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
zo op de vroege ochtend
bijna zwevend boven het bestaan
ergens tussen das sein en da sein
(in de loop van de dag
maar eens kijken of ik dat vertalen kan)
mijn god wat een toestand
al die woorden ook
die maar aan elkaar blijven hangen
tot ze verteren natuurlijk
het lijkt wel liefde
pom wolff
De dag rust in alleen zijn
geen eenzaamheidspijn
het hart is samen het klopt
de armen zeggen amen
omhelzen het geluk
ogen zullen het beamen
het hart zal hier en da sein
in het temperament van de tijd
meningen verlaten vele monden
liplezen is aan schrijvers van verhalen
ze zweven in het voortdurend nu
tot de mens er een draai aan geeft
Rik van Boeckel
25 september 2021
–>
een gedicht vol associaties. ik ben geen filosoof – misschien begint filosoferen wel met associatief denken – dan krijgen we hier van dattum voorgeschoteld – de filosoof tracht daarna te komen tot een sluitend geheel – de dichter kiest uit de woorden stroom die woorden die de taal en de lezer onder stroom zetten. in die zin en zo gezien is deze tekst een voorfase van een gedicht of van een filosofisch betoog.
Soms is er een dag met het juiste licht,
dat alles toont zoals het is
de waarde van schaduw
de intensiteit van reflectie
het ontegenzeggelijke belicht
dit is wat het is
gisteren kon je nog twijfelen
in plaats van zien, kon je geloven
onverbeterlijk kon je dromen
Kom kind er is weer een morgen
en licht is maar licht.
Vera van der Horst
–>
ze zal wel weer boos worden…
zei ik vorige week bij eijlders nog tegen een jonge en beginnende dichter – geen filosofische notities graag in een gedicht! – lezen we bij vera over ‘intensiteit en reflectie’ en dat dan ook nog in een licht ‘perspectief’. hoe maak je van de woorden proza – nou zo!
een mooi voorbeeld deze tekst van een tekst zwevend tussen proza en poëzie – dichter wil wat zeggen maar raakt onderweg in de taal verstrikt in filosofische termen. je kunt het ook onaardiger zeggen: met termen uit de filosofische gereedschapskist timmer je de poëzie vakkundig je gedicht uit.
eigenlijk kent deze filosofische notitie maar een mooie en spannende dichtregel: ‘gisteren kon je nog twijfelen in plaats van zien,..’
Paul Bezembinder bezocht de dierentuin en stuurt (heel twintigste-eeuws)
de lezers van pomgedichten.nl een ansichtkaartje.
Mooie avond gewenst,
groet! \Paul
Zoo, en nu een ansichtkaart
“What shocks the virtuous philosopher
delights the chameleon poet.” ― Keats
Wat stoer dat de kameleon
hier het да-sein van het ὄν
en het niet-zijn van het non
in zijn kunst betrekken kon!
Paul Bezembinder
–>
dank aan de dichter voor de attentie aan pomgedichten. en wat een inzicht – de kameleon bezembinder groet de dingen, dieren en mensen in de avond – kleine jongens worden groot – van ostaijens marc groette in de ochtend. fijn dat de dierentuin -tegenwoordig- ook in de avond is geopend.
Waar je dan bent
Je bent er
maar daar ben je niet
zoals een spiegel twee zijden heeft
je ziet jezelf in het glas aan de voorkant
de achterkant een donkergrijs verleden
dat je bij jezelf meerstemmigheid zoekt
een diep fluisteren op de achtergrond
je stemt af op de juiste toon
– niet zoals roeptoeters in een spervuur
hun haat etsen in de huid van de liefde –
je koestert je woorden
zet ze op de goede snaar
trekt die strak voor een sprong
je veert uit schaduwen van vroeger omhoog
zweeft in het ongewisse
© FT 25.09.2021