
‘Het is niet anders’. Het zijn woorden die één van de hoofdrolspelers in mijn speelfilm ‘Dood aan de poezie’ uit 2013 ook ooit uitsprak. Later in de film werd ze vermoord. Of dat vanwege die woorden was, kan ik niet met zekerheid meer zeggen. Dat deze woorden een platitude pur sang zijn en dat mensen die dit als argument gebruiken in een discussie wellicht geen beter lot beschoren zouden moeten zijn als een deviante dichteres, durf ik wel als mening te ondersteunen. Als je zegt: ‘Het is niet anders’, dan heb je ofwel het Groote Gelyck, of je hebt het pleit op voorhand verloren.
Deze leus prijkt heden levensgroot op posters in onze fantastische havenstad. Het is de apotheose van het jaar van de hand van een ongetwijfeld zeer competente, politiek sensitieve communicatieafdeling. Dat het niet anders is, verwijst naar de plaatselijke verordening die het afsteken van vuurwerk verbiedt. Daar valt over te discussiëren, maar daar begin ik niet aan, want zoals Goebbels al zei: ‘De media systeem drijft op een schijnbare diversiteit, welke een wezenlijke uniformiteit verbergt’. En als hij het ‘communicatie-vak’ niet doorgrondde, wie dan wel? Je gebruikt de leus, dat het niet anders is, enkel als je minachting hebt, voor je luisterend oor. Dan wel voor haar weerbaarheid, dan wel voor haar intellect. De gezaghebbende die dit goedgekeurd heeft, moet dit onderkend hebben.
Zonder op de inhoud van de achtergrond in te gaan, geeft dit wel de tijdgeest weer. Het maakt niet uit, wat u vindt. Het is niet anders. U heeft het maar te vreten. Er zijn altijd wel stemmen van misnoegden te vinden, rapporten van duurbetaalde adviesbureaus of meningen van zelfzuchtige politici te vinden, die het ondersteunen. In de tussentijd vliegt de salonlinkse intellectueel met het hondje, dat een maand de opvang in moet, gewoon naar Thailand voor de winter. Scheurt de McKinsey- of Deloitte-man gewoon in zijn 4-liter Audi A8 naar de sneeuw in Zwitserland en verschuilt de politicus zich in een torentje. En is de wil opgelegd.
Want dat is het. Niet meer of niet minder. Als men zoveel moeite steekt in het behouden van druppels op gloeiende platen en zo weinig in echte grote ellende, echte grote problemen of eenvoudigweg echte dingen investeert, dan kan het niet meer over iets anders gaan, dan iets abstracts als macht. En daar kunt u wat van vinden. Maar helaas is het niet anders. Mijn nieuwjaarswens is met knallend geweld de slechte geesten van het verleden jaar te verjagen en met grootse vuurpracht het nieuwe jaar te onthalen. Opdat we bewijzen, dat het anders kan.
VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl