C.V.
Haperende thermostaat
roestig expansievat, flakkerende waakvlam
zo goed als ingeblikt, over de datum haast ik G
gdv*, die nog nooit uit volle borst een ode
totdat jouw stem, C, je hand, mijn lieve al
de kou uit ‘t lijf ,mijn bloed aan de praat
je ogen warmgroen als het malste gras
mijn grijs tot gloeien konden krijgen
je mij, zanger zonder naam
de geest wist te geven – tot schrijven
hoeveel wij samen in de melk hebben
brokkelen en te verhapstukken, jij, mijn a
b en c – Cariña, mijn omicron en omega
en ik, leeghoofd, hoe we de v van Viva
la vida zuchtend het gat dichten, vet
hoe jij heel mijn C.V weet te vullen
?❤
*GDV geïndividualiseerde distributievorm
11-12-2021 / GV
<!
het is dan toch nog net op de valreep gelukt Cartouche aan de praat te krijgen op pomgedichten punt nl – dit weekend en gelukkig maar – een liefdevolle uitbarsting van een ontploffende vulkaan mogen we meemaken – wie zou er niet smelten voor warm groene ogen in het malste gras – elke lezer luidt het antwoord. bijna had ik al ANKE LABRIES ODE uitgeroepen tot het gedicht van de week – maar deze week na lezing van het CV van Vromen voor CARTOUCHES C. van harte! een prachtig gedicht – met dank aan de dichters voor insturen en toch ook een eervolle vermelding voor Anke Labrie.
ode
en lyrisch lofdicht ligt me niet
geen helden meer en geen idolen
ik breng aan niemand meer een ode
behalve aan die ene jongen
alleen hij kan me laten zweven
hallucinerend zing ik dus zijn lof
hoe hij naar boven ijlt
gelijk een jonge god
vleugels aan zijn sandalen
een goed gevulde tovertas
met alle kleuren van de regenboog
hij laat me weer geloven
in wat een arts ooit zei
voordat hij me ter plekke platspoot
‘de middeleeuwen zijn voorbij’
de pijn vermindert al als ik hem zie
en wankelend aan zijn voeten kniel
dus deze ode én vijf euro zijn voor hem
anke labrie
<!- –>
nou voor vijf euro verandert dichter labrie de hel in een hemel. een hemels gedicht vol van hallucinaties. anke gaat het druk krijgen in deze barre donkere tijden daar in amsterdam zuid – allemaal voor de lock down naar booster-anke. ik zie rijen in de staat met verlichte geesten zwevend huiswaarts gaan! een waar feest van licht.
“Goed weekend verder, mooi wandelweer!” voegt dichter toe in een persoonlijke noot.
- FRANS TERKEN: laat mij daarom geen namen noemen
- ANKE LABRIE: alleen hij kan me laten zweven
- RIK VAN BOECKEL: in het koude blauwe licht rent zij dromend
- ERIKA DE STERCKE: o man van mijn dromen
- CARTOUCHE: jij, mijn a b en c – Cariña, mijn omicron en omega
ode aan ghislaine
o ghislaine plag of plak
ik ben geen gek
geen maniak noch etterbak
ik zoek geen vrouw
maar hoor ik jou
jouw stem die naam
ghislaine
dan springen hier spontaan
de rozenknoppen open
you know die ronde
wat best wel raar is
omdat er nooit rozen
in mijn kamer staan of stonden
pom wolff
wie schrijft deze week het voorkeursgedicht van de week op pomgedichten punt nl – het thema – de aanwijzing luidt: schrijf een ode aan de door de dichter uitgekozen korrie-vee – u kent de voorkeur van uw webmaster inmiddels wel. u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
Dat je een ode schrijft
voor Ghislaine of Gerrie of een ander
waarvoor je bij het aanschijn van
in katzwijm op de knieën gaat
het blijft de afstand overbruggen
met roze woorden van adoratie
de liefde verklaard van jou aan haar
of hem – dat zal om het even wezen
in tijden van gender neutraliteit
laat mij daarom geen namen noemen
maar het in stilte aanbidden
tot tweede natuur maken
een kussen voor de gepijnigde knieschijf
met de foto van wie ik mateloos bemin
© FT 10.12.2021
<!–>
een beeldende neergang van de dichter terken – ja de houten kerkbankjes zijn ook niet alles hahaha – maar nee ‘de tweede natuur’ van frans zal niet het knielen op het uitgesleten rozerode matje zijn in heerlens laatste kerkgebouw.
een mooi geschreven reactie op het ghislaine gedicht van webmaster, in genderneutrale woorden opgezet geheel, de geheime liefde van elke dichter verwoord en gepersonificeerd – de knieschijven doen het nog maar ze piepen wel. een beminnelijke ode.
Over de lichtrivier danst zij
zoals ze schaatst met de moeder
van eeuwenoude koude tochten
ze werpt de herfstdromen weg
geeft ze geen naam meer
zingt een ode aan de toekomstige tijd
ze gooit een balletje naar de hond
hij springt met de stroom mee
glijdt langs de oevers van winterland
in het koude blauwe licht rent zij
dromend en dansend die tijd tegemoet
brengt hem aangelijnd terug naar zijn hok.
Rik van Boeckel
11 december 2021
<!– –>
Anke Labrie schreef het gedicht ‘Langs de oevers van de droom’ – Rik van Boeckel schildert er een winterlandschap bij. de lichtrivier, de tijd tegemoet in een winters landschap. Rik van Boeckel weet elk gegeven te vertalen in de elementen die ze hoog achten op een vrije school. wat er vrij is aan een vrije school is mij volkomen duister – het sektarisme viert op die instituten meestal hoogtij –
wel weet ik dat dichter van Boeckel de elementen tijd, seizoenen, water en lucht en op zijn tijd een levendig hondje – in alle vrijheid los laat in zijn gedichten.
dag Pom
groetjes uit een killig Gent
—
ode aan de aanval
o man van mijn dromen
met jouw rondingen
en haren in de oren
je blijft mijn liefste
aan de tafel, in bed
tijdens de wandelingen
met zachte tred
hoe onze schouders
elkaar raken
de handen op zoek
naar wat komt
mijn man van aanpak
zonder woorden
strooi je strelingen
van hoog naar laag
Erika De Stercke
<!- –>
ach Erika toch heb je een hondje aangeschaft in tijden van lock down? ik neem toch niet aan dat de woorden voor webmaster geschreven zijn? nee een dichter is hier niet beschreven: ‘een man zonder woorden’ – laten we op een geliefde houden. een aanpakker zoveel is zeker. zeg even dat ie scheerapparaat langs zijn oren haalt – dat staat wat netter. de handjes zijn wel goedverzorgd mogen we lezen – leuk gedicht ook.
Ode
Dat je een ode schrijft
voor Ghislaine of Gerrie of een ander
waarvoor je bij het aanschijn van
in katzwijm op de knieën gaat
het blijft de afstand overbruggen
met roze woorden van adoratie
de liefde verklaard van jou aan haar
of hem – dat zal om het even wezen
in tijden van gender neutraliteit
laat mij daarom geen namen noemen
maar het in stilte aanbidden
tot tweede natuur maken
een kussen voor de gepijnigde knieschijf
met de foto van wie ik mateloos bemin
© FT 10.12.2021