Anke Labrie wint de enige echte virtuele – wat een leuke hond/ wat een lieve poes heeft u toch – trofee op pomgedichten punt nl – Ton Huizer zilver

Ha Pom,
Veel te lang, dus buiten mededinging is prima, als je het tenminste wilt plaatsen.
(Ook weet ik niet of het lukt met de schuine letters in de plattelandsstrofen).
Een mooie zomerse zondag gewenst.
Hartelijke groet,
 
Anke

 
 


Dieren


Op het binnenplaatsje van de Dageraad
door haar omgetoverd tot een bloementuin
strijkt hij neer, de blauwe reiger
midden in de Rivierenbuurt in Amsterdam


Zonsopgang in de polder
slierten mist boven het land
trouwe wachter aan de waterkant
bij haar geboortehuis aan de rivier


Een kip uit het Amstelpark ontsnapt
ter hoogte van het Glazen Huis
wordt overreden op de Europaboulevard
en even later opgenomen in het asfalt


De kippenren achter de groentekas
de schaal van wit email met blauwe rand
waarin de opgevouwen theedoek
de eieren legt zij voorzichtig neer


In de vensterbank, lekker in de zon
ligt hij luid te spinnen
rekt zich behaaglijk uit
en eist met veel kabaal zijn Kittekat


Hij is vannacht op jacht geweest
drie dode muizen vindt ze op het erf
Dan legt hij nog een vogel neer
waarna hij schuw verdwijnt


Duiven schijten op de schone was
elke hond poept op haar stoep
muggen zien haar als hun avondmaal
en die kat van boven jankt de hele nacht


Duiven scharrelen vredig op het erf
de hond past rustig op de schapen
zacht zoemen muggen bij de sloot
heel in de verte echo’s van de stad


Anke Labrie

dank aan alle dichters voor het insturen – hoe het eigen huisdier boven alles verheven is wordt heel duidelijk aangestipt. ik zal wel van Cartouche op mijn kop krijgen – maar bij noodzaak maakt de lengte van een gedicht niet uit. onze Cartouche doet het er vaak om – stuurt 21 regels in en heeft dan heel wat te klagen bij diskwalificatie. hoe dan ook Anke Labrie schreef een heel aardig gedicht – over hoe het is en hoe het was – net even anders dan alle andere gedichten – het amstelpark hier om de hoek voor mij altijd al een speciale plaats. dit jaar 50 jaar geleden als floriade park ingerichte parkje. heb er nog elke ochtend plezier van. die asfaltregel van Anke is een wereldregel! ik zeg goud voor het gedicht en voor die regel/strofe in het bijzonder. van harte!

Een kip uit het Amstelpark ontsnapt
ter hoogte van het Glazen Huis
wordt overreden op de Europaboulevard
en even later opgenomen in het asfalt



 
 
 Dag Pom
Hierbij een paar regeltjes melancholie langs het strand.
Prettig weekend,
T.



Langs het grote water
 
Gooi ik wrakhout naar een
hond die niet van mij is
 
hij blaft me af en rolt door
het zand
zijn dag kan niet meer stuk
 
maar mijn boot is gestrand
mijn poëzie is in de wind
verstrooid
 
de borrel in het paviljoen
lijkt verder weg dan ooit
 
Ton Huizer

het zijn van die gedachten die je nog het beste aan de wind en aan de zee kunt meegeven. hoe woorden steeds donkerder de omgeving kleuren.
die hond die niet van mij is – waarom weet ik niet maar van  die regel houd ik. de geliefde die niet meer van je is. de ouders die niet meer van je zijn. zelfs een hond niet.  ja mooi – op de een of andere manier mooi. je krijgt er de vinger niet op waarom. die vinger die wel van jezelf is.

maak ik toch vanwege die zachte laag hangende weemoed boven ‘het grote water’ er het grote zilveren water van – zilver voor Ton Huizer gefeliciteerd.
  • Ton Huizer- de hond die niet van mij is
  • Rik van Boeckel – hondje Django
  • Frans Terken – poes Pluk
  • Ien Verrips – poes mist
  • Merik van der Torren – hondje Betty
  • Cartouche – voor Igor
  • Erika De Stercke – als heerser van het huis
  • Jako Fennek – tegen het alleen zijn
  • Anke Labrie – overreden op de Europaboulevard en even later opgenomen in het asfalt
wie wint de enige echte virtuele – wat een leuke hond/ wat een lieve poes heeft u toch – trofee op pomgedichten punt nl?
 
ach het mag ook wel een ander beestje zijn – iets van een eerbetoon in poëzie voor uw trouwe viervoeter, twee of duizendpoter lezen we deze graag hier op de pom – al dan niet opgezet. haha. u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.


ONS HONDJE

jij houdt van droef trouwe ogen
ik van kwispelen in de regen
hakken we sjonnie toch in tweeën
hebben we samen ook nog wat

pom wolff
Goedemorgen Pom. Nog steeds op weg naar huis kwam er gisteravond een vrouw met een hondje café Waterzooi in Duinkerken binnen terwijl er een erg goed locaal jazz quartet aan het spelen was. Heb de hond maar de naam Django gegeven. Salut. Rik


Jazz de Dunkerque

Het ritme slaat zich in de snaren
van de Jazz de Dunkerque
in de zee van Frans Vlaanderen

echte kerken slaan beelden in ‘t hoofd
tjing tjang tjing tjang tjing
bon soirée jazzy sfeer et tres bien joué

la femme avec le chien
hondje kwispelend met de naam
van Django in het muzikale beeld

oui ou non waf geblaf
aan de bar van Café Waterzooi
tijdens jazz van hoog allooi.


Rik van Boeckel
Duinkerken
14 mei 2022

een sfeer tekening – rik is niet kapot te krijgen qua energie op zijn vakantie reizen – aanstekelijke reizen – aanstekelijke klanken – waar rik waterzooi eet breekt vakantie uit – spelen jazz orkesten een soort boem paukeslag boem.
Goedemorgen Pom,

Onze lieve poes Pluk hebben we eind maart moeten laten inslapen, na een paar jaar eerder haar maatje Juultje; Juultje kwam uit A’dam, Pluk uit Den Haag, dat ging heel goed samen; ze verdient wel een I.M. 
Weekendgroet, Frans


I.M. Pluk


Dat de oude poes is heengegaan
in het jaar van de tijger
dat was er voor haar teveel aan


de jaren dat ze samen
met het koninginnetje een mand deelde
haar maatje dat ze onderdanig likte


dat haar een paar jaar eerder ontviel
hoe ze zocht waar zij was gebleven
onrustig van wie zij naast haar miste


restte de schoot van het vrouwtje
een kopstoot op z’n tijd 
om het treuren te delen


een lege vensterbank en geen belletje
enkel de bloemen – nog niet verwelkt


© FT 14.05.2022

een aangrijpend IM voor plukkie. hoe ze zocht en juultje niet meer naast zich wist. dat is voor mij de regel waar het gedicht omheen gehangen is.

poes op tafel volgt mijn hand die schrijft
van links naar rechts
en weer terug
over het papier
als ik soms opkijk
krijg ik loom een knipoog
 
dan
beweging buiten waar bij het vogelhuisje
een vliegende gast is aangeland
voor poes is deze foeragerende passant
geen vogeltje met trek
een lekker hapje slechts
dat zij verschalken wil
 
een siddering
poes zet zich schrap
de zintuigen gefixeerd
gedreven door haar jachtinstinct
springt zij geluidloos op de grond
sluipt schuift voorzichtig naar haar buit
kiest positie neemt een duik omhoog….
… en mist


Ien Verrips

‘omhoog duiken’ ja zo zijn ze die poezenlieven. de grootste slopers in de natuur van stad en land zo worden ze vaak gezien door vogelliefhebbers. die van Ien mist er wel eens een. blijkbaar zo uitzonderlijk – dat missen – dat er een gedicht over geschreven is. vogeltjes in noordholland zoek asjeblieft dekking vannacht – als de poes van Ien door de tuinen sluipt.


 
 
 
 
 
 
 
Voor Betty de Hond

Hoe gaat het met mevrouw Betty ?
Is mevrouw genegen wat te wandelen ?
Of ligt ze liever in bed en zal ik haar
daar naar toe dragen ?
 
Hoe is het met mevrouw Betty ?
U  snurkt, droomt U van uw jonge hondjes
met wie U opgroeide ?
Schrikt U van de kaalheid van de vloer
als U wakker wordt ?
 
Hoe is het met mevrouw Betty,
wilt U gaan liggen in bed
of toch een eindje wandelen ?

Merik van der Torren

merik beschrijft het hooghartige wezen dat meestal in katten te vinden is maar hier in amsterdam zuid dan toch ook in hondje betty is geslopen. majesteit betty kunnen we beter – haar van Beatrix- noemen. of – haar van kaag.

Echt
 
De zon dook een ogenblik
over een dode hoek, een stukje
grondvleug kwam lichtjes langszij
al wat erbinnen hield adem in
droogbloemen binnen de kring van
stenen omgeven door bamboehaag
 
hoe het zo tot leven kwam – aarde
en ons ruw ovalen houten schijf
– in de vorm van een cartouche –
waarop in viltzwart een paar
cijfers en letters een hart
een gezicht kreeg
 
jij, mijn kruising
Pyreneeër levensecht
 
22-06-2020 ? Igor
 
15-05-2022 / Cartouche

de eerste strofe wel heel persoonlijk, de tweede meer invoelbaar voor ook de lezer. een soort S10 – cartouche die de diepte ingaat en de geliefde hond, naar ik aanneem weer tot leven wekt – laat leven. teder ook de woorden.
mijn viervoeter

hoe hij daar ligt op zijn rug, poten in spreidstand
de muil lichtjes open en zijn ogen zonder richting
als heerser van dit huis, hij die mijn agenda bepaalt
de dagindeling zonder te vragen door elkaar haalt
ik grijp hem naar de keel, in gedachten, onverlaat


hoe hij om de beste brokjes bedelt, op het tapijt in
de mooiste zetel vertoeft, hoe ik spring bij de minste 
zucht voor dit kleine mormel, overdag slaapt hij veel
actief tegen de avond, blaft voor een scheet terwijl
ik geeuw, geen cadeau, dit beest, eerder een gesel


hoe hij met grote ogen kijkt en zijn snorharen doet 
trillen wanneer ik zonder te verpinken bij de deur 
naar zijn hok wijs, de kromme poten haasten zich 
de trap op, spurten naar de kamer en zijn lijfje zal 
mijn hoofdkussen opwarmen, zoveel is zeker


Erika De Stercke 

Erika vereert het oude vertrouwde nest pomgedichten weer eens met een bezoek met aan haar zijde vandaag haar hondje. en wat voor een hondje. hondje is de baas in huis in bed tot op het kussen. blijkbaar kunnen ook hondjes dag en nacht de orde bepalen. hondenliefhebbers zullen erika’s beschrijving herkennen en omarmen – zo precies hier zijn de gedragingen beschreven.
dag pom,
zomers weer hier in het zwitserse, maar dat zal in nederland ook wel. hondse wellust steekt met die warmte de kop op, dus een prachtig thema. al met al heb het goed vandaag.
zonnige groet van jako!




als voorheen


buurvrouw heeft een hond genomen
tegen het alleen zijn
ze noemt hem ad
naar haar overleden man


ad doe dit, ad doe dat
als je haar achter de heg hoort
is het net of buurman er weer is


jako fennek

net teveel anneke-dote en net te weinig gedicht. wel een aardige tekst zo op de zonnige zondagochtend. de laatste regel is in zekere zin overbodig – je kunt ook de vierde regel weglaten – maakt het geheel net iets spannender. prachtig weer hier ook in de lage landen jako. schiphol op hol geslagen. buurman hoest. de gedichten aan de vloedlijn zijn de zee ingeslagen # – juffer Kaag heeft haar witwascongres vandaag – het wordt een mooie dag vandaag jako. s11 net geen s10.

#BOOSTER OP ZEE
De zee heeft de booster in volle omvang genomen.
De natuur heeft beslist.
Er staat geen paal meer overeind en zijn inmiddels verwijderd of in de golven verdwenen.
Of dit nog op te lossen valt, is op dit moment nog niet te zeggen.
Zo gauw dat duidelijk is, zal nader bericht volgen.
Met groet van een verdrietig bestuur poëzie in de branding.

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter