Peter Berger: ‘Lange benen. Strakke jurk. Pauwgroen. Satijn. Wespentaille. Bij iedere stap lijkt ze eventjes achterover te vallen om zich vervolgens toch, zij het schoksgewijs, langzaam voorwaarts te verplaatsen…’
Binnen zoemt het en het raam weerspiegelt flitsen uit het niets. Een eindeloze vertoning is het. Die verre flitsen. Zo dichtbij. Het rumoer. Vertraging? Over zes minuten gaat ´ie. De intercity. Het is er nog leeg. Buiten op het perron struint een dame heen en weer; het is ondertussen de derde keer dat ze voorbij schuift. Lange benen. Strakke jurk. Pauwgroen. Satijn. Wespentaille. Bij iedere stap lijkt ze eventjes achterover te vallen om zich vervolgens toch, zij het schoksgewijs, langzaam voorwaarts te verplaatsen. Het is mij een raadsel hoe, maar het zit ´em schijnbaar in de steeds licht gebogen knieën. Wonderlijk. Onbeholpen lijkt ze. Gracieus dansend als een sexy insect. Een fascinerend schouwspel kortom. Hersenkraker. Hefboom? Wajang? Laat ook maar. Over een minuut! Ik trek nog maar wat gekke bekken tegen het raam. Zodra ze terug lacht, herken ik Amy Winehouse.
Tja. De trein, bomvol inmiddels, komt langzaam in beweging. Eenmaal op stoom neemt het gedonder van snelheid alles over: gierend staal en stuiterende bielzen. Musique non-stop. Een popperig punkmeisje heeft zich op het laatste moment uitdagend in de laatste lege stoel genesteld. Tegenover de mijne. Ze heet Hiske en studeert wiskunde. Zegt ze. En ze houdt van ballet. Zegt ze. Derdejaars. Slim. Snel. Denk ik. Scriptie? Zoiets. Ze worstelt met oneindigheid. ¨Een getal is het in ieder geval niet,¨ zegt ze, de wenkbrauwen opgetrokken. ¨Eerder een onbegrensd begrip.¨ Tja. Daar heb ik niet van terug. Daar gaan we weer. Macht der getallen? Het duizelt me meteen. Priemgetallen. Pi. Irrationale getallen. Ondeelbaar. Onmeetbaar. Transcendent.
Laatst nog liep ik uit het niets een zwerver tegen het lijf die plechtig verklaarde dankzij zijn staat van voortdurende bedwelming de heilige graal te hebben ontwaard. ¨Het is helemaal simpel weet je meneer,¨ zei ´ie. ¨Alles is gewoon verbonden. Altijd. Want een cirkel met oneindige straal is ook gewoon maar een rechte lijn.¨ Van die dingen. Het liep uit op een eindeloze discussie. Ik zie, ik zie wat jij niet ziet. Maar dat was gisteren. Vandaag laat ik mij niet verleiden. Ik stap uit bij de volgende stop. En als ik straks bijna thuis ben een ijsje aan de gracht. Drie bolletjes. Om af te koelen.
Peter Berger
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
