Ien Verrips en Anke Labrie winnen de enige echte virtuele naar een lied van alex roeka- jij en ik  – de hemel en hel – trofee of de ‘ik wist niet dat het nog bestond -of de ‘ik wist niet dat het zó kon gaan’ –  de jij & ik hemel en hel – trofee op pomgedichten punt nl

vandaag wint de subtiele eenvoud in de poëzie van vrouwen. Anke Labrie en Ien Verrips weten de eenvoud te vervolmaken tot schier onnavolgbare hoogte. lees de lovende commentaren onder de winnende gedichten – 2 x goud – dank aan alle dichters voor het insturen – Anke en Ien van harte!


Ha Pom,
Alleen die stem al.
Een mooi weekend in deze lelijke tijd.
 Hartelijke groet,
Anke



we wisten het
vanaf de eerste blik
 
nog nooit zo bang
 
al te lang de hemel opgegeven
altijd gekoppeld aan de hel
die wij maar al te goed

waaghalzen waren wij
vermomd als helden
 
en zelfs helden weten niet
hoe liefde sneuvelen kan
 
anke labrie
(19-03-2022)

ook hier een subtiel gedicht te lezen met onafgemaakte regels, met gevoelens die stokken – de subtiele woorden komen deze week met name van de vrouwelijke dichters. als lezer zweef je mee om de woorden heen de witregels in om je eigen verhaal invulling te geven na de dichterlijke aanzetten, de dichterlijke voorzetten. poëzie in de knop, lentepoëzie! door het lezen komt deze poëzie tot bloei.
 

bijna ongemerkt
bleek je gebleven
afnemend ongemak
langzaamaan vertrouwd
maar nooit gewend
nooit eigen
 
zolang
je ogen schitteren
van vreugde als
je me ziet
zolang
 
 
mrt 2022
Ien Verrips


in wezen zingt alex roeka over een ander thema – over verlies en teloorgang – omdat de zo heftig geliefden van ooit toch uiteindelijk niet bij elkaar hoorden. Ien belicht alleen het bezongen ‘innerlijk verbond’ maar dat doet ze wel mooi en subtiel. hoe dichter aan een woordje als ‘zolang’ in die herhaling een poëtisch lading weet mee te geven. daarom houd ik van Ien als dichter. om die eenvoud. én omdat ze weet dat ik van die eenvoud houd.
  • Rik van Boeckel – nu wij geleden tijden zijn
  • Anna Eikelboom – en nooit en ooit zullen we weer samen onder de zon 
  • Ien Verrips – zolang je ogen schitteren
  • Frans Terken – dat er niets bleef van wat jij en ik bezegelden
  • Gerben de Ruiter – aanmoediging en onverwachte wanhoop
  • Cartouche – kon het, nog een keer
  • Anke Labrie – we wisten het

wie wint de jij en ik  naar een lied van alex roeka – de hemel en hel – trofee of de ‘ik wist niet dat het nog bestond -of de  ik wist niet dat het zó kon gaan’ –  de jij & ik hemel en hel – trofee op pomgedichten punt nl?

toch nog maar eens een keer aandacht – hier op de site poëtische aandacht voor de nieuwe prachtCD van Alex Roeka – hoe het met twee mensen kan gaan door de jaren heen – we hebben allemaal wel een JIJ&IK twee vuren relatie gekend  (Alex Roeka die heerlijke zwarte romanticus zingt over een ‘innerlijk verbond’)- om op terug te kijken – wellicht om nieuw leven in te blazen – we lezen u zo graag hier in deze zondagochtendwedstrijd – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.


kruipen voor je door de modder
kan alleen een liedje zijn
doe de modder maar alleen
en als je ergens eenzaam vindt
meld het me, ik zal je zoenen
 
lig je lekker?
of staat de maan verkeerd vandaag
en voeren wij te vuile oorlog
het neon ontmaskert graag
 
wat oprecht was tussen ons
is van ons de wereld
doet het er maar mee
en hoe de maan ook staat
de maan staat hier buiten
 
 

pom wolff


 

Het geheim van jou en mij

De tijd reist uit jou en mij
na het jaar van de dromende dansers

ogen gaan open gevolgd door oren
het geheim openbaart zich

stapvoets door de jaren
verdwijnen wij uit het zicht

kruipen in en uit het oor
langs lippen en tonggewelf

jij was het listige liefdeslicht
dat duisternis zocht in stilte

nu wij geleden tijden zijn
lijdt het heden met compassie.


Rik van Boeckel
19 maart 2022 


‘nu wij geleden tijden zijn
lijdt het heden…’een wereldregel – los van die regel ben ik met drie strofen tevreden en met de drie andere niet. die strofen die ik weglaat zijn de omlijsting van een kern die op zichzelf kernachtig genoeg is en geen omlijsting behoeft:
 
 
stapvoets door de jaren
verdwijnen wij uit het zicht

jij was het listige liefdeslicht
dat duisternis zocht in stilte

nu wij geleden tijden zijn
lijdt het heden met compassie.


Hi Pom, 
De songs van Alex Roeka zijn inderdaad prachtig. Op de achtergrond resoneert de oorlog-die-geen-oorlog-mag-heten mee… 


Zonnebloemen 

wolken opbollende wolken 
achter mij achtervolgen mij 
benemen het zicht op 
hoe het was 

jij zoekt nu woede denk ik 
peurt moed uit je schoenen 
om onwennig te doen denk je 
wat een man nu moet doen 

en nooit en ooit zullen we 
weer samen onder de zon 
zullen we tussen de zonnebloemen 
elkaar weer in de ogen stralen 


Hartelijke groet, 
Anna Eikelboom Post 


ik kies de derde strofe voor mooi maar dan zonder het gezochte woord ‘stralen’’ – kan gewoon weggelaten.
 
en nooit en ooit zullen we 
weer samen onder de zon 
zullen we tussen de zonnebloemen 
elkaar weer in de ogen

 
met de woorden ‘nooit en ooit’ wordt door dichter die heerlijke onmogelijkheid tot berusting vormgegeven. strofe 1 kan ook wel weg trouwens – op die wolken zit niemand te wachten. op de een of andere manier blijf ik maar denken dat pseudoniem Anna E toch door een man is gebruikt. maar ik blijf haar welkom heten met pracht regels als in strofe 3.
 
Dag Pom, 

Mooi, Alex Roeka!
Hieronder mijn bijdrage, goed weekend nog!
Groet, Frans



In bloed


Met onze vingers legden we het vast
letter voor letter doopten we
als een tatoeage 
jij breeduit op mijn borst 
ik recht boven je hart


een belofte om niet te verbreken
verbond met bloed getekend
in een lint van lieve woorden 


hoe ze later onder de huid kropen
dat er niets bleef 
van wat jij en ik bezegelden
hoe ook met lichaamsvocht gesmeed


tot jij als een vampier mij leegzoog
de bloeddorst die ik niet trok


© FT 19.03.2022

het lijkt op een jeugdherinnering van jonge geliefden die hun liefde voor altijd ooit wilden vastleggen  – dat het leven anders loopt wisten zij toen nog niet. en dat de woorden waarin zij ook gedoopt zijn  niet hoeven stand te houden is  de levensles die hier staat beschreven in het gedicht dat zij nog niet hadden gelezen.

ongeblust vanaf de schoot erin

door de combinatie van veel te dikke vrouw
zwemparadijs, zienswijze
onderbewuste ontmoediging & troost

in een ongeziene avond vol
ondergelopen beddengoed, gracieuze aanmoediging
en onverwachte wanhoop

wentelde ik mij als keerkever
speren krasten het verleden in mijn rug
polshorloges in mijn graat 

zij trok aan alles wat aan mijn lichaam
daarvoor bedoelde en haar onbedoeld zwarte
krullen plukten en verhulden de hel

en ik vergat dat de wereld ooit stopt
helaas


Gerben de Ruiter


‘jij en ik dat zijn kuren jij en ik dat gaat fel’  zingt de zanger. ach ja hoe het kan gaan tussen mensen – en hoe er aan terug gedacht kan worden. dat het uiteindelijk toch van de liefde –  dan wel van de lust was – die dagen samen. waarom ook niet. dat we het van het leven mogen noemen.
 
dat leven in chaos getekend door de dichter gerben de ruiter. het gedicht laat zich niet makkelijk recenseren. de eerste strofe een inleiding – een situatieschets wellicht. dan in drie strofen de beschrijving van de wellustige avond de wellustige nacht en alles wat er door dichters hoofd gaat/ging daarbij – nou door het hoofd van de IK persoon beter gezegd. niet helemaal een onverdeeld genoegen. we lezen over wanhoop, speren en de hel. de ik-persoon – vermoed ik –  wordt er s nachts nog wel eens wakker van. een heftige relatie in een heftig gedicht beschreven – mag het zo samengevat?
 

Ik zocht het overzee
een bestaan, een leven
waar ik geen weet van had
iemand of iets dat mij paste
 
zich om mij winden kon
als een moer om schroefdraad
zich ooit los vast weet te draaien
deed zij mij de omvang
van diepte zien
 
de hemel
en de hel liet ze mij
een lichaam zonder ziel
ingebed
 
zou ik haar – zoethoutmond
kon het, nog een keer
overdoen? ja nee is ver weg
het zwaarst
om woord te houden
 
20-03-2022 / Cartouche

misschien niet zo ver zoeken beste Cartouche. het ja en het nee in de laatste strofe tonen de verwarring die bij en in de ik persoon heerst. het gedicht is niet best. ik durf de stelling wel aan een van de slechtste gedichten die Cartouche ooit instuurde hier op de pom.
die schroefdraad zo vreselijk gezocht dat het gedicht er meteen van omvalt in de tweede strofe. de vier regels in de derde strofe? wat moeten we daar nou weer mee. en de chaos in de laatste strofe zo in elkaar gedraaid dat we daar nou net weer wel wat schroefdraad kunnen gebruiken. neen dit is helemaal niks. dichter zocht het overzee maar kan beter in brabant zoeken.

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter