Bij het kruispunt van de ’s-Gravendijkwal en de Rochussenstraat vielen ze me op. Een stel op de fiets dat voor me stond bij het stoplicht. Vooral de man was opvallend lang. Hij had een kinderstoel achterop zijn fiets en nog een extra zitje op de stang. Zijn haar was onberispelijk gekapt in een korte nette coupe met gedistingeerde stukjes grijs. Hij droeg een kort, bruin suède jasje. Zeshonderd euro zou ik denken. Bij één van de beter boetieks. De vrouw, die met hem meefietste had een vormloze wollige jas aan en een volle bos zwarte krullen. Ze viel niet bijzonder op. Niet zoals de man.
Ter hoogte van de het Bilderberg Parkhotel werd me duidelijk dat ze ook af wilden slaan naar de Mauritsweg. Nu is dat tijdens het drukste moment van de dag niet eenvoudig, maar een beetje Rotterdamse fietser klaart dat wel. De man stak zijn arm uit, die bijna de andere helft van het fietspad overspande en sorteerde daarmee linksvoor om over te steken naar Eendrachtsplein. De vrouw was meer van het twijfelende soort. Ze had verzuimd hem resoluut te volgen en stond nu nog aan de rechterkant van het fietspad te wachten om zich bij de man te voegen.
Op dat moment hoorde ik in mijn achteroor een gierende bezorgscooter naderen. Net op dat moment poogde de vrouw het fietspad over te steken, waardoor op een haar na door de scooter gemist werd. De vrouw stak daarop haar middelvinger op. De Levantijnse scootercowboy nam dit nogal ernstig op en wendde de teugels om dat kenbaar te maken. Hierop kon de lange man in het suède jasje zich laten gelden middels het uitspreken van de woorden: ‘Rij jij nou maar gauw door’. In het daaropvolgende dispuut herhaalde de man dat nog tweemaal. Gezien zijn lengte kon hij er natuurlijk weinig aan doen, dat hij dat vanuit de hoogte deed. Ook merkte hij op, dat de scooterjongen moest inbinden omdat de vrouw zwanger was, hetgeen haar debiele oversteekpoging natuurlijk verklaarde, en hij HAAR MAN was. Daarop kreeg hij een ziekte toegewenst, wat ik weinig origineel vond. Wel getuigend van creativiteit was de opmerking van dat ‘dat kind zal een lekker opvoeding krijgen met zo’n moeder die haar middelvinger te pas en te onpas opsteekt.
Toen ging het licht op groen en was alles voorbij. Geagiteerd fietste het stel door. Ja, dit waren ze in hun buurt niet gewend natuurlijk. Het enige moment dat ze met dit soort schorem te maken hadden was als ze Thais bestelden. En dan kregen ze gewoon een goede avond gewenst. Maar dat zou dus geen fooi meer worden deze week. Mijn primaire reactie zou geweest zijn, de scooterpiraat te veroordelen. Deze keer was ik echter een andere mening toegedaan. De superieure uitstraling van man, bracht me op andere gedachten. Verder concludeerde ik, dat als zijn vrouw nu weer zwanger was, dat minimaal van de derde moest zijn. En als er iets is, waar ik een hekel aan heb, dan is het dat rijke blanken zich altijd minimaal met een factor anderhalf vermenigvuldigt. Dan laat je je voetafdruk wel na ja.
Het verschil tussen de soorten wordt steeds groter in de stad. En zoals me vanmiddag opviel, is de keuze om dingen te de-escaleren blijkbaar niet meer vanzelfsprekend is. Ook de beschaafde man, staat liever zijn mannetje en fokt zoveel mogelijk nageslacht om te domineren. Tijden veranderen. En ik ben blij, dat ik het van de zijlijn allemaal mee mag maken. Laat ze mekaar maar opvreten. Wat mij betreft thuisbezorgd. Ik betaal de fooi wel.
VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
