Cor belde me. Luister, zei ze, dat verhaal van JD, dat wat hij met Annemarie heeft uitgehaald, dat gaat hij dan vijftig jaar na dato in de publieke aandacht brengen. Daar zijn we laaiend over. Ik, Cor, Loes en Doortje. Vroeger waren we ook woedend, maar het was zo’n smerige story dat we er maar liever over zwegen. Maar nu kunnen we niet langer stil blijven. Nu gaan we hem terugpakken en vertellen wat wij met hem hebben gedaan, snap je?
We komen uit hetzelfde dorp en iedereen had een bijnaam. Dus, hij werd Joop Idee genoemd omdat hij altijd grootscheepse ideeën had waar nooit iets van terechtkwam. Hij was bevriend met Henk Hangmat die om alles zat mee te grinniken wat Joop zei. En dat doet hij nog steeds.
We dachten dat we een feest zouden organiseren in een oude boerderij, waar we elk weekend uit ons dak gingen. Muziek, drank, dansen en verder alles wat niet deugde maar wel leuk was. “O, Joop”, schmeichelden wij, “kom je zaterdag ook op de fuif? En trek je witte broek aan! Die staat je zo leuk als je danst!”. Gevleid stemde Joop in dat hij zou komen.
Wij, Cor, Loes en Doortje kochten een fles jajem en togen naar de boerderij waar al vanaf de verte de luide muziek klonk. Rock around the Clock, Blueberry Hill van Fats Domino etcetera. Het feest was geweldig. Tegen middernacht was Joop zo lam dat hij nauwelijks op zijn benen kon staan en wij voerden hem weg naar de Tafelberg waar een pannenkoekenhuis was met tafels en banken buiten. Doortje Dartel was de dochter van een slager en zij had gezorgd voor een stuk varkensdarm die zij vulde met een mengsel van satésaus, koffie, zwarte chocola, vijf tenen knoflook en een potje sambal. Ze bond het ding af met een touwtje en prikte er gaatjes in. Joop was al zo dronken toen we hem naar het pannenkoekenhuis voeren, hij riep dat hij later wereldberoemd zou worden. “Ja, Joop”, zeiden we, “daar twijfelen wij niet aan. Iemand met zulke briljante ideeën als jij, ga maar lekker hier op het bankje zitten”. Cor verdween naar het huis van een oom en tante die op vakantie waren en waar zij voor de katten en planten zorgde. Loes en Doortje streken met Jopie op een bankje neer. Loes haalde de fles weer tevoorschijn en schonk nog eens in. En toen was het hoogtepunt bereikt, Joop zeeg ineen op het bankje. Loes ging schrijlings over hem heen liggen en deed net of ze wou tongen met hem, maar ondertussen haalde ze haar make-up tas tevoorschijn. Joop was inmiddels al bijna buiten westen en merkte niets van wat Loes op zijn gezicht smeerde. Rode wenkbrauwen, blauwe neus, enzovoorts. Doortje ritste ondertussen zijn broek open en stopte de worst, waar ze gaatjes in geprikt had, in zijn onderbroek. Joop lag zachtjes te kreunen van genoegen.
Toen smeerde de twee meiden hem naar het huis waar Cor verbleef. En toen ze daar ferm aan de vermout gingen, gilden ze het uit van de pret. ’s Morgens om een uur of vijf besloten ze maar eens te gaan kijken hoe het met Joop Idee was en toen ontmoetten ze een vrouw met een grote bouvier die helemaal over haar toeren was. “Help, bel de pliesie”, riep ze, “daarboven ligt een vent met een masker op en hij ligt met zijn broek open. Nico mijn hond sprong er al bovenop! Die viespeuk heeft zich helemaal bevuilt. Bel de pliesie!”.
Iedereen in het dorp weet het nog, al is het vijftig jaar geleden dat Joop de Duinweg afstrompelde met een grote bruine vlek op zijn achterste. Hij sukkelde naar Café het Swarte Schaep, waar hij om hulp vroeg. Nou hadden ze in die kroeg al heel veel meegemaakt, maar dit was nog nooit vertoond. “Donder jij even op”, riep Kees, de baas, “en ga niet op mijn stoelen zitten met die smeerboel. Man je stinkt als een varken! Weg jij!”.
En daar ging Joop. Een half uur lopen naar zijn huis midden door het dorp uitgejouwd door een hele groep kinderen “Joop heeft in zijn broek gescheten!”.
Dit verhaal hadden we nooit verteld als hij niet zelf het verhaal over Annemarie gedaan had. Ze is al tien jaar dood en kan zich niet verdedigen. En daarom, bij dezen, doen wij dat. Gezondheid, proost, Joop Idee!
Betty Prikkeldraad
