IMAX-films kun je in Nederland alleen beleven bij: Pathé Arena Amsterdam (IMAX met laser) · Pathé Spuimarkt Den Haag (IMAX met laser) · Pathé Eindhoven ( …)
Lijn twee is mijn slagader. In Den Haag. Centraal station. Bezuidenhout. Valkenbos. En Loosduinen, want onbetaald parkeren. RandstadRail komt overal. Ook bij Pathé natuurlijk. Naast de tramtunnel in het centrum. Ik ben er niet kapot van. Kijkconcept. Megabioscoop. Het is er dan ook als een zielloos ziekenhuis. Of Ikea. Maar dan erger nog. Ikea zonder Huvudroll. Of McDonald’s zonder die flinterdunne bleke burgers. Dat is Pathé. Maar ze hebben er wel iMax! En dat hebben ze dan weer niet bij Trianon. Aan de Breestraat in Leiden.
De kassa onbemand verwijst een schoonmaker me naar het aanraakscherm dat een rafelig plaatje uitspuugt om het hekje te openen. Entry granted. Alles is er automaat. Daarbinnen. Cola tot popcorn. Zoute drop. Mierzoete candybars. De akelig verlichte lobby oogt leeg en verlaten. Een hele rij voor mezelf dus. Lekker. Rij acht! Want helemaal vooraan is me tegenwoordig te heftig. Het geknars van popcorn ergens achterin verstomt zodra iMax me met haar magie het zilveren doek binnen sleurt.
Het gaat over Prometheus en Enola Gay. Die man van Netflix met scheermessen aan z’n pet is het meest in beeld. Hij citeert de Bhagavad Gita. Die man. En ze spelen ook seks. En dan Le Moment Suprême: Boem! Ground Zero. iMax buldert en laat de zaal beven. Haar stoelen schudden. Einstein doet ook mee. Heel even. Hij heeft niks te zeggen want Men Of Power Rule The World.
Drie uur weg van de wereld. Heftig. Dankzij iMax. Het is alle ellende meer dan waard. Die film. Straks eenmaal buiten moet ik een rondje om. Om te landen. Spui. Gevangenpoort door. Kneuterdijk. En dan via de Oude Molstraat terug naar De Grote Markt. Crowd control dirigeert me rücksichtslos naar de uitgang. There’s no way back. Alles is er boem! Iedereen is Eva. Ik zie ze vliegen. Alles. Daarbuiten.
PETER BERGER
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
