YVONNE KOENDERMAN over buurman JAN – “Kan je Jan niet meenemen en uitstrooien in het bos?…”

Het is zondagmorgen als we mijn 20 jaar oudere nicht ophalen om met elkaar te gaan wandelen op natuurbegraafplaats De Utrecht. Als we bij haar aankomen staat ze al buiten klaar met haar rollator en een vuilnis zak. ” Wat heb je nu weer voor zooi bij je?” vraag ik. “We gaan naar een bos hoor.” Ze kijkt ons samenzweerderig aan en fluistert 
” sssst dat is buurman Jan, Gaby wilde van hem af” Mijn man en ik kijken haar verbaasd aan en schieten in de lach. In ons brein zien we twee oude dametjes achter rollator  moorddadige gedachten hebben bij buurman Jan wie de beste man ook was.

Het verhaal is gelukkig wat eenvoudiger. Buurman Jan is al 13 jaar geleden overleden en stond omdat zijn kinderen de as niet wilden nog steeds bij een van zijn buurvrouwen in huis. Blijkbaar had het gaan naar een natuurbegraafplaats iets los gemaakt die ochtend en had een van de buurvrouwen aan mijn nicht gevraagd ” Kan je Jan niet meenemen en uitstrooien in het bos?”

Zo zijn we dus zondagochtend vertrokken met Jan in vuilniszak in de achterbak. Natuurlijk hebben we hem niet uitgestrooid op de Utrecht, waar we wel heerlijk gewandeld hebben, maar even iets verder vonden we een klein begraafplaatsje in het bos waar we omheen gelopen zijn om daar achter op een open plek in het bos buurman Jan na 13 jaar op te laten gaan in de natuur. Wat voor man het was…geen idee, wat zeg je?…weinig, we waren even stil op een beetje vreemd bijna hilarisch moment en zeiden bijna tegelijkertijd “Dag Jan” bij het weglopen.

Eenmaal thuis haalden we nog wat spullen uit de achterbak en ik hoor mijn man ineens zeggen ” Dat is toch niet wat ik denk dat het is” terwijl hij naar wat wittig zand in de achterbak wijst. Ik schiet in de lach…”Nee jongen, dat is niet Jan, dat is zand van de wielen van de rollator”. Opgelucht gooit hij lachend de achterklep dicht. Het was een rare mooie dag.

Yvonne Koenderman

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter